* اوضاع لبنان را بعد از درگذشت مرحوم علامه چگونه ارزیابی میکنید؟ و به نظر شما جای ایشان چقدر خالی احساس میشود؟
بالطبع وجود علامه سید محمد حسین فضل الله(رض) تأثیر بزرگی بر صحنه تحولات در لبنان داشت و با توجه به ارتباطات گسترده ایشان با گروههای مختلف موجود در لبنان میتوان از ایشان به عنوان سوپاپ اطمینان همیشگی در لبنان یاد کرد و سخن ایشان از سوی همه گروهها پذیرفته میشد و احزاب و نهادهای مختلف بر آن صحّه میگذاشتند و اثر عمیق خودش را بر اقشار مختلف میگذاشت.
در کنار آن موضع قاطع ایشان – علامه سید محمد حسین فضل الله – در حمایت و پشتیبانی از مقاومت اسلامی و جمهوری اسلامی ایران و تلاش وقفهناپذیرشان در راستای تحقق وحدت اسلامی و همچنین حضور فعال، گسترده و موثر ایشان در سطح جهان اسلام فراموش شدنی نیست. لذا فقدان چنین شخصیت بزرگی ضایعهای تأسفبار و جبرانناپذیر به شمار میآید اما راه و آثار ایشان باقی و ماندگار است و این راه و رسم به دستاوردها و نتایج درخشانی دست پیدا کرده، میکند و پیدا خواهد کرد کما اینکه درعرصههای متفاوت نمونههایی از آن را به طور عملی و ملموس مشاهده میکنیم.
* مقاومت لبنان از لحاظ قدرت سیاسی و اجتماعی در چه مرحلهای قرار دارد؟ ما کم و بیش شاهد تهدیدهای روزانه و همچنین روزافزون رژیم صهیونیستی هستیم، در خصوص لبنان بعد از شکست مفتضحانه در جنگ 33 روزه فکر میکنید این گونه تهدیدها تنها یک بلوف سیاسی است یا این رژیم واقعاً جرأت حمله مجدد به لبنان را دارد؟
رژیم صهیونیستی بعد از شکست بزرگش در سال 2006 میلادی با تمام توان، سخت به دنبال تجدید قوا و تقویت روحیه و بازیابی شخصیت و آبروی داخلی و خارجی از بین رفتهاش را دارد لذا به طور کلی سعی میکند که این تهدیدها همراه با انجام مانورهای مختلف نظامی، امنیتی باشد که نشان دهد که بر اوضاع مسلط است و اعتبارش را باز یافته و همچنان در عرصه منطقهای و بینالمللی حضور دارد. ما اعتقاد داریم که شکست سال 2006 شکستی بزرگ بوده به حدی که این رژیم جنایتکار را به وضعیت سابقش برنمیگرداند یعنی اینکه این رژیم دیگر نمیتواند هر وقت اراده کند و از هر نقطهای بخواهد وارد سرزمینهای لبنان شود و هم اکنون برای هر اقدامی هزار جور فکر و حساب میکنند به ویژه اگر این اقدام یک اقدام نظامی و آن هم علیه کشوری به نام لبنان باشد آن هم به خاطر ترس و وحشت شدیدشان از مقاومت اسلامی است و این تهدیدها هم بیشتر رسانهای است اما ما متقابلاً بایستی همیشه در آمادگی کامل به سر ببریم و در مورد دشمن گوش به زنگ، هر اقدامش را رصد کنیم. لذا همیشه بر آمادگی مقاومت، آمادگی آحاد ملت، آمادگی ارتش برای حضور همیشگی در صحنه تاکید ورزیدهایم تا بتوانیم این نقش بازدارندگی را به نحو احسن ایفا کرده باشیم و هیچ گونه بهانه داخلی به دشمن برای حمله مجدد به مقاومت اسلامی لبنان ندهیم.
* اکنون که در خصوص مسائل داخلی مطرح کردید که لبنان به مدد مقاومت اسلامی از اقتدار بهتر و بیشتری نسبت به سالهای گذشته در صحنه بینالمللی برخوردار شده است. اکنون که اسرائیل و آمریکا دیدهاند که مقاومت شکستناپذیر است به دنبال فتنههای داخلی در صحنه سیاسی لبنان هستند از جمله جریان دادگاه ترور رفیق حریری نخست وزیر فقید لبنان و جریان 14 مارس، فکر میکنید جریان 14 مارس با کمک و حمایت اسرائیل و آمریکا بتواند در این وحدت ملی و حمایتی که ملت لبنان از مقاومت اسلامی میکند رخنهای ایجاد کند یا نه؟
به طور معمول این رژیم به دنبال چنین هدفی است و با تمام توانش در این راستا عوامل و مزدوران داخل لبنان را برای تحقق این هدف به خدمت میگیرد اما اعتقاد ما این است که ملت لبنان ملتی هوشیار، بیدار و آگاه است و از این تهدید به عنوان فرصت استفاده میکند و زمام امور را از دست دشمنان مقاومت در داخل خارج میسازد چه این دشمنان در صحنه سیاسی باشند در چهارچوب دادگاه بینالمللی ترور رفیق حریری و پشت پرده آن که به ابزاری برای تضعیف مقاومت تبدیل شده است چه در صحنه بینالمللی که اصلاً سخن مقاومت اسلامی توسط نهادهای بینالمللی شنیده نمیشود اما مقاومت با صلابت، قوت و ایستادگی خود در دلهای آحاد ملت لبنان جای دارد و محبوبیت آن جامع است و همه گروههای اعم از شیعه و سنی، مسیحی و مسلمان را در بر میگیرد. مقاومت اسلامی هدفهای رژیم صهیونیستی را به خوبی شناسایی کرده است و یکی پس از دیگری اهداف منطقهای آمریکا را خنثی میکند.
* به طور کلی وظیفه جامعه اسلامی را در برهه حساس کنونی چه میدانید؟ ضرورت و اهمیت برپایی همایشهای موثر در عرصه همفکری بین نخبگان امت اسلامی در مقابله با انواع تهدیدها را بیان فرمائید.
بالطبع برگزاری چنین نشستهایی نیاز روز ماست و باید بر کیفیت این گونه جلسات افزود و مسائل مورد بحث را عمیقاً بررسی کرد و معتقدیم که صحنه جهان تشیع به طور خاص و صحنه جهان اسلام به طور عام آبستن تحولات سرنوشت سازی است و استکبار هم به دنبال طرحهای تفرقه بین شیعه و سنی است لذا این گونه تجمعات و گردهماییها در نزدیکی افکار و وحدت رویه تأثیر بسزایی دارد همانند نقشی که حضرت علی امیرالمومنین(علیه السلام) در زمان حکومت چهار سال و نه ماههشان داشتند.