به نظر شما اظهارات کم سابقه نایب رئیس مجلس آلمان در خاک کشورمان حاصل چیست؟ چرا او به خود اجازه چنین وقاحتی را داده است؟
این قضیه به رفتار مسئولین ما برمی‌گردد و موضع‌گیری‌ها و رفتارشان به آنها چراغ سبز می‌دهد و آنها را گستاخ می‌کند که این‌طور برخورد کنند. همان‌طور که مقام معظم رهبری فرمودند اگر ما یک قدم عقب برویم، آنها ده قدم جلو می‌آیند، مسئله همین است و باید ببینیم واقعاً موضع امام ما در برابر دشمنانمان چه بود؟ موضع رهبرمان در این باره چیست؟ برخی از مسئولین ما از مواضع رهبری فاصله می‌گیرند، مثلاً سال‌ها ارتباط مستقیم با امریکا خط قرمز ما بود، در این سی و پنج شش سال جز زمانی که دولت موقت به الجزایر رفت و تماس کوچکی با نماینده امریکا گرفت و توسط امام و مردم توبیخ و مؤاخذه شد، از آن موقع دیگر اصلاً حتی در حد سلام و علیک هم با امریکا و مسئولین آن نداشتیم. این آقایان با اصراری که به مقام معظم رهبری کردند که اگر وارد مذاکره با اینها شویم همه مشکلاتمان حل می‌شود، خط را شکستند و کوتاه آمدند. نتیجه‌اش را هم داریم می‌بینیم که گستاخ‌تر و پرروتر شده و تحریم‌ها و توهین‌ها را اضافه‌تر کرده‌اند.
به نظر شما دولت باید چگونه برخورد می کرد تا چنین نشود؟
هر چه در برابر دشمن قاطعانه بایستیم و برخورد کنیم و موضعمان را سفت نگه داریم، آنها جرئت نمی‌کنند چنین برخوردهایی را با ما بکنند. در گذشته اشخاص به قرآن و مقدسات ما توهین می‌کردند، این بار دیدیم رسماً دو دولت انگلیس و فرانسه از توهین به پیامبر(ص) حمایت کردند. همزمان به‌جای اینکه به آنها اعتراض کنیم و وزارت امور خارجه سفرای آنها را بخواهد و به آنها تذکر بدهد و مراتب اعتراضش را به آنها اعلام کند سفر می‌کنند و دست می‌دهند و انگار که هیچ اتفاقی نیفتاده است! از این طرف می‌روند و با آنها قدم می‌زنند. آن آقا که این قدم زدن را برنامه‌ریزی کرده بی‌حساب و کتاب نبوده است. او می‌خواهد به دنیا بفهماند ایران که تا به حال مرکز ضد امریکا بود، الان این‌طور نیست و با هم کنار آمده‌ایم و داریم با هم قدم می‌زنیم! و مسئله حل شده است. این قضیه از نظر سیاسی برای ما در دنیا اثر بسیار بدی دارد و قدری نظر انقلابیون جهان نسبت به ما تغییر می‌کند که گویا با اینها ساخته و کنار آمده‌ایم. نتیجه این می‌شود که فردی از ردیف دسته چهارم یا پنجم آلمان به ایران بیاید و با کمال وقاحت در همه مسائل ما دخالت کند و جواب قاطعی هم از طرف مسئولین ما به او داده نشود. اصلاً این رفت و آمدها و موضع‌گیری‌ها حساب و کتاب دارد و همه اینها به رفتار بعضی از مسئولین ما برمی‌گردد که در برابر دشمنان ما رفتار ضعیفی دارند. آلمان، فرانسه، انگلیس و امریکا مرتباً دارند دشمنی‌شان را علنی اعلان می‌کنند. خداوند راجع به شیطان می‌فرماید: «إِنَّ الشَّیْطَآنَ لَکُمَا عَدُوٌّ مُّبِینٌ» شیطان دشمن آشکار شماست. دشمنی نظیر امریکا که امام فرمود شیطان بزرگ است، می‌بینیم دشمن مخفی ما نیست، بلکه دشمنی‌اش را آشکار کرده است. حالا که آشکار کرده‌اند چرا ما کوتاه می‌آییم؟ چرا موضع درست و حسابی نمی‌گیریم؟ چرا لااقل وزارت امور خارجه ما این دو سفیر را احضار نکرد که دو تا تذکر به آنها بدهد که چرا مسئولین شما از توهین به پیغمبر اسلام(ص) و توهین به بیش از یک میلیارد مسلمان حمایت کردند؟ علت این کارشان چه بود؟ ما اعتراض داریم، اقلاً اعتراض خودمان را به گوش آنها برسانیم. مردم ما همه اعتراض دارند و می‌بینیم در همه شهرها راه افتاده‌اند، کشورها و مسلمانان دیگر هم به‌شدت اعتراض دارند، آن وقت جمهوری اسلامی که ام‌القرای دنیای اسلام است در حد اینکه دو تا سفیر را احضار کند و تذکر بدهد، کاری انجام نمی‌دهد. این امر از نظر دیپلماسی هیچ اشکالی ندارد، ولی تا همین حد هم کوتاه می‌آییم. آنگاه آنها پرور می‌شوند و بعد می‌آیند و این حرف‌ها را می‌زنند.
به نظر شما دشمنان از رفتار فعلی وزارت خارجه چه برداشتی خواهند داشت؟
دشمنان ما را ضعیف می‌بینند و در این صورت گستاخ می‌شوند، ولی وقتی از سوی ما قدرت ببینند حساب دیگری برای ما باز و جور دیگری برخورد می‌کنند. و لذا ضعف ما به‌شدت اثر بسیار بدی از نظر سیاسی و اجتماعی در کل جهان دارد نه فقط در ایران.
به نظر شما آقای عارف در آن ملاقات چه جوابی باید می‌داد؟
در مقابل آنها باید جواب داده می‌شد که اینها چه ربطی به شما دارد؟ اینها به شما مربوط نیست و حق ندارید در مسائل داخلی دخالت کنید. انتخابات ما به شما چه ربطی دارد؟ دیگر مسائل داخلی ما چه ربطی به شما دارد؟
ایشان برای اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس آرزوی موفقیت کرده بود. دلیلش چیست؟
اینها به اصلاح‌طلب‌ها امید بسته‌اند. همان‌طور که در فتنه 88 امید بسته بودند و اسرائیل رسماً اعلان کرد امید ما اینها هستند، الان هم امیدشان اینها و فتنه‌گران‌اند. خوشحال هستند که اینها دو باره روی کار آمده‌اند و بعضی از پست‌ها به اینها سپرده شده است. اینها منزوی و کنار زده شده بودند، ولی با کمال تأسف دولت ما دو باره اینها را روی کار آورد و روی کار آمدن اینها امیدواری دشمن است. الان آنها امید دارند که اینها پست‌های متعددی را در دست گرفته‌اند و وقتی مجلس هم به دستشان بیفتد آنها حسابی جشن می‌گیرند و خوشحال می‌شوند، زیرا با آنها هماهنگ هستند.
به نظر شما در داخل کسانیبرای این رفت و آمدهای سیاسی به کشور برنامه‌ریزی می کنند؟
یقیناً این‌طور است. در فتنه 88 از سال‌ها و ماه‌ها قبل این رفت و آمدها، ارتباط‌ها و برنامه‌ریزی‌ها بوده است و به همدیگر نوید، اطمینان، وعده کمک و امیدواری به طرف مقابل می‌دهند که شما را حمایت می‌کنیم و حامی شما هستیم. متقابلاً اینها هم قول‌هایی به آنها می‌دهند. این ارتباط در فتنه 88 فراوان دیده و اسنادش هم مشخص شد. الان هم این ارتباطات برقرار است.
مردم چه واکنشی می توانند نشان دهند؟
در انتخابات به وظیفه دینی، اسلامی و انقلابی خودشان عمل کنند و در ایام دهه فجر که پیش رو داریم با حضور در صحنه، مخصوصاً در روز 22 بهمن حضورشان را به دشمن نشان بدهند که آنچه دشمن را مأیوس و ناامید می‌کند حضور گسترده مردم است.