***
با توجه به فرمایشات آقا ارزیابی شما از عملکرد دولت و شرح صدر مسؤولین دولتی مقابل انتقادها در چند ماه اخیر چیست؟
به نظرم الان زود است که بخواهیم راجع به عملکرد دولت قضاوت کنیم و باید اجازه بدهیم زمان بیشتری طی شود تا بتوانیم جواب بدهیم. باید انتقاداتمان سازنده باشد و انتقام‌جویانه و کینه‌توزانه نباشد و از مدار انصاف و اعتدال خارج نشویم. طبیعتاً هر دولتی نقاط قوت و ضعفی دارد. هیچ دولتی از این قاعده و قانون مستثنی نبوده و دولت آقای روحانی هم همین طور است. به نظر من دولت یک مقداری باید با شفافیت بیشتری با مردم صحبت کند. در گزارش 100 روزه اول، آقای رئیس‌جمهور همه تقصیرها را گردن دولت سابق انداختند، در حالی که دولت‌های نهم و دهم هم نقاط ضعف داشت و هم نقاط قوت و این دولت با علم به این مشکلات آمده و مسئولیت را پذیرفته است. در مسائل هسته‌ای خیلی نباید به نتایج مذاکرات و وعده‌هایی که غربی‌ها می‌دهند، خوش‌بین باشیم. همان طور که آقا فرمودند باید حل مشکلات کشورمان با نگاه به درون باشد و این طور نیست که فکر کنیم با حذف تحریم‌ها مشکلات کشور حل می‌شوند. تحریم‌ها ابزاری دست دشمن است و هر وقت بخواهد دو باره می‌تواند اینها را برقرار کند و یا باید امتیاز بدهیم یا بار دیگر در بحث تحریم‌ها برویم. بنابراین باید به سمت حل مشکلات داخلی کشورمان حرکت کنیم و این با روحیه حماسی و جهادی قابل حل است که مصداق آن بخشی از شعار حضرت آقا «حماسه اقتصادی» است. به نظرم دولت باید شعار اعتدال به معنای درست را تعریف کند. امروز برخی جریاناتی که در فتنه امتحان خوبی نداده و مردود شده‌اند و در دوران اصلاحات حرکت‌های افراطی و تقابل با نظام و نهادهای قانونی داشتند، دو باره جان گرفته‌اند و به اسم دولت اعتدال قصد دارند بیایند سهم‌خواهی و انتقام‌گیری کنند. رییس جمهور باید تکلیفش را با این افراد مشخص کند. ما شخص آقای رئیس‌جمهور را آدم معتدل و منصفی می‌دانیم، اما به معنای این نیست که همه دولت هم این چنین باشد. اینها فردا برای دولت و خود رئیس‌جمهور مشکل ایجاد می‌کنند. همان طور که در دوره اصلاحات گفتند ما آقای خاتمی را از قطار اصلاحات پیاده می‌کنیم، اینها هم دیر یا زود از آقای روحانی عبور خواهند کرد. باید همه اینها را مد نظر داشته باشیم، ولی باید از کلیت و زحمات دولت قدردانی شود و سیاه‌نمایی و بزرگ‌نمایی هم نشود و اجازه بدهیم دولت با گذشت زمان بتواند کار خودش را پیش ببرد تا بعد بتوانیم قضاوت کنیم.
و در نهایت ایا آیا در مقابل انتقادهایی که از دولت می‌شود شرح صدر لازم وجود داشته است؟
به نظرم همه اینها نسبی است و نمی‌شود بگوییم خوب یا بد بوده است. در بعضی زمینه‌ها مثبت و در برخی هم ضعیف بوده است. این که آقای رئیس‌جمهور منتقدین قرارداد ژنو را کم‌سواد معرفی می‌کند خوب نبود و امروز افراد صاحب‌نظری داریم که منتقد جدی به این مذاکرات هستند. به‌جای این که دولت بیاید شفاف‌سازی، مناظره و گفتگو کند و قضاوت را به مردم واگذارد، در جلسه رؤسای دانشگاه‌ها در باره منتقدین می‌گوید کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند کم‌سوادند. این نشان می‌دهد دولت باید با سعه صدر بیشتری با قضایا برخورد کند.
نکته مهم دیگر که حضرت آقا فرمودند آن است که خوشبختانه مسئولین دولتی به این رسیده‌اند که راه برطرف کردن مشکلات نگاه به بیرون و رفع تحریم نیست. به نظر شما عملکرد دولت چگونه بوده است که ایشان از کلمه «خوشبختانه» استفاده می‌کنند؟ آیا نگاه دولت اشتباه بوده که حالا ایشان هشدار می‌دهند این نگاه باید اصلاح شود؟
شاید این نگاه بیشتر در جریان اصلاح‌طلبی باشد که فکر می‌کنند باید با غرب و امریکا کنار و کوتاه بیاییم و از برخی از اصول و ارزش‌هایمان دست برداریم، اما تجربه تاریخی‌مان نشان می‌دهد هر جا کوتاه آمدیم آنها جری‌تر شده‌اند، همان طور که در قرارداد ژنو هم می‌بینید امریکایی‌ها هر روز لحنشان علیه ما تندتر می‌شود. یک زمانی می‌گفتند دولت آقای احمدی‌نژاد خشن صحبت می‌کند و لحن تندی دارد، آنها هم این جوری صحبت می‌کنند. امروز که آقای روحانی محترمانه صحبت می‌کند و لحن آرامی دارد و آقای ظریف خیلی دیپلماتیک برخورد می‌کند، چرا آقای اوباما، آقای جان کری و خانم شرمن تندترین جملات تهدیدآمیز را به کار می‌برند و بدترین بی‌احترامی‌ها را می‌کنند؟ خود آقای روحانی بارها گفتند: «غربی‌ها باید با زبان تکریم با ملت ایران صحبت کنند، نه زبان تحقیر»، در حالی که با آنها قرارداد هم امضا کرده‌ایم. این نشان می‌دهد به این قراردادها پایبند نیستند و نباید خیلی دلمان را خوش کنیم. به مسئولین نظام و مذاکره‌کنندگانمان اعتماد داریم، اما به غربی‌ها اصلاً اعتماد نداریم؛ لذا تدبیر و عقل اقتضا می‌کند که باید مشکلات را از داخل حل کنیم، نه این که فکر کنیم با روابط با امریکایی‌ها و غربی‌ها مشکلاتمان حل می‌شود؛ در حالی که این چنین نیست. بیشتر مشکلاتمان ریشه داخلی دارد و راه‌حلش هم در داخل کشور است و این چیزی است که مورد نظر مقام معظم رهبری است و دولت باید در عمل این را نشان بدهد. در عین حال می‌بینیم بعضی کارها و مواضع بیانگر این است که ما بیشتر نگاه به خارج داریم تا به داخل.
حضرت آقا هم فرمودند ملت مذاکرات و اظهارنظرهای بی‌ادبانه امریکایی‌ها را زیر نظر داشته باشند. مگر ما در بین مسئولینمان در کشور کسی را داریم که با این همه کارشکنی بازهم به امریکا خوش‌بین است؟
واقعیتش این است که رگه‌های خوش‌بینی را می‌بینیم و این هم به همان نشناختن استکبار و امریکا برمی‌گردد. امام امریکا را خوب شناخت که فرمود ما امریکا را زیر پا می‌گذاریم و امریکا هیچ کاری نمی‌تواند بکند. مقام معظم رهبری امریکا را خوب شناختند و ذره‌ای از اصول کوتاه نمی‌آیند. لازم نیست همه با یک لحن صحبت کنند، کسی که می‌رود و مذاکره می‌کند و دیپلمات است با لحن خودش، نظامیان ما با لحن خودشان، مسئولین سیاسی‌مان با لحن خودشان و مردم با حضورشان در راه‌پیمایی 22 بهمن و صحنه‌های دیگر با دشمن سخن می‌گویند و ان‌شاءالله در 22 بهمن مردم با حضورشان در راه‌پیمایی همه گزینه‌های امریکا را لگدمال می‌کنند. این رگه خوش‌بینی به‌ویژه در برخی جریانات دگراندیش و کسانی که بیشتر چشم به خارج دارند، بوده است؛ بعضی سایت‌ها و مطبوعات نسبت به غربی‌ها و کسانی که جز دشمنی با ملت ما هیچ سابقه‌ای ندارند، خوش‌بین‌اند که این خوش‌بینی زیاد هم واقعاً نوعی بی‌اعتمادی، ضربه و خنجر زدن از پشت به نظام و مردم است. دشمن نشان داده است ذره‌ای از ساقط کردن و تهدید نظام کوتاه نمی‌آید.