با توجه به گذر زمان زیادی از طرح ضرورت اقتصاد مقاومتی و نیز ابلاغ سیاست های آن از سوی رهبری چرا مورد تأکید مجدد قرار گرفته است؟

موضوع اقتصادمقاومتی که ازسوی مقام معظم رهبری درچند سال اخیر مورد تأکید بوده است؛ معتقدیم که می­تواند با تکیه بر ظرفیت­های درونی نظام، مشکلات اقتصادی کشور را حل کند. لذا عدم تحقق سیاست­های آن، بدین دلیل است که یا دست­اندرکاران اجرایی مفهوم این شعار را به درستی درک نکرده اند و یا به طورکلی به این موضوع مهم اعتقادی ندارند، تا این سیاست­ها را اجرا کنند. لذا اکنون شاهدیم سالهای متمادی، رهبری معظم این فرمایش را مؤکدا سفارش می­کنند.

اگر دولتمردان و مسئولین اجرایی کشور ما براین باور باشند و خود را مقید به اجرای سیاست­های ابلاغی مقام معظم رهبری در این راستا بدانند، باید به دو موضوع مهم در راستای اجرائیات سیاست­های اقتصاد مقاومتی توجه ویژه کنند و اهتمام ورزند.

به نظر شما چه موضوعاتی باعث عدم تحقق این سیاست­ها شده است؟

به نظر می­رسد اولین موضوعی که با اجرای اقتصاد مقاومتی منافات دارد، و درکشور ما امرعادی تلقی می­شود، تعطیلات بسیار زیادی است که وجود دارد؛ به طوری که در یک سال که 365 روز دارد، حدود 150 روز آن به مناسبت­های مختلف چون تعطیلات آخرهفته، اعیاد و شهادت­های اهل بیت(ع) و روزهای ملی و ... تعطیل است، لذا در کشوری که بیش از یک سوم ایام سال آن به تعطیلی می­گذرد، نباید انتظار داشت که سیاست­های اقتصاد مقاومتی در آن محقق شود. موضوع دیگر وجود قوانینی است که ما در امر اقتصاد داریم. البته برخی از این قوانین قبل از انقلاب وجود داشته و بعد از انقلاب هم قوانین دیگری اضافه شد، که برخی از آنها عامل بازدارنده­ای برای اجرای سیاست­های اقتصاد پویا و مردمی در داخل کشور است.

از قوانینی که به نظر شما، مانع اقتصاد پویا و مردمی در کشور است، برای مخاطبین بگویید؟

در یک مقطعی از دهه 60، مسئولین اقتصادی کشور، اعتقادی به اجرای اقتصاد توسط مردم نداشتند. به گونه­ای که تمام زیر بناهای اقتصادی کشور را رو به دولتی کردن پیش بردند. البته لازم به توضیح است که در قانون اساسی برای اجرای اقتصاد در ایران، سه نگاه را ترسیم کرده است. اول اقتصاد دولتی، دوم اقتصاد بر مبنای اجرای اصل 44 قانون اساسی و سوم اقتصاد تعاونی و مردمی تبیین شده است. اما تفکر مسئولین اقتصادی در دهه60 این بود که بتوانند همه اقتصاد کشور را بر مبنای دولتی بودن متمرکز کنند. چنانچه در آن مقطع زمانی ما درگیر اداره مشکلات جنگ تحمیلی هم بودیم. متأسفانه هنوز آن قوانین وجود دارند.

از جمله این قوانین، قانون کار است. لذا تا این قوانین جاری کشور به طور کامل بررسی و حذف نشود، و با یک نگاه جدیدی قوانین متناسب وضع نشود؛ اجرای اقتصادمقاومتی در کشور با اشکالات اساسی مواجه خواهدشد و این سیاست­ها بر زمین خواهندماند.

اگربخواهیم سیاست­های اقتصاد مقاومتی را در جامعه پیاده کنیم و دولت نیز در این راستا اهتمام دارد، ابتدا با ید به ظرفیت­های درون کشور و توان ملی و مردمی توجه کند، در ثانی با رفع موانع قانونی که برسر راه اجرای اقتصاد مقاومتی وجود دارد، اهتمام بورزد. چرا که اگر این موانع برطرف شود، خود مردم برای گره­گشایی مشکلات اقتصادی کشور، وارد عرصه خواهند شد و شاهد شکوفایی اقتصادی پویا در کشور خواهیم بود.

بنده به عنوان یک شهروند اعتقاد دارم، با تمام احترامی که به فرمایش مقام معظم رهبری مبنی بر نامگذاری سال با عنوان اقدام وعمل که همه مسئولین را در تمام قوا موظف کرده است که در این چهار چوب حرکت کنند، اگراین قوانین برداشته نشود و موانع همچنان وجود داشته باشد، در پایان سال 95 علی رغم اینکه سال اقدام وعمل است هیچ گونه اتفاقی رخ نخواهد داد .

به نظر شما چه انتظاراتی در عمل باید از دولت داشت؟

متأسفانه نگاه دولت به حل مسائل اقتصادی نگاه بیرونی است، در صورتی که مبنای اقتصاد مقاومتی نگاه درون­زا است. طبیعتا چون نگاه بیرونی است، به موانع موجود در داخل کمتر توجه دارد.لذا اگر دولت محترم بخواهد امر مقام معظم رهبری را که چندین سال متوالی به آن اشاره دارند را اجرایی کند، و در سال اقدام و عمل سیاست­های اقتصاد مقاومتی ر اجرایی کند، باید دو موضوع فوق را که گریبان­گیر اقتصاد کشور است را رفع کند. برای اینکه مردم بتوانند درجهت اقتصادی پویا حرکت خود سریع کنند، باید به طور متناوب تعطیلات در طول سال کم شود و همچنین باید موانع اجرای اقتصادی مقاومتی که در قوانین فعلی ما وجود دارد، رفع شود.لذا دولت محترم باید در این زمینه تجدیدنظری داشته باشد، تا این قوانین دست و پا گیر برداشته شود. وقتی مردم زمینه را آماده ببینند در این مسیر حرکت خواهند کرد.

یکی از نگرانی ها درباره تداوم رکود و ورشکستگی تولید داخلی است. چه انتظارات عملی در این خصوص باید از دولت داشت؟

آنچه مسلم است، وقتی ما توان ملی و استعدادهای بالقوه مردم در کلیه سطوح اقتصادی کشور را نادیده بگیریم، که متأسفانه الان هم نادیده گرفته شده و همه نگاه­مان به دول اروپایی و یا کسانی باشد که می توانند به صورت مقطعی با تزریق پول و امکانات مشکلات ما را حل کنند؛ نتیجه همین اتفاقاتی است که در بازار اقتصادی کشور درحال رخ دادن است. یعنی رکود در بازار حاکم و تولید کنندگان در انتظار ورشکستی بسرمی­برند. لذا برای خروج از این وضعیت رکود و ورشکستی باید بیشترین اهتمام دولت به بخش تولید باشد.متاسفانه با یک نگاه اجمالی به رویه دولت در این راستا، دولت یازدهم بیشترین اهتمام خود را به مصرف کننده اخصاص داده و بیشترین امکانات را برای مصرف کنند گان مهیا نموده تا تولیدکنندگان! برای خروج از رکود هم باید از تولید کننده حمایت شود، بنابراین اگراین نگاه در دولت اصلاح نشود، خسران جبران ناپذیری به اقتصاد کشور وارد خواهد شد.

این امر را تا چه اندازه قابل تحقق می­بینید؟

بنده به عنوان کسی که از نزدیک دستی در امر اقتصاد دارم و مسائل را مورد کسب و کار، مسائل صنعتی و اقتصادی را دنبال می کنم، معتقدم اولین موضوعی که در اجرای سیاست­های اقتصاد مقاومتی باید به آن توجه داشته باشیم، اعتقاد و باوری است که باید در ذهن مجریان امر وجود داشته باشد. درازای چندین دوره ای که حضرت آقا نسبت به اجرای این سیاست­ها اهتمام و تاکید داشتند؛ چه در دولت گذشته و فعلی، کسانی که مسئولین کشورهستند اعتقاد راسخی به اجرای سیاست­های اقتصاد مقاومتی را نداشته­اند؛ چرا که اگر اعتقاد داشتند قطعا نسبت به اجرای این موضوع و رفع موانع در اجرای این سیاستها، اقدام لازم را انجام می­دادند. زیرا وقتی ما در جامعه قرار می­گیریم این موضوعات بسیار قابل لمس و مشهود است.

این گونه نیست که مسئولین کشور متوجه این موضوعات نشوند و یا بلد نباشند. همه متوجه هستند ولی کمتر اعتقادی به این موضوع دارند. اگر کسانی که می­خواهند سیاست­هایی را مقام­معظم­رهبری برآن تاکید دارند، را اجرایی کنند، معتقد باشند که این سیاست­ها قابل اجرایی است، ما کمتراز دوسال می­توانیم تمام مشکلات را برداریم و نیازی نیست که قریب5 سال این دستور، فقط در چهارچوب همایش­ها و سیاست­گذاری­ها، برروی کاغذ مکتوب بماند وهیچ اتفاقی را در بدنه اجتماعی، بازار، سیاست­گذاری، صنعت و کشاورزی رخ ندهد.

شما این تحلیل را که حلقه مفقوده رفتار دولت در اقتصاد مقاومتی، عدم رجوع به مردم است را درست می دانید؟

بله صد درصد این موضوع صحت دارد. یکی از عمده­ترین مشکلاتی که دولتمردان ما و عزیزانی که در دولت خدمت می­کنند، این است که قدرت ملی مردم ایران را نشناخته ­اند. در حالی که ما معتقدهستیم که توان مردم برای حل و رفع همه مشکلات اقتصادی بسیار زیاد است. کما اینکه در زمان جنگ حضرت امام(ره) ومقام معظم رهبری که در آن مقطع که ریاست جمهوری کشور رابه عهده داشتند و کار را دنبال می­کردند، این بود که آنچه را که ما را در جنگ موفق کرد، رجوع به مردم و استفاده از توان مردم در دفاع و 8 سال مقاومت ملت ایران بود. اگر ما مردم را در آن مقطع کنارگذاشته می­شدند قطعا این توفیقاتی در 8 سال دفاع به دست آوردیم را نداشتیم. حال مسائل اقتصادی نسبت به جنگ سهل الوصول­تر است.

یادآور شوم که حزب مؤتلفه اسلامی نیز از همان ابتدا در دوره دوم مجلس شورای اسلامی که آغاز قانون­گذاری بود، برخی از بزرگان ما در مجلس در نطق­هایشان به این موضوع تاکید داشتند که توان مردم را در اجرای اقتصادی سالم در توانمند کردن کشور از سوی دولت­مردان نادیده گرفته نشود. که متأسفانه این موضوع تا به امروز هم مورد توجه واقع نشده است.

این اشکال دراین است که مسئولین ما درهمه دولت­ها چه راست و چه چپ، چه اصلاح­طلب و چه جریاناتی که با نام اصولگرایی بر روی کار آمدند ومردم هم آنها را اصولگرا قلمداد کردند؛ متأسفانه اعتقادی به توان بالقوه مردم در اجرای سیاست­های اقتصادی ندارند.

بنده اعتقاد دارم تنها کسی که به این توان بالقوه مردمی اعتقاد دارد، مقام معظم­رهبری است که در همان مقطع تا به امروز در همه امور با اتکا به توان بالقوه مردم همه مشکلات کشور را به لطف خدا حل کردند. در موضوع اقتصاد نیز حضرت آقا اعتقاد دارند که ملت ایران می توانند نقش مهمی را ایفا کند که متأسفانه این نگاه در دولتمردان ما وجود ندارد.