فضایی که منتهی به اقدام شهدای مؤتلفه به ترور حسنعلی منصور شد، چگونه فضایی بود؟ این اقدام متأثر از چه فضایی انجام شد؟

در قضیه 15 خرداد، جنایات هولناکی از سوی خاندان پهلوی انجام شد. بنده آن روز از ساعت 8 صبح تا 5 بعدازظهر بیرون بودم و شاهد اکثر کشتارهایی که انجام شد بودم. خلاصه اینکه کشتار بی رحمانه ای صورت گرفت. در راه ورامین به تهران که مردم کفن پوش در حال حرکت بودند، نزدیکی های باقرآباد جنایات هولناکی رخ داد و در جالیزارها و زمین های کشاورزی مردم را قتل عام کردند و افراد در خون خودشان غلتیدند. حتی جنایت به این حد رسیده بود که پول گلوله هایی که به افراد زده بودند را از خانواده هایشان دریافت می کردند. این حادثه باعث شد که تسمه از گُرده مردم کشیده شد و رعب عجیبی در جامعه بوجود آمده بود. از آن زمان به بعد یک رکود در مبارزات ایجاد شد؛ بیشتر مبارزان دستگیر و زندانی شده بودند و رژیم پرده مخوفی را بر روی جنایات خود کشیده بود؛ تا اینکه کم کم جریان 26 خرداد پیش آمد. خدا رحمت کند حاج مهدی عراقی را که به همراه آقای عسگراولادی و سایر دوستان مؤتلفه ای دور هم جمع شدند و نقشه ترور حسنعلی منصور ملعون را طراحی کردند که در نهایت این کار انجام شد و منجر به زندانی شدن برادران مؤتلفه ای ما شد و در نهایت هم آنها را به شهادت رساندند.

یکی از مسائلی که افراد مغرض در خصوص شهدای مطرح می کنند این است که سعی می کنند حرکت آنها را خودسرانه قلمداد کنند و حتی بعضاً آن را تروریستی می خوانند. اهداف شهدای مؤتلفه و فلسفه قیام آنها چه بود و برای اقدام خود از چه دستورات شرعی برخوردار بودند؟

تمام اقداماتی که در جریان اعدام انقلابی منصور صورت گرفت، بر اساس موازین شرعی و اسلامی بود و بدون مجوز مراجع تقلید، این افراد یک قدم بر نداشتند. این حرکات نه از روی احساسات این افراد بود و نه از روی غرورشان؛ بلکه فقط از روی وظیفه شرعی خود اقدام به این کار کردند. آنها وقتی دیدند که یک فردی می آید و در مجلس به یک مرجع تقلید توهین می کند، وظیفه خود را نابودی او دانستند؛ در دادگاه وقتی از محمد بخارایی پرسیده بودند که چرا از میان این همه عضو، گلوله را به گلوی منصور زده اید، در جواب گفته بود حلقومی که به مرجع تقلید جسارت بکند باید دریده شود. بنابراین این حرفهایی که گفته می شود مربوط به توده ای ها و کمنیست ها بود که مطرح می کردند، وگرنه تمام حرکات آنها بر اساس وظیفه شرعی بود و اینگونه نبود که خودشان بنشینند و تصمیم بگیرند؛ از بین بردن آن جرثومه فساد با مجوز یکی از مراجع تقلید صورت گرفت. شهدای مؤتلفه جز انجام حکم الهی چیز دیگری در نظر نداشتند.

در خصوص حضور این جوانان در مؤتلفه و فعالیت هایی که داشتند هم توضیحاتی را ارئه بفرمایید

آن زمان ما به نام حزب مؤتلفه نبودیم؛ بلکه گروه های مختلفی بود که با هم متحد شدیم. خدا رحمت کند حاج صادق امانی را و سایر برادران همچون آقای عسگراولادی را که به دعوت حضرت امام(ره) دور هم جمع شدند و فرموده بودند که شما اگر بخواهید جدا از هم کار کنید هیچ نتیجه ای نمی گیرید، مگر اینکه متحد شوید. همچنین فرموده بودند که شما با این هیئات مذهبی تماس داشته باشید و اینها را جذب کنید. همان جا آنها می نشینند و تصمیم می گیرند که دستور امام را عملی کنند؛ بنابراین رؤسای هیت های مذهبی را جمع کردند و به نام هیئت های مؤتلفه شروع به کار کردند. گروه های 10 نفره ای بودند که فعالیت می کردند؛ هدفشان هم فقط اجرای موازین و احکام اسلامی بود. اکثراً هم جوانان متدین و فعال سیاسی بودند؛ یعنی هم درک سیاسی شان خوب بود هم درک اجتماعی شان. به مسائل فقهی هم آشنا بودند و می توان گفت که متدین ترین افراد جامعه بودند.