***

با توجه به شعار امسال شهرستان ها برای تحقق اقتصاد مقاومتی چه ظرفیتی دارند یعنی شهرستان ها باید کجا را نشانه بروند؟ می خواهیم بررسی کنیم که چه کسانی وظیفه ی سنگین تری دارند؟

متأسفانه سیاست دولت در این زمینه مشخص نیست. طبیعتاً اگر استانداران افراد با فکر قوی باشند، اقتصادی باشند و متوجه قضایا باشند می توانند حتی بهتر از تهران و مرکز کار کنند. اما استاندارهایی که در این جهت فعال باشند و در این جهت که شعارهای آقا در اقتصاد مقاومتی را باور داشته باشند، نداریم. در مجموعه ی استانداران که نگاه می کنیم کمتر استانداری است که استقلال فکری داشته باشد و خودش طرح و برنامه ای برای شهرستان ها و استانش داشته باشد، همه اش القا شده های تهران است و آن هم معاون برنامه و بودجه اش که آقای نوبخت است.

در مورد ظرفیت اقتصادی شهرستان ها خیلی کم صحبت شده است. خود شما به عنوان یک فرد صنعتی می توانید خیلی واضح و شفاف بگویید که چه ظرفیت هایی وجود دارد که دولت بایدحمایت کند؟

به طور مثال همین استان کرمان، از نظر معادن ، در کشور اول است. یعنی هیچ جای کشور از لحاظ معادن مثل کرمان غنی نیست. اما این بخش فراموش شده است یعنی در بخش صنعت و معدن استان کرمان هیچ کاری نکرده است. مادر معدن در کشور در کرمان است. الان معدن ما فلج است، معادن ما زیان ده است. سیاستی که باید داشته باشند این است که از دولتی خارج کنند و به بخش خصوصی واگذار کنند و کمک کنند که این همان اصل 44 قانون اساسی است که خوب عمل نکردند.

علت این توجه هایی که به تهران وجود دارد چیست؟ الان بیشتر امکانات و توجهات اقتصادی به تهران است و شهرستان ها کمتر مورد توجه قرار می گیرند. آیا رانت خاصی در تهران وجود دارد، افراد خاصی در تهران ذی نفع هستند؟

یکی از صدماتی که می خوریم و ضررهایی که مردم شهرستان ها و همین کرمان می بینند همین جا است، همه ی این پول ها در تهران صرف می شود یعنی دفتر مرکزی و حساب های همه ی این ها در تهران است. چرا این طور است؟ این همه نفت از برخی شهرها صادر می شود، حداقل بخشی از درآمد آن برای استان در نظر بگیرند که استان پویا شود، جان بگیرد. همه اش در تهران متمرکز شده است. این ها حق آن استان است. به نظر من حق استان ها را به استان ها نمی دهند از جمله کرمان که ما داریم می بینیم، حالا بقیه استان ها هم به همین نحو است. اعتقاد من این است که اگر منابعی در استان ها است بالاخص استان کرمان خودمان را عرض می کنم در کشاورزیمان، کشاورزان ما می گویند که هندوستان ایران جیرفت است. کشاورزی استان کرمان کم منابع ندارد، این پرتقال و لیمو و سیفی جاتی که در استان کرمان وجود دارد کمتر جایی در ایران وجود دارد، بهترین است و راحت صادر می شود. سرمایه گذاران را دعوت کنند به این جا بیایند و موقعیت هم به سرمایه گذار بدهند.

آیا اصلاً شهرستان ها آمادگی این را دارند و مردم شهرستان هایی مثل کرمان آمادگی اش را دارند که اقتصاد مقاومتی آن جا اجرا شود؟

بله. استان کرمان آمادگی کامل دارد. فریاد شهرستان ها در آمده است که شما از سرمایه گذار حمایت کنید، از سرمایه گذار خارجی هم نمی خواهد از داخلی حمایت کنید، لزومی ندارد که از استان های دیگر به کرمان بیایند به همین بومی های استان کرمان موقعیت دهند، فضا دهند، کمکش کنند تا برود و برای همین سیفی جات و چیزهایی که وجود دارد کارخانجات مختلفی بزند و بتواند فرآوری کند و بتواند واقعاً کاری انجام دهد. اگر مدیریت، مدیریت قوی باشد، استان جان می گیرد. مسرا مثالً می زنم. من خودم یک مدت در بخش کابل و کارخانه کابل سازی کار می کردم، جالب این جا است ما می رفتیم مفتول مس بخریم باید حتماً می رفتیم از بورس خریداری کنیم و خریداری که کردیم باید تهران برود و از طریق تهران این جا بیاید. یک کارخانه ی مفتول سازی در همین کرمان تولید می شود جالب این که ما برای بازدید رفته بودیم و مدیر کارخانه می گفت که الان شمش مسی که می خواهیم بخریم به تهران می فرستند و از تهران باید به این جا بیاید، کرمان دو قدم است 100 تا 150 کیلومتر بیشتر نیست، از همین جا بار کنید بیاورید حتماً باید شما از تهران بار کنید به این جا بیاورید؟ چه سیاستی است که این کار را انجام می دهد؟

اگر تمرکز را از مرکز بگیرند و به کل استان ها دهند، استان ها هم گلستان خواهد شد. همین استان کرمان دنیایی است، یکی از غنی ترین استان های کشور است ولی الان جزوه محروم ترین استان کشور است.

آیا شما امیدوارهستید به این که امسال اتفاقاتی که فرمودید بیفتد؟

با این سیاست هایی که دولت دارد و تدبیری که دولت دارد، خیر. مگر این که تغییرات اساسی در مدیریت رخ دهد.