چرا نزدیک محرم عده‌ای به بهانه‌های مختلف با سخنان و دلایل ظاهراً منطقی به اصل عزاداری و برپایی این‌گونه مراسم هجمه می‌کنند؟
ریشه‌اش به اصل اسلام و تلاش‌های بنی‌امیه و آل ابی‌سفیان برمی‌گردد. کسانی که این شبهات را ایجاد می‌کنند کینه و عداوت ریشه‌داری نسبت به اسلام دارند، والا محرم آغاز عزاداری‌های امام حسین(ع) هست و بستگی‌های ما هم به حضرت امام حسین(ع) پابرجاست. این علاقه طبیعی مردم به خاندان اهل‌بیت(ع) و به‌خصوص امام حسین(ع) است. از کودکی علاقه به این امام همام در آنها شکل گرفته و نهادینه شده است. زنده نگه داشتن قیام امام حسین(ع) بستگی به این عزاداری‌ها دارد. اگر مردم قضیه غدیر را مثل عزاداری‌های امام حسین(ع) پیگیری می‌کردند شیعه‌ها این حالت را نداشتند. چون جریان غدیر را رها و از اصل غدیر کناره‌گیری شد، می‌بینیم چه اوضاعی به وجود آمده است و میلیون‌ها انسان در مسیر دیگری قرار دارند. همچنین اگر قیام امام حسین(ع) را رها می‌کردیم مثل عید غدیر فراموش می‌شد. الان هدف مردم زنده نگه داشتن این قیام است و به همین دلیل دشمن می‌کوشند به بهانه‌های مختلف مردم را از این کار بازدارد.
زنده نگه داشتن امام حسین(ع) چه تأثیری در جامعه فعلی دارد که دشمن سعی در حذف آن دارد؟
این به صدر اسلام و زمان امام حسین(ع) برمی‌گردد. بنی‌امیه می‌خواستند نام اسلام را از بین ببرند و امام حسین(ع) برای زنده نگه داشتن درخت تنومند اسلام قیام کرد و خونش را داد تا اسلام را زنده نگه دارد. بنی‌امیه مشغول خرابکاری بودند و قصدشان ریشه‌کن کردن اسلام بود، اما با قیام امام حسین(ع) نتوانستند به اهدافشان برسد. ان‌شاءالله تا قیامت با تداوم قیام امام حسین(ع) اسلام زنده نگه داشته می‌شود.
آیا با این هجمه‌ها می‌توانند مردم را از علاقه به اهل‌بیت(ع) و به‌خصوص امام حسین(ع) منصرف کنند؟
عشق به امام حسین(ع) از بچگی از طریق پدرها و مادرهایمان به ما منتقل شده است. با این حرف‌ها از بین نمی‌رود. اینهایی که چنین حرف‌هایی می‌زنند می‌خواهند اصل و اساس حرکت و قیام امام حسین(ع) را از بین ببرند که از بین بردنی نیست. مردم از عزاداری‌ها استقبال می‌کنند. ایام محرم مادران بچه‌های شیرخواره را می‌آورند و این‌گونه حرکت‌ها چه غوغایی در دنیا می‌شود. زنده نگه داشتن این عزاداری‌ها بستگی به ریشه علاقه مردم به امام حسین(ع) و خاندان اهل‌بیت(ع) دارد. این علاقه بیرون رفتنی نیست و با روحیات مردم عجین است.
یکی از بهانه‌ها گریستن برای امام حسین(ع) است و می‌گویند به‌جایش باید راهش را ادامه داد. نظر شما در این باره چیست؟
خدا حضرت امام(ره) را رحمت کند. وقتی قضیه حاج‌آقا مصطفی پیش آمد مرحوم کوثری می‌گفت می‌خواستیم کاری کنیم امام(ره) گریه و تغییر حالتی پیدا کنند، چون ایشان نشسته بودند و مردم می‌آمدند و می‌رفتند. اصلاً انگار نه انگار این حادثه پیش آمده است و طبیعی با مردم برخورد می‌کردند. مرحوم کوثری می‌گفت وقتی شروع کردم از امام حسین(ع) گفتن، شانه‌های امام(ره) می‌لرزید. اگر عزیزی از دست برود طبیعی است انسان نگران و قلبش متأثر می‌شود. این گریستن با ما عجین است و موجب آرامش روح و جسم ما می‌شود.
برای پربارتر شدن هیئت‌ها چه باید کرد؟
اینجا وظیفه حوزه‌های علمیه، علما و فضلاست. یادم می‌آید موقعی که جوان بودیم هیئت انصارالحسین می‌رفتیم و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، شهید بهشتی و آقای هاشمی در آنجا سخنرانی می‌کردند. مقام معظم رهبری به مداحان سفارش می‌کنند شعرهای سطحی را در مجالس عزاداری بیان نکنید. باید این شعرها برای شنوندگان درس باشد و همه جوان‌ها و مردم را تشویق به ادامه راه امام حسین(ع) و اهل بیت(ع) کند. شعرها باید پرمغز و عمیق و حاوی نکات آموزنده و درس‌‌آموز باشند.