* آشنایی شما با آقای توکلی‌بینا چگونه رخ داد؟

- من بر اساس ارتباطی که با فرزند علیرضا داشتم با خانواده ایشان ارتباط داشتم و اولین بار که در جمع جلسات ایشان را دیدم. جلسه‌ای بود که شهید اسلامی برای تفسیر قرآن برگزار می‌کرد و شناخت اسلام تدریس می‌شد و آقایان قدیریان و توکلی‌بینا نیز از مسئولان آن جلسه بودند که هر هفته روزهای دوشنبه برگزار می‌شد.

* بارزترین ویژگی شخصیت ایشان را چه یافته‌اید؟

- به اعتقاد بنده از بارز‌ترین ویژگی‌های شخصیتی ایشان اعتقاد قلبی و عملی به ولایت و حرکت در مسیر مرجعیت و روحانیت است. ایشان در تمام طول زندگی خود همواره سعی داشته به تکلیف دینی خود عمل کند. آقای توکلی‌بینا همواره در طول مبارزات علیه رژیم ستمشاهی تلاش‌های بی‌نظیری داشته و اخلاق و منش اسلامی ایشان برای نسل دوم انقلاب و نسل‌های بعدی باید الگو باشد.

به عنوان نمونه آقای توکلی‌بینا پس از آزادی از زندان در سال ۴۵ همراه با دوستان خود همچون آقایان مرحوم شفیق، شهید لاجوردی و شهید اسلامی که موتلفه نیز بودند تصمیم می‌گیرند فعالیت‌های اجتماعی و عام المنفعه را شروع کنند و به همین دلیل بنیاد رفاه را تاسیس کردند تا به اهداف اجتماعی، سیاسی و فرهنگی برسند. در آن زمان یکی از کمبودهای جامعه مذهبی نبودن مدارس دخترانه اسلامی بود که مدرسه رفاه را راه اندازی کردند.

* نقش ایشان در تأسیس حزب مؤتلفه اسلامی چه بود؟

پس از قضیه مدرسه فیضیه امام (ره) از آقای توکلی‌بینا، مرحوم عسگر اولادی و مرحوم شهید عراقی دعوت می‌کنند که به قم بروند. آن‌ها وقتی خدمت امام می‌رسند می‌بینند دو گروه مذهبی از مسجد شیخ علی و گروه پل سیمان حضور دارند. امام به ان‌ها می‌گوید آیا درست است که سه گروه مسلمان که هدف مشترکی دارند جدای از هم فعالیت کنند. امام دستور می‌دهند که بروید و با هم یکی شوید و با هم کار کنیدو بر این اساس سران این سه گروه ظرف یک ماه ۴ جلسه مشترک برگزار می‌کنند و از هر گروه ۴ نفر را انتخاب کرده و شورایی ۱۲ نفره تشکیل می‌شود که هسته اصلی موتلفه اسلامی بوده است. آقای توکلی‌بینا یکی از افرادی بود که همواره مورد تائید امام و مراجع قرار داشت و بعد‌ها حتی به عنوان رابط موتلفه با اما و مراجع دیدار می‌کرد.

* شاید شما تلاشهای سال‌های نخست ایشان را به یاد نیاورید، اما قطعا در جریان فعالیت‌های روزهای پیروزی انقلاب هستید. لطفا از آن روزها بگویید.

آقای توکلی از مبارزین پر کار و پر تلاش و پویا بود، وی که همواره ارادت خاصی به امام (ره) داشت پس از اینکه بنیانگذار انقلاب به پاریس می‌رود، آقای توکلی به همراه شهید عرقی در آبان سال ۵۷ به پاریس می‌روند زیرا در آن زمان جبهه ملی و نهضت آزادی و گروههای مختلف به پاریس رفته بودند و ایشان احساس خطر می‌کند که فضای آنجا را خراب نکنند و به همین دلیل به پاریس و محضر امام می‌روند.

ایشان و شهید عراقی با هماهنگی مرحوم حاج احمد آقای وضع منزل امام را در نوفل لوشاتو سامان دادند زیرا در آن زمان بسیاری از افراد بودند که فقط خود را به امام رسانده بودند و حتی مکانی برای اسکان و غذایی نداشتند. حتی هتلی را نزدیکی محل اسکان امام اجاره کردند تا ایرانیان بتوانند در انجا اقامت کنند. و همچنین ایشان و شهید عراقی با تهیه مواد غذایی توانسته بودند همه روزه از مهمانان پذیرای کنند.

از کار‌ها ی دیگر ایشان تکثیر و توزیع نوارهای سخنرانی امام بود، در آن زمان نهضت آزادی‌ها مطالب امام را استخراج می‌کردند اما نام خود را در پایان آن می‌نوشتند که با تلاش‌های ایشان و شهید عراقی این اعلامیه و‌ها و سخنرانی‌ها به نام خود امام منتشر می‌شد. ایشان پس از یک و ماه و نیم برای سر و سامان دادن به اوضاع تکثیر و توزیع پیام‌ها و سخنرانی‌های امام به ایران باز می‌گردند.