جناح اصلاح طلب چند کاندیدا برای انتخابات معرفی کرده اند که احتمالا چند نفر دیگر هم به آنها اضافه خواهند شد، اما به نظر می رسد گرایش مردم بیشتر به سمت گروه های اصولگرا باشد. لذا ما احزاب اصلاح طلب را نه تنها تهدید به شمار نمی آوریم بلکه حضور آنها را برای پرنشاط شدن انتخابات ضروری می دانیم؛ ضمن اینکه این حضور بیانگر آزادی انتخابات در جمهوری اسلامی است که گروه های مختلف سیاسی می توانند در انتخابات شرکت کنند و ما نیز این حضور را مغتنم می دانیم.
سمیه عظیمی - تشکیل ائتلاف اکثریت اصولگرایان مدلی بود برای حضور در عرصه انتخابات البته به صورت جمعی؛ اتفاقی که به زعم بسیاری از افراد راهکاری کاملا موثر برای اداره مطلوب کشور و روزنه ای برای تکامل بلوغ سیاسی احزاب.
حسن غفوری فرد از جمله کسانی است که ارزیابی وی را در این خصوص جویا شدیم؛ غفوری فرد از اولین انتخابات جمهوری اسلامی گفت و سابقه کار جمعی در کشور.
• لطفا ارزیابی خودتان را از معرفی چندین کاندیدا توسط جبهه پیروان خط امام و رهبری بفرمایید.
از انتخابات سال 58 در جمهوری اسلامی، به همت شهید والامقام بهشتی، تلاش شد که نیروهای اصولگرا و نیروهای خط امام رحمت الله علیه با هم همفکری و هماهنگی داشته باشند.
این همکاری در طول این سی و چند سال جلوه های مختلفی داشته که هر بار تحت عناوینی مثل تشکل های همسو، گروه 6+5 یا در انتخابات مجلس شورای اسلامی دور قبل با عنوان گروه 8+7 مطرح شده است.
لذا ما همواره تلاش کردیم از همه گروه هایی که در خط امام و رهبری هستند و به ولایت فقیه اعتقاد دارند کمک بگیریم و طبق روایت "ان الله مع الجماعه" به همکاری و هماهنگی مشترکی دست پیدا کنیم تا نتیجه و خروجی این مسیر بهترین انتخاب باشد.
در این دوره، این تلاش ها شکل دیگری به خود گرفت که ثمره آن تشکیل ائتلاف توسط آقایان ولایتی، حدادعادل و قالیباف بود؛ لیکن از طرف دوستان ما و جناب آقای عسگراولادی به ایشان گفته شد که برای تکمیل این گروه باید افراد دیگری نیز به این ائتلاف افزوده شوند.
نظر دوستان ما این بود که این جمع تبدیل شود به جمعی 7 یا 8 نفره که در این صورت یک کار تیمی و جمعی صورت خواهد گرفت چراکه اداره یک کشور به دست یک نفر امکان پذیر نیست؛ از آنجا که اداره کشور دارای ابعاد مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاست خارجی و .. است بنابراین انجام یک کار مشترک به صورت کارگروه های مختلف قطعا نتیجه بهتری نیز خواهد داشت و می توان برنامه های مناسبی را برای اداره کشور تدوین کرد.
اما چون این ائتلاف تمایلی به این نظر نشان ندادند، این موضوع در حزب موتلفه اسلامی و جبهه پیروان خط امام و رهبری بررسی و افراد مختلفی نامزد شدند که در نتیجه آقایان آل اسحاق، باهنر و متکی انتخاب شدند.
آقای باهنر دارای سوابق پارلمانی بوده و آقای آل اسحاق نیز دارای سابقه درخشان اقتصادی هستند؛ آقای متکی نیز اشرافی بر مسائل خارجی و بین المللی دارند.
بنابراین در حال حاضر یک ترکیب خوبی از افراد مختلف در حوزه های سیاسی، سیاست خارجی، اقتصادی و پارلمانی تشکیل شده است؛ در ادامه فردی که امکان رای آوری بیشتری داشته باشد انتخاب و بقیه نیز با وی همکاری خواهند کرد.
این روش جدید هماهنگی میان اصولگرایان است که از یک طرف جبهه پیروان خط امام و رهبری و دو نامزد دیگر هستند و طرف دیگر نیز ائتلاف 2+1 است که فعالیت خود را از قبل شروع کرده بودند؛ البته آنها اعلام کرده بودند که ممکن است افراد دیگری نیز به این جمع اضافه شوند اما هنوز این اقدام صورت نگرفته است.
• نقش این اتفاقات را در تحقق مفهوم واقعی تحزب در کشور چطور می بینید؟
البته تحزب نیاز کشور بوده و یکی از الزامات اساسی در حکومت های پارلمانی و کشورهایی که در آنها انتخابات برگزار می شود است؛ منتها ما هنوز در کشور احزاب قوی، دائمی و جامع نداریم و همان هایی هم که وجود دارند به صورت موسمی و فصلی هستند که زمان انتخابات فعال می شوند.
به غیر از حزب موتلفه اسلامی که هم سابقه طولانی در کشور داشته و انشالله سالگرد پنجاهمین سال تاسیس خود را در سال جاری برگزار خواهد کرد و بیش از 200 دفتر در شهرستان های کشور و بدنه قوی مردمی دارد بقیه در زمان انتخابات فعال می شوند و از این گستردگی و بدنه مردمی محرومند.
• ممکن است که این اجماع، به دنبال نگرانی از حضور و برد جناح رقیب در انتخابات پیش رو باشد؟
من فکر نمی کنم که اگر اصلاح طلبان در انتخابات شرکت هم بکنند شانس زیادی داشته باشند؛ اما ما توصیه می کنیم که در انتخابات حضور داشته باشند و از این حضور استقبال هم می کنیم.
جناح اصلاح طلب چند کاندیدا برای انتخابات معرفی کرده اند که احتمالا چند نفر دیگر هم به آنها اضافه خواهند شد، اما به نظر می رسد گرایش مردم بیشتر به سمت گروه های اصولگرا باشد.
لذا ما احزاب اصلاح طلب را نه تنها تهدید به شمار نمی آوریم بلکه حضور آنها را برای پرنشاط شدن انتخابات ضروری می دانیم؛ ضمن اینکه این حضور بیانگر آزادی انتخابات در جمهوری اسلامی است که گروه های مختلف سیاسی می توانند در انتخابات شرکت کنند و ما نیز این حضور را مغتنم می دانیم.
حسن غفوری فرد از جمله کسانی است که ارزیابی وی را در این خصوص جویا شدیم؛ غفوری فرد از اولین انتخابات جمهوری اسلامی گفت و سابقه کار جمعی در کشور.
• لطفا ارزیابی خودتان را از معرفی چندین کاندیدا توسط جبهه پیروان خط امام و رهبری بفرمایید.
از انتخابات سال 58 در جمهوری اسلامی، به همت شهید والامقام بهشتی، تلاش شد که نیروهای اصولگرا و نیروهای خط امام رحمت الله علیه با هم همفکری و هماهنگی داشته باشند.
این همکاری در طول این سی و چند سال جلوه های مختلفی داشته که هر بار تحت عناوینی مثل تشکل های همسو، گروه 6+5 یا در انتخابات مجلس شورای اسلامی دور قبل با عنوان گروه 8+7 مطرح شده است.
لذا ما همواره تلاش کردیم از همه گروه هایی که در خط امام و رهبری هستند و به ولایت فقیه اعتقاد دارند کمک بگیریم و طبق روایت "ان الله مع الجماعه" به همکاری و هماهنگی مشترکی دست پیدا کنیم تا نتیجه و خروجی این مسیر بهترین انتخاب باشد.
در این دوره، این تلاش ها شکل دیگری به خود گرفت که ثمره آن تشکیل ائتلاف توسط آقایان ولایتی، حدادعادل و قالیباف بود؛ لیکن از طرف دوستان ما و جناب آقای عسگراولادی به ایشان گفته شد که برای تکمیل این گروه باید افراد دیگری نیز به این ائتلاف افزوده شوند.
نظر دوستان ما این بود که این جمع تبدیل شود به جمعی 7 یا 8 نفره که در این صورت یک کار تیمی و جمعی صورت خواهد گرفت چراکه اداره یک کشور به دست یک نفر امکان پذیر نیست؛ از آنجا که اداره کشور دارای ابعاد مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، سیاست خارجی و .. است بنابراین انجام یک کار مشترک به صورت کارگروه های مختلف قطعا نتیجه بهتری نیز خواهد داشت و می توان برنامه های مناسبی را برای اداره کشور تدوین کرد.
اما چون این ائتلاف تمایلی به این نظر نشان ندادند، این موضوع در حزب موتلفه اسلامی و جبهه پیروان خط امام و رهبری بررسی و افراد مختلفی نامزد شدند که در نتیجه آقایان آل اسحاق، باهنر و متکی انتخاب شدند.
آقای باهنر دارای سوابق پارلمانی بوده و آقای آل اسحاق نیز دارای سابقه درخشان اقتصادی هستند؛ آقای متکی نیز اشرافی بر مسائل خارجی و بین المللی دارند.
بنابراین در حال حاضر یک ترکیب خوبی از افراد مختلف در حوزه های سیاسی، سیاست خارجی، اقتصادی و پارلمانی تشکیل شده است؛ در ادامه فردی که امکان رای آوری بیشتری داشته باشد انتخاب و بقیه نیز با وی همکاری خواهند کرد.
این روش جدید هماهنگی میان اصولگرایان است که از یک طرف جبهه پیروان خط امام و رهبری و دو نامزد دیگر هستند و طرف دیگر نیز ائتلاف 2+1 است که فعالیت خود را از قبل شروع کرده بودند؛ البته آنها اعلام کرده بودند که ممکن است افراد دیگری نیز به این جمع اضافه شوند اما هنوز این اقدام صورت نگرفته است.
• نقش این اتفاقات را در تحقق مفهوم واقعی تحزب در کشور چطور می بینید؟
البته تحزب نیاز کشور بوده و یکی از الزامات اساسی در حکومت های پارلمانی و کشورهایی که در آنها انتخابات برگزار می شود است؛ منتها ما هنوز در کشور احزاب قوی، دائمی و جامع نداریم و همان هایی هم که وجود دارند به صورت موسمی و فصلی هستند که زمان انتخابات فعال می شوند.
به غیر از حزب موتلفه اسلامی که هم سابقه طولانی در کشور داشته و انشالله سالگرد پنجاهمین سال تاسیس خود را در سال جاری برگزار خواهد کرد و بیش از 200 دفتر در شهرستان های کشور و بدنه قوی مردمی دارد بقیه در زمان انتخابات فعال می شوند و از این گستردگی و بدنه مردمی محرومند.
• ممکن است که این اجماع، به دنبال نگرانی از حضور و برد جناح رقیب در انتخابات پیش رو باشد؟
من فکر نمی کنم که اگر اصلاح طلبان در انتخابات شرکت هم بکنند شانس زیادی داشته باشند؛ اما ما توصیه می کنیم که در انتخابات حضور داشته باشند و از این حضور استقبال هم می کنیم.
جناح اصلاح طلب چند کاندیدا برای انتخابات معرفی کرده اند که احتمالا چند نفر دیگر هم به آنها اضافه خواهند شد، اما به نظر می رسد گرایش مردم بیشتر به سمت گروه های اصولگرا باشد.
لذا ما احزاب اصلاح طلب را نه تنها تهدید به شمار نمی آوریم بلکه حضور آنها را برای پرنشاط شدن انتخابات ضروری می دانیم؛ ضمن اینکه این حضور بیانگر آزادی انتخابات در جمهوری اسلامی است که گروه های مختلف سیاسی می توانند در انتخابات شرکت کنند و ما نیز این حضور را مغتنم می دانیم.