اهمیت پایبندی نمایندگان مجلس به تعهد اخلاقی در قسم به قرآن به گفتگو نشستیم، وی معتقد است قسم خوردن به قرآن برای نماینده و رئیس جمهور مسئولیت می آورد و نباید خلاف آن عمل کند. مشروح گفتگو را در ذیل می خوانید:*در ابتدا به تاریخ قسم خوردن به قرآن بپردازیم، آنجایی که شاه بخاطر اهمیت موضوع آن را در قانون انجمن های ایالتی و ولایتی حذف می کند؟
اواخر سال 40 که آیت الله بروجردی فوت کرد. دولت علم در 13 مهر سال 41 این قانون را تصویب کردند که مصوباتش این بود که قید اسلام از انتخاب کننده و انتخاب شونده حذف گردید. تحلیف به کلام الله مجید را برداشتند و قسم به یکی از ادیان را جایگزین کردند.
*هدف شاه از تصویب این قانون چه بود؟ و چه واکنشی اعلمای اعلام داشتند؟
هدف این بود که راه هر فرقه ضاله ای به ایران باز شود، بلافاصله با اعلام تصویب این قانون توسط روزنامه ها، جلسه ای با حضور 5 مجتهد تشکیل شد و سه مصوبه داشتند، اینکه بلافاصله به شاه و دولت تلگراف بزنند و لغو این مصوبه را بخواهند. دوم اینکه تمام علمای سراسر کشور را در جریان قرار دهند و سوم تا حصول نتیجه این جلسات ادامه پیدا کند.
*آیا مراجع به قانون دادن حق رای به زنان نیز مخالفت کردند؟ دلیل مخالفتشان چه بود؟
علمای اسلام مخالف با حق رای زنان نبودند، رژیم شاه این موضوع را سپر قرار داد، در آن زمان زنان حق رای نداشتند. طلیعه مصوبه این بود که به زنان حق رای داده شد. علما با حق رای زنان مخالف نبودند، مخالف این بودند که با این مصوبه می خواستند اسلام را حذف کنند، اسلام مخالف حضور زنان نیست، در حالی که در انقلاب اسلامی، زنان در صحنه اجتماع حضور فعال و تصدی پستهای متعددی را به عهده دارند.
*شاه چرا شرط اسلام را از انتخاب کنندگان و انتخاب شونده گان برداشت؟
وی هدف از تصویب این قانون که اسلام از انتخاب شونده و انتخاب کننده حذف گردد تا نمایندگان یهودی، بهایی و طیف های مختلف در مجلس حضور یابند و این خلاف اسلام است، وقتی یک نماینده مسلمان نباشد و اعتقاد به اسلام نداشته باشد، نمی شود گفت کشور و مجلس اسلامی است، رژیم پهلوی آلت دست آمریکا و غرب بود و در مملکت کاره ای نبود.
*اختیارات نمایندگان مجلس در زمان رژیم پهلوی به چه گونه بود؟
در جمهوری اسلامی مجلس در راس امور است اما در زمان شاه مجلس فرمایشی بود. نماینده واقعی نبودند، رای برایشان در صندوق می ریختند، فقط در زمان کارتر نمایندگان توانستند نفسی بکشند و حرفشان را در مجلس بزنند. در حال حاضر در کشور، مجلس در راس امور است، آن زمان مجلس کاره ای نبود و آمریکایی ها در راس امور بودند، و در نهایت باید گفت هدف از تصویب این قانون حذف اسلام بود و اینکه همه موانع را از سر راهشان بردارند.
*بپردازیم به تحلیف قرآن در مجلس کنونی، اهمیت این موضوع را چگونه ارزیابی می کنید؟
نمایندگان مجلس به قرآن قسم می خورند که خلاف آن عمل نکنند، در راس نظام اسلامی کشور ولایت الهی است و ولایت شخص نیست، حکومت ما اسلامی است و ولی فقیه زمان که در راس هرم است، حکم خدا را می گوید و از خود مطلبی بیان نمی کند. وقتی نماینده مجلس به قرآن قسم خورده است، نباید خلاف آن عمل کند، حکم رئیس جمهور را رهبری تنفیذ می کند، بنابراین طبق قسمی که می خورد، انتظار می رود طبق آن عمل کند. قسم خوردن به قرآن اهمیت دارد، معنایش این است که باید نمایندگان، وزرا و رئیس جمهور تعهد بدهند که خلاف مجاری اسلام عمل نکنند. رهبر حکومت را به رئیس جمهور تنفیذ می کند و هر کجا رئیس جمهور کج برود، رهبری می تواند حکمش را بردارد.
*بعضا می بینیم برخی نمایندگان خلاف این تحلیف می کنند، دلیل آن را چه می دانید؟
بعضی از نمایندگان این قسم خوردن به قرآن را فراموش کردند و خیلی مهم است بدانند فردا که از دنیا رفتند از مال حلالشان هم سوال و جواب می شود چه برسد به درآمد حرام، نماینده ای که کلی مال تلنبار کرده است، سوال می کنند از کجا کسب و در کجا مصرف کردی، اسلام یک دین مترقی است، تا پایان جهان این دین به روز است. با این همه ذخایر عظیمی که در کشور داریم که قلب دنیا خاورمیانه و قلب خاورمیانه ایران است مشکل اقتصادی داریم چون مدیریت درستی نداریم.
*قسم خوردن به قرآن بار مسئولیت بزرگی است، آیا افرادی که این قسم را یاد می کنند متوجه اهمیت موضوع هستند؟
نماینده مجلس در پیشگاه خدا مسئول است و حق ندارد پایش را کج بگذارد و بر خلاف اسلام نمی تواند گام بردارد. در مورد رئیس جمهور هم باید گفت، این حکم ریاست جمهوری که مقام معظم رهبری به رئیس جمهور تنفیذ می کند، حکم الهی است . در کشور بر اساس موازین الهی عمل می کنیم، نمایندگان و رئیس جمهور و وزرا مسئولیتشان را درک و در جهت درست حرکت کنند.
*چه کنیم که نمایندگان ملت، اهمیت موضوع تحلیف به کلام الله مجید را درک کنند؟
دقت در انتخاب نماینده و رئیس جمهور کنیم، اگر در یک گوشه از کشور نماینده ای انتخاب می شود، صرفا مربوط به آن شهر نیست، مربوط به کل کشور است. افرادی مورد انتخاب واقع شوند که متعهد به شرایط اسلام، کشور و جامعه اسلامی باشند. مردم را در جهت این انتخاب درست هدایت کنیم، رسانه ها بیشتر این مسئولیت را به عهده بگیرند که مردم در انتخاب دقت بیشتری داشته باشند، به کسی رای بدهند که متعهد باشد، تا فردا مشکلی برای کشور ایجاد نکند.