***
بند 7 سیاست‌های کلی نظام اداری زمینه‌سازی جهت جذب و نگه‌داری نیروهای متخصص در استان‌های کمتر توسعه‌یافته و مناطق محروم است. در حال حاضر در مناطق محروم، نیروی متخصص به اندازه کافی داریم؟
یکی از معضلات مناطق نیمه‌توسعه‌یافته یا حتی توسعه‌نیافته، جذب نیروهای متخصص و سرمایه‌های انسانی و مالی است. طبیعتا وقتی سرمایه‌گذاران نتوانند در آنجا حضور پیدا کنند و نیروهای متخصص وجود نداشته باشد، همین حالت برای همیشه باقی خواهد ماند که پیشرفتی در بعد توسعه مشاهده نشود. به نظر می‌رسد یکی از مسائلی که می‌تواند در جذب نیروهای متخصص حائز اهمیت باشد، نگه‌داری نیروهاست. حفظ و نگه‌داری از همه مهم‌تر است. جذب ممکن است باشد، خوب هم باشد، اما نتوان آنها را به دلایلی نگه داشت. وسایل، امکانات و مسائلی که ممکن است موجب رضایت‌مندی آنها در ادای تکلیف و کاری که به عهده‌شان است، اینها هرکدام در جای خودش یک مقوله مفصل و جداگانه ای است که باید به آن بپردازیم.
در حقیقت آنچه که مشخص است و مخصوصا در استان ما ملاحظه و مشاهده شده است، هر دولتی که سر کار آمده است، متأسفانه نیروهای متخصص و متعهد مورد هجمه‌های سنگین جابه‌جایی قرار گرفته‌اند! به خصوص مدیران. یکی از آفت‌های مهم در بحث جابه‌جایی مدیران، اعمال سلایق است. به‌عنوان مثال نماینده مجلسی که آمده دوست دارد که از طیف خودش استفاده کند یا مثلا انتخابات ریاست جمهوری انجام شده و ستادی برای آن رئیس‌جمهور تشکیل شده، آن ستاد همه جور تغییراتی در استان‌ها به‌خصوص در شهرستان‌ها و مراکز استان‌ها انجام می‌دهد. جابه‌جایی مدیران متخصص در همین جا یکی از آسیب‌هاست.
آیا جذابیتی برای حضور متخصصین در مناطق کمتر توسعه‌یافته، وجود دارد؟
ما اول باید زمینه جذب را تعریف کنیم که چیست و بحث تخصص‌ها در چه زمینه‌هایی مورد نظر هست و اساسا نیروهای متخصص اصلا به چه کسانی گفته می‌شود، این خودش بحث مفصلی را می‌طلبد.
اما در مورد بعد اجتماعی‌اش، تصورم این است آنچه مقام معظم رهبری سال 89 فرمودند، مسائل و مطالب را جامع و کامل بیان کرده‌اند. اگر مُرّ منویات و نظریات معظم له را مسئولین‌مان مو به مو انجام دهند، قاعدتا راه پیشرفت و توسعه انجام خواهد شد. ما باید بتوانیم نیروهای متخصص را جلب و جذب کرده و زمینه کار و فعالیت و نیز اشتیاق برای ادامه خدمت، برایشان فراهم کنیم بدین صورت که در یک فضای سالم و مناسب، صمیمانه و دوستانه، فارغ از دغدغه‌های مالی و امکانات رفاهی بتوانند راه پیشرفت را طی کنند و مسیری که برای توسعه‌یافتگی آن شهر یا استان یا مرکز استان برایشان ترسیم شده، دنبال کنند. طبیعی است که در برنامه‌ها قانون باید حرف اول را بزند. برنامه توسعه پنجم تمام شده، تمدید شده، برنامه توسعه ششم را مجلس جدید باید به آن بپردازند.
متناسب با سیاست‌های کلانی که مقام معظم رهبری بیان می‌فرمایند، آنچه که امسال خیلی باید مورد توجه قرار گیرد هدف‌های کلان و کلی است. به خصوص که امسال مجددا سال اقتصاد مقاومتی نام‌گذاری شده، منتها توام با اقدام و عمل! این حرف‌ها در حد شعار، همایش، مقاله و کتاب، زیاد زده شده اما در مقام عمل باید توجه اصلی به متخصصین باشد.
حفظ متخصصین در راستای اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی چه کمکی می‌تواند بکند؟
خیلی می‌تواند موثر باشد. البته جامع این کلام و این حرف، هم به بخش‌های مختلف اداری و غیر اداری و هم به بخش‌های خصوصی و حتی سازمان‌ها و دستگاه‌های ذیربط و ارگان‌هایی که مطلقا زیر نظر مقام معظم رهبری هستند یا سایر قوا هستند، برمی‌گردد. حداقل یک هم‌پوشانی و همدلی و همزبانی بین همه مسئولین باشد برای اینکه بتوانند که این مسیر را به یک هدف والا و درستی برسانند.
زمینه‌سازی برای جذب و نگه‌داری این متخصصین چیست؟
ما باید نگاه کنیم ببینیم نیاز شهرستان‌ها، ظرفیت و پتانسیل‌شان چیست. باید امکان‌سنجی و نیازسنجی کرده باشیم. به فرض در یک استان در بخش صنعت و معدن هیچ توفیق آنچنانی نداشتیم؛ ولی در بخش کشاورزی و دامداری وضعیت‌مان به مراتب می‌تواند بهتر باشد. بنابراین در جذب نیروهای متخصص باید هدف‌گذاری کرد. باید دقت شود اهدافمان و برنامه‌هایی که درجهت توسعه هست، چه چیزهایی هستند و براساس آن برنامه‌ها، نوع متخصصین و تحصیلاتشان و حتی گرایش‌های تحصیلی و فنی و خصوصا تجربیاتی که دارند، باید به‌عنوان یک ملاک درست مدنظر قرار داد. من فکر می‌کنم یکی از عواملی که می‌تواند در برنامه‌ریزی‌ها موثر باشد این است که برابر برنامه توسعه و برابر برنامه‌هایی که برای توسعه و پیشرفت هر استان و شهرستانی در نظر گرفته‌اند، باید کارها را پیش ببرند. مثال می‌زنم، یک جایی پایلوتش صنعتی است، یک جایی دانشگاهی و تحصیلاتی و پژوهشی، یک جایی کشاورزی و دامداری، یک جایی مثلا شهرستان تابعه یک استان ممکن است مرکز ثقل صنعتی باشد. حالا جایی بسته به نوع تخصص، پالایشگاهی هست، پتروشیمی هست.
به هر حال به نظر می‌رسد متناسب با نوع تخصص برای توسعه یا حتی حفظ همان امکاناتی که در اختیار است، مثلا کارخانه‌ها و صنایعی که وجود دارد و کارهایی که درجهت ارتقا این وضعیت می‌شود برنامه‌ریزی کرد، باید برنامه کامل، جامع و حساب‌شده باشد.