***

در حال حاضر ما شاهدیم که مذاکراتمان به بن بست رسیده است ولی همچنان دولت مردان ما،به مذاکرات خوش بین هستند.فکر می کنید علت این ماجرا چیست؟

دولت ما حرف هایی زد که دارد راه را برای ما باز می کند. می گوید باید مذاکره کنیم،باید حرف بزنیم. طرف دیگر حرف های زور می زند. البته ما ما خوش بین هستیم. ظرف سه ماه آینده نتیجه مشخص خواهد شد. از طرفی این ها دیگر مورد اطمینان نیستند چون همیشه دروغ گفته اند، این بد بینی ماست اما دولت نمی تواند این بدبینی را اعلام کند، دولت باید خوش بینی خود را در مذاکرات اعلام نماید.

ما به مذاکره آذر ماه امید داریم،امید داریم مذاکره به جایی برسد. پس دولت یک وظیفه دارد ،برای خوش بینی یک وظیفه هم ما کار آ فرینان اقتصادی "از نظر اقتصاد نه از نظر سیاسی"داریم.از نظر اقتصادی ما هم بدبینی خودمان را داریم.این دو کنار هم هستند.

سوالم را اقتصادی مطرح می کنم.به فرض اینکه نتیجه ی مذاکرات مثبت باشد،آیا اقتصاد ما مشکلش حل می شود و از رکود خارج می شود؟

ما بایستی در اقتصاد بدون توجه به غرب خودمان روی پای خودمان بایستیم بای غرب را کنار بگذاریم و بتوانیم تنها نگاهی به شرق نگاهی به آسیا و نگاهی به آفریقا داشته باشیم،کارهایمان را با این قسمت از جهان تامین کنیم و فعلا برای مدتی اروپا و آمریکا را کنار بگذاریم از نظر اقتصادی اگر به امید آنها باشیم اشتباه کرده ایم.

ما در حال حاضر خودمان راجع به صادراتمان، راجع به حق وارداتمان امیدی به غرب نداریم. به آسیای میانه هم امیدی نداریم. ما باید هندوستان را مد نظر بگیریم،هندوستان برای ما کشور مهمی است.ژاپن را در نظر بگیریم، چین را در نظر بگیریم،روسیه را در نظر بگیریم.

فعلا اقتصاد کشور ما معطل مذاکرات مانده، رکود هم همچنان ادامه دارد.به نظر شما چه باید کرد؟

نه! رکود به آن شکل نیست. رکود از رشد منفی اقتصادی درآمده است. قبلا 1- و 2- بود حالا به صفر رسیده.آهنگ حرکت به صفر رسیده و سطح بالا دارد. ما هم سطح بالا را نمی بینیم اما اقتصاد از آن رکود دو ماه پیش خارج شده است.ما تولید ناخالص ملی یمان را می بینیم تولید ذوب آهنمان را می بینیم، تولید پتروشیمی را می بینیم. تولید هایی که بالا رفته است نشان می دهد از آن رکود خارج شده ایم. از آن رکود منفی نه رکود مثبت. هنوز به رکود مثبت نرسیده ایم. اما آهنگ حرکت به سمت مثبت را می شنویم. به دولت هم توصیه می کنیم که خیلی به مذاکرات با غرب امید نداشته باشد.البته همانطور که گفتم دولت خوش بین است. ما خوش بینی دولت را نداریم اما به خوش بینی دولت ملحق می شویم.می گوییم خوش بینیم چون دولت خوش بین است اما در واقع خوش بین نیستیم.

غرب با ما سر الفت ندارد سر مهربانی نداردو ما باید دو یا سه سال غرب را فراموش کنیم. به اکتفای غیر غرب اقتصادمان را بنا گذاری کنیم.به اصطلاح باید کمربند هایمان را سفت کنیم فرمایشات رهبرمان را هم انجام دهیم و اقتصاد مقاومتی را در دستور کارمان قرار دهیم تا از این برهه بگذریم.

به دلیل آن که اشتغال بالاتر نشانه ی درآمد ارزی است نشان می دهد که از رکود صفر خارج شده ایم این را می بینیم اما آمار هایی که باید دقیقا به دست بیاید هنوز از جایی به دست نیامده و اداره آمار مرکزی باید آمار دقیق از تورم را به ما اعلام کنند که تا آخر شهریور باید صبر کنیم.

ولی در حال حاضر افکار عمومی نسبت به مذاکرات به شدت خوش بین است.به خاطر همین هم بعضی از کارها معطل نتیجه مذاکرات مانده،خیلی از کارها را افراد ارجاع می دهن و می گویند ما پایان آذر ماه این کار را پیگیری می کنیم.

بله، ببینید افکار عمومی دو دسته اند یکی کار آفرینان اقتصادی یکی متخصصین و دانشمندان اقتصادی و یکی هم مردم! این ها با یکدیگر فرق می کند. بعضی ها با دولت هستند و خوش بین،بعضی ها هم به مذاکرات آذر خیلی دلبسته نیستند.

آمریکایی ها در آخر آبان ماه یک انتخاباتی برای کنگره شان دارند که بر انتخابات ریاست جمهوری شان تاثیر گذار است و اینها تا انتخاباتشان انجام نشود و موفق نشوند با ما درست رفتار نمی کنند. ما را بازی می دهند.به تشخیص بنده بایستی تا آخر آذر صبر کنیم اگر آن انتخابات را ببرند با ما مذاکرات بهتری خواهند داشت.آن انتخابات برای انتخابات ریاست جمهوری سرنوشت ساز است چون آنجا دو حزب هستند که با هم درگیرند، یکی حزب دموکرات و یکی حزب جمهوری خواه.با امتیاز دادن به ایران می خواهند حزب دموکرت را سر جایش بنشانند.این مساله ای است که من فکر میکنم تا نیمه آذر باید صبر کنیم تا نتیجه ی انتخابات و کنگره اعلام شود. دولت هم امیدوار به مذاکرات آذر ماه است.

این وابستگی به مذاکرات بر سر تولیدات ما چه بلایی خواهد آورد؟

نمی شود گفت بلا! ما باید تولیدمان را منهای غرب تنظیم کنیم.اگر منهای غرب تنظیم کنیم بلایی سرمان نمی آید. می بینید که الان سه سال است که غرب ما را تحت فشار قرار داده ولی تولید ما حرکت مثبت داشته است. مواد اولیه ما از غرب فراهم می شود،آلمان ها به ما می فروشند، ایتالیایی ها به ما می فروشند اما به صورت آزاد پول می گیرند این کار ها را داریم انجام می دهیم در نتیجه از اتکای خود به غرب برای تولید باید صرف نظر کنیم. باید به تولید برای کشور هایی که با ما دوست هستند فکر کنیم. مثلا از حالا با وجود همه ی تحریم ها 500000 دلار کالا به ما فروخته اند و این را همه می دانند.از کانادا هم کالا خریداری کردیم از کانادا که این همه دولت خبیثی است 500 تا 600 دلار کالا خریداری کردیم.اقتصاد حرف خودش را می زند اما ما نباید به مذاکرات آذر امید داشته باشیم.