آقای دکتر؛ شما به‌عنوان یکی از اعضاء خانواده مهم‌ترین فضائلی که حاج‌آقا در خانواده به آن اهتمام داشتند، چه بود؟

در خانواده آن چیزی که شاخص حاج‌آقا بود محبت فراوان به همسر بود و بعد از همسر به بچه‌ها و به تربیت اول دختر و سپس آقازاده‌ها و پسرها و این طبق همان سنت رسول اکرم«ص» است که فرموده بودند وقتی شما برای فرزندان خود هدیه می‌خرید ابتدا به دختر هدیه بدهید و هدیه دختر بیش از پسرها باشد این امر را حاج‌آقا در عمل رعایت می‌کرد و همیشه برای دخترشان جایگاه ویژه‌ای قائل بودند، نکته بعد اینکه ایشان به‌هیچ‌عنوان در منزل امر و نهی نمی‌کرد مثلاً هرگز نمی‌گفتند فلان چیز را برای من بیاورید یا نیاورید حتی اهل منزل به این نقطه رسیده بودند که می‌گفتند ما نمی‌دانیم حاج‌آقا واقعاً به چه غذایی علاقه دارد یعنی یک کاری می‌کرد که کسی به‌زحمت نیافتد و اگر غذایی را ایشان دوست نداشت مطلقا نمی‌گفت آن را دوست ندارم یا مزه خوبی ندارد فقط می‌رفت در گوشه‌ای و برای خود غذایی ساده‌ای مثل نان و پنیر آماده و میل می‌کرد و می‌گفت اشتهای من به همین بود و اگر غذایی را دوست نداشت و تعارفی برایش می‌آورند هرگز نمی‌گفت من دوست ندارم بلکه اظهار می‌کرد این غذا را ببرید من صبح می‌خورم و این عبارت که بگذارید برای صبحم بین اعضاء خانواده تبدیل به یک مثل شده بود.

یکی از مسائل دیگری که ایشان به آن اهتمام داشت نماز اول وقت بود و به همه بچه‌ها توصیه می‌کرد نماز اول را از دست ندهند و خودشان هم گاهی اوقات که شب‌ها مطالعه می‌کردند و از آرامش شب استفاده می‌بردند گاهی تا دو یا سه نیمه‌شب مشغول بودند از ترس اینکه بخوابد و نمازش قضا شود تا اذان صبح بیدار می‌نشست تا نماز اول وقت را بخواند و بعد استراحت می‌کرد.

حاج‌آقا فاطمی نیا به‌عنوان یکی از حامیان همیشگی نظام اسلامی و زعامت حضرت آقا شناخته می‌شوند؛ ایشان در این خصوص چه توصیه‌های عملی داشتند؟

بله ایشان تضعیف نظام را بسیار بد و حرام می‌دانست و می‌گفت حتی از شرب خمر هم این کار حرامش غلیظ‌تر است و نسبت به حضرت آقا ایشان نظر خاصی داشت و می‌فرمود که شخص بی‌بدیل برای رهبری حضرت آقا هستند و ما بایستی چشممان به ایشان باشد و ایشان پای نظام ایستاد و در همه انتخابات‌ها شرکت می‌کرد. البته رأیشان را ما متوجه نمی‌شدیم اما اهتمام به شرکت در تمامی انتخابات‌ها داشت و ای‌بسا در ساعت‌های اولیه شرکت می‌کردند و این‌طور بود که در هیچ انتخاباتی شرکت نکند و واقعاً پای نظام بود.

وقتی‌که امام خمینی مرحوم شدند همان شب غزلی از امام از تلویزیون پخش شد و به خاطر مضامین عرفانی که داشت بعضی‌ها خیلی از پخش این غزل خوشنود نبودند و ایشان برای دفاع از جایگاه امام این غزل را شرح کردند و گفتند مشابه این عبارات مانند می صبوح، می صبحگاهی و معشوق و خال لب در بزرگان علما و قدما بوده و غزل امام را به همین ترتیب شرح کردند و به خاطر دارم چهل شبانه‌روز منزل نیامد و در کتابخانه خود بود تا این کتاب تمام شود و هم‌زمان با چهلم امام این کتاب با عنوان فرجام عشق منتشر شد و نشان می‌داد چقدر ایشان مدافع امام و مدافع انقلاب است.

بعد از ارتحال آیت‌الله فاطمی نیا؛ بسیاری از کاربران شبکه‌های اجتماعی با عقاید گوناگون در محتوایی که در این شبکه‌ها منتشر کردند ایشان را با عنوان پدر خطاب کردند؛ به نظر شما چرا آقای فاطمی نیا پدر این نسل شد؟

جایگاه پدر در خانواده این است که پشتیبان اعضاء خانواده است و در بزنگاه‌هایی که اعضاء خانواده نیاز به پشتیبانی، نصیحت و حمایت از پدر دارند به او مراجعه می‌کنند. مردم از لحاظ مطالب معارفی دین نیاز به مرجعی داشتند که این مطالب را به ‌صورت شسته رفته به دستشان برساند و چون آقای فاطمی نیا در انتقال معارف بسیار وسواس داشت که اگر چیزی را از ائمه و یا پیامبر اعظم نقل می‌کند دقیق و صحیح باشد مردمی که سرگشته بودند و دوست داشتند به هدایت ناب دسترسی پیدا کنند حس می‌کردند از زبان آن بزرگوار به آن حقیقتی که به دنبالش هستند واصل می شوند. من فکر می‌کنم از این بابت بود که چنین عنوانی به ایشان خطاب شد.

و اگر بخواهید به‌عنوان حرف آخر؛ یادگاری از استاد فاطمی نیا به همراهان ما هدیه بدهید این یادگار چیست؟

حاج‌آقا خیلی به این نکته اصرار داشت و می‌گفت تمام مصیبت‌ها، گرفتاری‌ها و بدبختی‌های ما از غضب و خشم است و معتقد بود اگر این نقطه توسط انسان کور شود فرسنگ‌ها جلو می‌افتد، ایشان خیلی به کنترل خشم اصرار داشت ایشان می فرمودند ما هر عمل عبادی که انجام می‌دهیم خداوند نوری به ‌واسطه آن عمل عبادی به ما می‌دهد، ادای نمازهای پنج‌گانه باعث اعطای نور می‌شود. معتقد بود چرا در ما اتفاقی نمی‌افتد زیرا این نورها را خرج کرده و نگه نمی‌داریم، نماز صبح را می‌خوانیم نورانی می‌شویم و یک ساعت بعد به همسرمان خشم می‌گیریم، به مادرمان تندی می‌کنیم، به پدرمان یک حرف بیجا می‌زنیم نور می‌رود دستمان خالی می‌شود، می‌بینیم این همه عمل خوب انجام دادیم کیسه‌مان خالی است زیرا آن را خرج کرده و حفظ نکردیم و ایشان می‌گفتند یکی از چیزهایی که عبادات و نور عبادات را از ما می‌برد غضب است و اگر غضب را کنترل کنیم خیلی جلو می‌افتیم.