اسدالله بادامچیان می‌گوید: سال ۹۸ فتنه نمی‌شود اما امکان دارد آمریکا در برخورد با ایران دست به کارهای دیوانه‌وار بزند. مشروح گفت‌وگوی خبرآنلاین با بادامچیان دبیرکل حزب موتلفه اسلامی را در ادامه بخوانید:
درباره معادلات و تحولات سیاسی سال ۹۸ تحلیل های مختلفی مطرح می شود، برخی افراد نسبت به وقوع فتنه ۹۸ هشدار دادند، نظر شما چیست؟
وقتی یک قدرت استعماری و استکباری با یک کشوری که در مسیر حفظ حق و حقوق خود است، می جنگد، طبعا ممکن است دست به یک کارهای دیوانه وار بزند. لذا سال ۹۸ در ایران سالی است که آمریکایی ها از نظر اینکه بتوانند باری بر ایران بگذارند، موفق نیستند ولی دردسر و مزاحمت ایجاد می کنند. آنها می کوشند عوامل پنهانی داخلی شان در ایران را تحریک و جنگ روانی را علیه ما شدید کنند. هم اکنون نیز کسانی در شبکه مجازی حرفهای آمریکا را می زنند، فحش می دهند و اهانت می کنند و شبکه مجازی را از حالت یک شبکه اظهارنظر به شبکه های جدال و جنگ و بی اخلاقی و بداخلاقی تبدیل کرده اند اما هیچ کاری نمی توانند بکنند.
معتقدم سال آینده، سال سقوط آمریکا و بحران شدید در اروپاست. شما در انگلستان که یک کشور پرسابقه است، می بینید که در مجلسش چگونه رفتار می کنند. از این طرف برگزیت را با اکثریت بالا رد می کنند و از آن طرف طرفداران برگزیت، خانم می را مجبور می کنند که انگلستان را در اتحادیه اروپا نگه دارد. این نشانه دهنده بحران در درون انگلستان است و بین مسئولین اداره کننده هماهنگی وجود ندارد. تازه با هم دعوا می کنند و فشار اقتصادی هم بسیار سنگین است. در فرانسه که اصلا قضیه عجیب و غریب است و آقای ماکرون هیچ راهی جز سرکوب و دیکتاتوری ندارد، این رویه ای است که با روحیه و فضای اجتماعی چند قرن فرانسه همخوانی ندارد و در نهایت به شکست ماکرون و کسانی که پشت سر دیکتاتوری و استبداد او هستند، می انجامد. پس آنجا هم دچار بحران است. ایتالیا نیز دچار بحران ورشکستگی است. در کل آینده اتحادیه اروپا معلوم نیست چه خواهد شد. بازار مشترک هم سرانجامی ندارد. ضمن اینکه آمریکایی ها درباره ناتو معترض هستند که چرا فقط پول آن را باید آمریکا بدهد و دیگران سودش را ببرند لذا هزینه ناتو را طلب می کند. اروپایی ها هم پول ندارند که بدهند و وضع شان خراب است. می گویند «ما که با دنیا دعوا نداریم، ناتو مربوط به دوره شوروی بود و الان کسی نمی خواهد به اروپا حمله و جنگ کند. ایران هم که اهل جنگ نیست و اهل این است که منطق و خرد جهانی اش را پیش ببرد. بنابراین ما نیازی به ناتو نداریم چون کشوری با ما نمی خواهد بجنگد که ما هزینه اش را بدهیم. آمریکا می خواهد ابرقدرت دنیا باقی بماند، پولش را هم بدهد». الان سر ناتو با هم دعوا دارند. در یک چنین محیطی طبعا فشار را روی چین می آورند اما نتیجه نمی دهد چون چین قدرت است و ثبات پیدا کرده است، روی ایران فشار می آورند. لذا سال آینده سال بحثها و درگیری های گوناگون در اروپا و آمریکا و سال پیروزی های پشت سر هم پنهانی و علنی ایران است. در داخل هم سالی است که ملت می خواهد تکلیفش را روشن کند. مجلس آینده ما مجلسی است که ادامه این مجلس فعلی نیست. حتما یک مجلس دیگر است. در این زمینه هر کس می کوشد که کاری کند.
آیا فتنه ای در پیش است؟
در سال ۹۸ فتنه بعید است انجام شود؛ بلکه یک نوع مزاحمت و مزاحمتهایی اتفاق می افتد. مهم موضع دولت ماست. اگر دولت یک بازنگری جدی و قوی در سیاست هایش انجام دهد تا از تک جناحی بودن خارج شود، مفید است. الان دولت، دولت کل ملت نیست بلکه دولت یک گروه و جناح است. هر دولتی یک جناحی بشود، هرکس می خواهد باشد چه اصولگرا چه اصلاح طلب، شکست می خورد چون دولت متعلق به ملت است.
الان اصلاح طلبان هم همین را می گویند که دولت تک جناحی شده و در دامن اصولگرا افتاده است.
این که یک شوخی بیمزه است. معتقدم برای خود اصلاح طلبان آسیب دارد که این حرفها را می زنند. درواقع الان آنها دچار بحران اند. در ایران اصولگرایان خیلی دچار بحران نیستند و تنها با هم اختلاف سلیقه دارند. نهایتا می گویند هرچه ولایت بفرمایند اطاعت می کنیم. اما اصلاح طلبان دچار بحران اند چون می گویند کی بود کی بود؟ من نبودم و زیر بار این مشکلات و گرفتاری ها که پدید آمده نمی روند و می گویند که کار ما نبوده است و تقصیر آقای روحانی است. بنده خدا آقای روحانی! بعد گفتند که ما آقای روحانی را آوردیم و به ریاست جمهوری رساندیم.
ضمن اینکه معلوم است دولت روحانی، دولت اصولگرایان نیست. می توان گفت که دولت اصلاح طلبان و اعتدالیون است. اعتدالیون این تیپ هم اصلاح طلب هستند. الان هم در روزنامه هایشان به این دولت حمله می کنند که خوشایند مردم نیست. چون تا دیروز نان این دولت را می خوردند و مدعی بودند که آنها روحانی را رئیس جمهور کرده اند در حالی که روحانی چیزی هم از آنها دریغ نکرده است. فارغ از بحث امتیاز گرفتن یا نگرفتن که این ذهنیت را غلط می دانم، هر دولتی اعم از احمدی نژاد، روحانی، اصلاحات یا هاشمی موفق باشد، باید دولت همه ملت باشد تا همه جناح ها و گروه ها از او حمایت کنند. اگر دولت جناحی شود جناح های دیگر از او حمایت نمی کنند. مخصوصا اگر دولتی شروع به دعوا با دولت قبلی کند.
دولت روحانی به محض اینکه سر کار آمد هر روز در روزنامه ایران به دولت قبلی ناسزا گفت و هرچه هست را گردن دولت قبلی انداخت. این رویه را یکی، دو سال مردم قبول دارند ولی دیگر بعد از شش سال قابل قبول نیست. به همین علت است که فکر می کنم اگر دولت آقای روحانی بتواند سیاست های اشتباه خود را عوض کند، ناکارآمدها را کنار بگذارد، دولتش را از دولت یکطرفه جناحی نجات دهد، سال آینده سال بهره برداری این دولت از بحران های جهانی است. اما اگر این کار را نکند و یک انسجام درونی پدید نیاورد، سالی است که در اثر بحران های جهانی و سیاستهای غلطی که در سال ۹۷ داشت، حتما آسیب جدی خواهد دید.
از شما نقل شده که فعالیت های حزبی را در حال انجام دادن هستید و در انتخابات مجلس سال ۹۸ می خواهید لیست مستقل و جداگانه دهید. آیا این طور است؟
هر حزب، جریان و گروهی نامزدهایش را مشخص می کند و در نهایت یا مجموعه ها به ائتلاف می رسند یا اینکه جدا می شوند. بنابراین این طبیعت میدان سیاست است و هیچکس نمی تواند بگوید که تا آخر چگونه خواهد ماند چون اقتضائات سیاسی و شرایط سیاست گاهی با یک حادثه کاملا عوض می شود. ما از نظرکلی همیشه خودمان در این بحث هستیم که برای مجلس چه کسانی را باید نامزد کنیم و با چه شرایطی وارد انتخابات شویم. در همین انتخابات گذشته ریاست جمهوری هم همینطور بود ولی در نهایت باید بررسی کرد که آیا وظیفه حضور مستقل حزبی است یا ائتلافی یا وحدت. البته معمولا در میدان سیاست وحدت نیست بلکه ائتلاف است. لذا رویکرد حزب همواره اینطور بوده و بعد از این هم خواهد بود.
روایتی از شما وجود دارد که گفتید «همه مردم ایران موتلفه ای هستند منتها خودشان نمی دانند»، این روایت صحت دارد؟
نمی دانم این را چه کسی از قول من گفته؟! در کل مگر من دوم خردادی هستم که بگویم هرکس به غیر دوم خرداد رای داده هیچی نمی فهمد؟
شما از بدو تاسیس موتلفه در این حزب حضور داشتید، آیا تاکنون حرف و حدیثهایی که پشت سر موتلفه مطرح می شود، به گوشتان رسیده است؟
یک پوشه خیلی قشنگ دارم که مربوط به انواع و اقسام مخالفت هایی است که با موتلفه می شود. از خارج، داخل، افراد مختلف. مگر می شود یک آدم زنده صاحب عقیده مخالف نداشته باشد؟
خنده دارترین حرف و حدیثی که از موتلفه به گوشتان رسیده، چه بوده است؟
الان ذهنیت ندارم. بعضی وقتها بعضی مطالب را می خوانم، خنده ام می گیرد. مثلا یک زمانی بحث می کردند که موتلفه با آقای هاشمی اختلاف دارد. ولی ما اختلاف نداشتیم. به آقای هاشمی گفتم می گویند «ما با شما اختلاف پیدا کرده ایم! شما اختلاف پیدا کرده اید یا ما؟» دوتایی با هم خندیدیم. از این موارد زیاد است. روزی گفتند کارخانه نساجی و اخیرا هم کارخانه سیمان و پتروشیمی را مطرح کردند. من اتفاقا امسال و سال آینده سه نوع اتفاق را نسبت به موتلفه احتمال می دهم که ان شاءالله نشود. یک بخش، سانسور موتلفه است. خیلی ها می گویند «اصلا موتلفه را رها کنیم که احیا نشود». دومین احتمال، تحریف مطالب موتلفه است و احتمال سوم هم جوسازی و تهمت است. مثلا مرحوم آقای حبیبی ۲۰ سال قبل عضو هیات مدیره سیمان بود درحالی که آن زمان کارخانه ضررده بود و مسئول وقت بنیاد مستضعفان ایشان را در آن جایگاه منصوب کرد تا سودده شد. چند ماه پیش هم یک آقایی که در تسخیر لانه جاسوسی دخیل بود، گفت «پتروشیمی هگمتانه برای موتلفه است!»، این واقعیت نداشته و ندارد، اینکه مدیری و شخصیتی در زمانی عضو هیأت مدیره جایی باشد که آنجا متعلق به موتلفه نمی شود، پاسخ این حرف ها هم یک لبخند است، دعوا هم نمی کنیم.
یک سوال هم اینکه می گویند پشت پرده ای بین الفت بین حزب موتلفه با حزب کمونیست چین است. آیا چنین چیزی هست؟
پشت پرده نیست روابط حزب با کشورها، دولت ها و احزاب آشکار است. ما پشت پرده نمی رویم، رو کار می کنیم، دیدار داریم و عکس می گیریم. آقای دکتر غفوری فرد عضو دائم (آی کپ) است. آقای غفوری فرد واقعا آدم دانشمند، متدین و اهل نماز و عبادت و روضه و توسل است. در حزب موتلفه اسلامی روابط بین المللی قوی ای داریم. آی کپ را پارسال اداره کردیم. آزادمنشی و رعایت مصالح نظام و بکارگیری همه سلیقه ها را در آنجا کاملا نشان دادیم. ضمن اینکه در رابطه با احزاب اسلامی دبیرخانه احزاب اسلامی را داریم و رئیسش جناب آقای ترقی است و سالهاست که آنجا کار می کند و با همه احزاب اسلامی ارتباطات داریم. در رابطه با احزاب کمونیست هم ارتباط داریم. با احزاب ملی هم ارتباط داریم. حزب با دنیا ارتباط و روابط بین المللی دارد. اما اینکه یک چیز ویژه با چین از باب کمونیستی باشد، نیست. آنها هم که خودشان کمونیسم را کنار گذاشته اند.
