دکتر حسن لاسجردی عضو شورای مرکزی حزب موتلفه اسلامی در گفت وگو با خبرنگار شفقنا با اشاره به عملیات جدید سعودی ها در یمن، تحت عنوان «بازگشت امید» اظهار کرد: به نظر می رسد آنچه سعودی ها به عنوان بازگشت امید مطرح کرده اند، یک مانور تبلیغاتی بود. به این دلیل که یک، حمله خود را توجیه کنند؛ دو، بتوانند در مقابل برخی مخالفت ها مانند آنچه در اجلاس اندونزی شکل گرفته است، یک واکنش به موقع داشته باشند. سومین دلیل این است که بتوانند مدیریت خود بر بحران را به اثبات برسانند که بر فرض در مجموع موضوع تهاجم عربستان به یمن و بحث جابجایی یا قدرت گیری بیش از پیش انصارالله در این کشور را کنترل کنند و در نهایت نیز خود را پیروز میدان نشان دهند.
عملیات جدید عربستان در یمن، فرار به جلو است
او تصریح کرد: مهم این است که به نظر می رسد این اقدامات عربستان، به ویژه این طرح جدید آنها یک اقدام فرار به جلو است، زیرا در نکاتی که به عنوان پیش فرض و نقطه هدف بیان شد، سعودی ها توفیقی نداشتند. آنها نتوانستند نابرابری در عرصه میدان نبرد -چه از نظر امکانات و چه از نظر پشتیبانی یا مساله اطلاعات و کمک های کشورهای دیگر- را نتوانستند متوقف کنند. علاوه بر آن در اجلاس غیرمتعهدها در اندونزی، این موضوع مورد بحث قرار گرفت و به جهت مجموع سیاست های عربستان، تذکری جدی به وی داده شده است. در سطح بین المللی نیز بسیاری از کشور ها و سازمان های بین المللی از جمله سازمان ملل بر این باور هستند که عربستان، نقض قوانین بین المللی کرده است و به نوعی خواستار پایان تهاجم شده اند.
این کارشناس مسایل بین الملل با اعتقاد بر اینکه در مجموع آنچه عربستان به دنبال آن بود که اجماعی بین المللی علیه شیعیان یا مسلمانان یا انصارالله در یمن به وجود آورد، شکل نگرفت، گفت: با توجه به مجموع نکات گفته شده، می توان گفت عربستان با آن هیمنه بزرگ بودن، مدیریت کردن میدان و برادر بزرگی اش که می توانست با پول و امکانات دیگر سایر کشورها را با خود همراه کند، موفق نبوده است. عربستان مانند بسیار از پروژه های دیگر مانند عراق، سوریه و حتی لبنان با بن بست تصمیمی گیری مواجه شده است.
یمن چه آینده ای را انتظار می کشد؟
او با اشاره به سوابق مبارزاتی مردم یمن و جنگ دیده بودن آنها خاطرنشان کرد: به طور حتم این مردم با مشکل جنگ، مساله حادی نشان نخواهند داد. از سوی دیگر مهمتر این است که به دلایل مختلف، مدل موجود در منطقه خاورمیانه اینگونه است که جنگ ها معمولا تا حدی فرسایشی است. به جهت اینکه بر فرض یک ارتش کلاسیک به یک ارتش چریکی حمله می کند یا نیروهای بیرونی مثل کشورهای بزرگ قدرت ها حمایت می کنند، کشمکش های دیگران هست و کشورهای دیگر وارد مبارزه می شوند. در مجموع جنگ ها در خاورمیانه، جنگ های مدل فرسایشی است و جنگی نیست که صرفا دو کشور باشند که به همدیگر تهاجم کنند.
لاسجردی ادامه داد: در نهایت آنچه شاید بسیار مهم باشد، این است که بسیاری از کشورها در منطقه اصرار فراوانی دارند که جنگ ها را به طرف مباحثی غیر از مسایل نظامی مثل جنگ های اعتقادی، قومی و طایفه ای سوق دهند. به جهت وجود این مسایل در خاورمیانه، معمولا جنگ ها در این منطقه، جنگ های بلندمدت و فرسایشی است. به همین جهت تصور نمی کنم با تشدید حملات عربستان یا آغاز حملات جدید، این جنگ، عربستان را به پیروزی رساند و طرف مقابل را مغلوبه کند. در نهایت نیز باید با بازیگری یا دخالت یا حضور قدرت ها و کشورهای موثر منطقه، راه حل میانه ای پیدا و به اصطلاح جنگ متوقف شود. این جنگ با همه تفاوت ها و نابرابری ها پیروز مطلق نخواهد داشت.
تحلیل موضع گیری قدرت های بزرگ در قبال حملات عربستان به یمن
او با بیان اینکه قدرت های بزرگ به جهت توانایی و قدرت مانوری که دارند، اگر خود، بخشی از بازی نباشند، می توانند در کنترل و مهار این بحران ها نقش مثبت ایفا کنند، گفت: این در حالیست که در بحران های منطقه ای مثل بحث یمن، نقش برخی از کشورهای بزرگ به کمک کننده، بر هم زننده و غیر متعادل یا بی ثبات کننده تحولات در منطقه کاهش پیدا کرده است، زیرا در حقیقت خود آنها یک طرف قضیه و بخشی از یک بازی کلان سیاسی امنیتی هستند. به طور مثال ایالات متحده آمریکا با انجام اقداماتی از جمله کمک های لجستیک، اطلاعاتی، نیروی دریایی و کارهای دیگر تلاش کرده اند که جنگ، به نفع عربستان تغییر مسیر دهد.
نقش قدرت های فرامنطقه ای در موضوع یمن، بیشتر بی ثبات کننده است
عضو شورای سردبیری خبرآنلاین ادامه داد: بر این اساس تا زمانی که قدرت های بزرگ از توان و هنر خود برای حل مشکلات بین المللی بر اساس قوانین و مقررات بین المللی در راستای حفظ صلح و ایجاد امنیت استفاده می کنند، نقشی مثبت ایفا می کنند، اما وقتی حضوری جانبدارانه در مسایل داشته باشند، نقششان منفی است و بیشتر بر بحران دامن می زنند. در حال حاضر هم به نظر می رسد نقش قدرت های مختلف فرامنطقه ای بیشتر بر هم زننده و بی ثبات کننده است.
او با اشاره به نظام مندی یاد شده در نظام بین الملل و نقش قدرت ها اظهار کرد: به نظر می رسد با وجود این مساله، به صورت رسمی قطعنامه ای علیه عربستان منتشر نشود که قدرت اجرایی داشته باشد و در شورای امنیت مورد تاکید قرار بگیرد. آنچه مسلم است در مجموع خود موضوع تجاوز و هتک حرمت به مردم، بمباران ها و تلفات انسانی و غیرانسانی این نتیجه را در پی دارد که برخی کشورها اعلام موضع و مخالفت کنند و جمعی از کشورها که معمولا کشورهای مستقل، غیر متعهد و دیگران هستند، سبب شوند که سازمان ملل از طریق دبیر کل و برخی از اعضای فعال، موضع گیری کند. اگر چه این موضع گیری، تاثیر آن قطعنامه را ندارد اما می توان از آن به عنوان یک کارت زرد یاد کرد.
لاسجردی در پایان درباره چگونگی نقش ایران در حل بحران یمن گفت: میانجی گر باید نیرویی مورد قبول و رضایت دو طرف باشد تا هنر میانجی گری را خرج کند. با توجه به نقش و نگاه جمهوری اسلامی ایران در موضوع یمن، میزان توجه و تاثیری که تا امروز در این مساله داشته است و علاوه بر آن با در نظر گرفتن نگاهی که عربستان به جمهوری اسلامی ایران دارد، به نظر می رسد ایران اگر قصد میانجی گری را نیز داشته باشد، به نتیجه ای نخواهد رسید. بهترین اقدام این است که جمهوری اسلامی ایران از طریق سازمان ها و نهادهای منطقه ای و بین المللی که کارایی بهتری برای ایجاد اجماع و اتفاق نظر دارند، کشور بزرگتر مانند عربستان را مجبور کند و دیگر کشورهای مسلمان را نیز به میدان آورد که حتما در قبال زیاده خواهی عربستان یک تصمیم متفق القول بگیرند.