این زندان می‌توانست سال‌ها پیش بسته شود؛ اما کنگره مانع آن شد. در این میان قوه مجریه و دیگر سازمان‌های آمریکایی نیز گاهی خواستار بسته‌شدن این زندان شدهاند؛ اما درواقع هیچ‌گاه مصمم نبوده و تعلل کرده‌اند. بسته‌شدن این زندان یکی از اصلیترین وعده‌های انتخاباتی اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، در دوره اول ریاست جمهوریش بود. اما وی نتوانست این امر را به دلیل قضاوت‌های نادرست سیاسی تیمش و اختلافاتش با کنگره عملی کند. این درحالی است که اوباما تنها بیش از یک سال زمان برای اجرایی‌کردن وعده‌اش دارد.
کاخ سفید و پنتاگون، وزارت دفاع آمریکا، به‌زودی طرحی با جزئیات را مبنی بر تعطیلی این زندان به کنگره ارائه خواهند کرد. این طرح آزادی زندانیان تبرئه‌شده و نیز انتقال بقیه زندانیان به زندان‌ها و سازمان‌های نظامی آمریکا را تسریع خواهد کرد.
۱۱۵ زندانی باقی می‌مانند و ۵۳ نفر از آنها تبرئه شدهاند. در میان زندانیان باقی‌مانده ۱۰ نفر از آنها در دادگاه‌های نظامی محکوم شدهاند و ۵۲ نفر از آنها هرگز متهم به جرمی نشده‌اند؛ اما در حال حاضر برای آنها راهی برای آزادی وجود ندارد.
تیمی از مسئولان امنیت ملی آمریکا متشکل از ۶ سازمان دولتی ازجمله پنتاگون، وزارت کشور و مسئول سازمان‌های اطلاعاتی به نتیجه رسیده‌اند که ۵۳ نفر از این زندانیان باید آزاد شوند، البته در صورتی که دولت بتواند کشورهایی را که تمایل به پذیرش این زندانیان دارند را بیابد. در بسیاری از موارد، این تصمیمات سال‌ها پیش اتخاذ شدهاند.
دولت آمریکا به دو بهانه مشکوک می‌خواهد این زندانیان را همچنان نگه دارد. یکی اینکه بیش از ۸۰ درصد زندانیان تبرئه شده یمنی‌هایی هستند که به‌دلیل جنگ در کشورشان، نمی‌توانند با خیالی آسوده به وطن بازگردند. این درحالی است که بسیاری از کشور‌ها برای پذیرش این زندانیان از جمله یمنی‌ها پا پیش گذاشته‌اند.
بهانه دیگر اینکه طبق قانون، «آشتون کار‌تر» وزیر دفاع آمریکا باید شخصا در مورد «تهدید» ناشی از آزادی این زندانیان تصمیم بگیرد. رئیس پنتاگون ممکن است بیم آن را داشته باشد که اگر بعد‌ها این زندانیان در عملیات‌های تروریستی دست داشته باشند مقصر شناخته شود؛ اما این امر دلیل موجهی برای تعلل وی و وزیر سابق نبود و نیست.
۵۲ نفر از دیگر زندانیان نیز بهعنوان «زندانیانی برای همیشه» که در برزخ قانون گرفتارند معروف شدهاند، زندانیانی که نه متهم به جرمی هستند و نه تبرئه شدهاند. برخی از این زندانیان از آغاز تاسیس گوانتانامو در سال ۲۰۰۲ تاکنون در این زندان بوده‌اند.
تیم دولت آمریکا که وضعیت این زندانیان را برای آزادی بررسی می‌کنند همچنان در حال بررسی پرونده زندانیان هستند. اخیرا در ماه اوت، این تیم اعلام کرد «عمر خلیف» محمد که لیبیایی است از سال ۲۰۰۲ تاکنون در این زندان است.
اگر بناست گوانتانامو سال آینده بسته شود باید روند بررسی پرونده این زندانیان به طور چشمگیری تسریع یابد. از ۷۸۰ زندانی که از سال ۲۰۰۲ در این زندان نگهداری می‌شوند، تنها ۸ تن از آنها در دادگاه‌های نظامی بررسی شدهاند که در چهار مورد حداقل حکم آزادی این افراد صادر شده است.
این در حالی است که بسیاری از جمهوری‌خواهان بر این باورند که ایالات متحده باید بتواند بدون هیچ محدودیتی افراد متهم به اقدامات تروریستی را زندانی کند. همزمان با آغاز تحقیقات پنتاگون برای ایجاد مکان‌هایی به منظور نگهداری زندانیان گوانتانامو، در خاک آمریکا، سیاستمداران محلی اعتراض کرده و ادعا می‌کنند این امر می‌تواند امنیت عمومی را به خطر بیندازد.