وی افزود: معتقدم مردم جامعه نباید این آماربازی را از مسئولینی که تنها منعکس‌کننده مشکلات هستند، بپذیرند؛ بلکه باید رفع مشکلات خود را مطالبه کنند؛ چراکه عدهای گمان میکنند با بیان مشکلات به وظیفه خود عمل کردهاند. البته در این خصوص میان مجلس، دولت و قوه قضائیه فرقی را هم قائل نیستیم؛ چراکه این بیماری فراگیر شده است.
نماینده مردم کرمانشاه با بیان برخی از اقدامات ناکارآمد در جهت رفع مشکلات جوانان خاطر نشان کرد: در مجلسی که گذشت برای توجه بیشتر به نیازهای جوانان، سازمان جوانان را به وزارت جوانان تبدیل کردیم تا به مسائل جوانان بهتر رسیدگی شود؛ اما متأسفانه خروجی قابل قبولی از این تصمیم ندیدیم؛ به گونهای که مقوله مسابقات فوتبال به مراتب مهمتر از حل معضل بیکاری 8 الی 9 میلیون جوان آماده به کار شد! مسئولین ذیربط هم تنها به بیان همین آمارها و ارقام بسنده کردند. ای کاش قانونی بیاید که مسئولین اجرایی را ملزم کند تا به جای سخن گفتن تنها به دنبال رفع مشکلات بروند.
منتخب مردم کرمانشاه در دهمین دوره از مجلس شورای اسلامی ادامه داد: واقعیت امر این است که جوانان کشور ما افرادی هستند که به خاطر نظام و آرمانهای انقلاب، نسبت به خواستهها و نیازهایی که دارند بسیار محجوب، قانع و حداقلطلب هستند؛ ولی بنده به عنوان یک مسئول در کشور باید اعتراف کنم، ما کمتر از صفر درصد به وظیفه مان نسبت به این جوانان عمل کرده ایم؛ زیرا جوان امروز ما احتیاج به اشتغال دارد ولی درب اشتغال کشور بسته است. جوان ما نیاز به استقلال در زندگی و ازدواج دارد؛ ولی به دلیل نداشتن منبع مالی و اشتغال امکان ازدواج برایش فراهم نیست، به طبع مواردی چون مسکن و رفاه اجتماعی با نبود درآمد مالی ملغی خواهد شد.
عبدالرضا مصری در ادامه تصریح کرد: یکی از دلایل به‌وجودآمدن این مشکلات آن است که ما نظامهای کشور در رابطه با جوانان را با یکدیگر لینک نکردهایم و پیوستگی آنها را از قبل تعریف نکردهایم، متأسفانه این نظامها از هم گسیخته است. به طور مثال با ایجاد یک نظام آموزشی چند جانبه، تنها ارزش اجتماعی پوچی را به عنوان مدرک تحصیلی در کشور تعریف کردیم که خود عامل مشکلات عدیدهای در جوانان شده است. چون این موضوع تبدیل به ارزش شد، همه را به سوی آن سوق دادیم که یک مدرک تحصیلی بگیرند. در واقع کلی از هزینه زندگی، خانواده را به‌خاطرگرفتن یک لیسانس تحت شعاع قرار دادیم. نهایتا ارزشی را در جامعه تعریف کردیم که جایگاه متناسب با آن ارزش را در نظر نگرفتهایم. درحقیقت با این کار ظلم بزرگی را به جوانان رواداشتیم. چراکه اگر این جوان لیسانس نداشت، شاید می‌توانست در مشاغلی دیگر مشغول به کار شود یا یک کار یدی انجام می‌داد؛ اما به دلیل درنظرگرفتن شأن و جایگاه کاذبی که در فضای مجازی برای آن ایجاد کردهایم، حاضر به هر کاری نیست.
وی در بیان راهکارهای موجود برای رفع این مشکلات اذعان داشت: به نظر من به جوان امروز ما کم توجهی میشود که همه در آن مقصر هستیم؛ اما راه برونرفت این است که ما مسئولین تمام تلاش خود را بر اشتغال جوانان متمرکز کنیم؛ چرا که اگر شغل را برای جوان ایجاد کردیم؛ او خود به خود میآموزد و مسائلی چون ازدواج، مسکن، رفاه اجتماعی خویش را حل میکند. اما ما همچنان در پله اول لنگ هستیم؛ وجود تقریبا 5/4 میلیون فارغ التحصیل بیکار، به ما نشان میدهد که اگر همین امشب دولت تصمیم بگیرد، 5/2 میلیون کارمند خود را در بخش دولتی، عمومی و غیردولتی باز نشسته کند و به ازای آن استخدام بگیرد، باز هم 2 میلیون فارغالتحصیل بیکار داریم که سالانه بین 500 تا 600 هزار نفر به آنها اضافه میشود؛ این امر ناشی از نظام آموزشی پوسیده و مدرک گرایی در کشور است که هیچ کس هم حاضر به تغییر آن نیست.
عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی ادامه داد: از طرفی نظام اقتصاد ما، با آنچه در کشور موجود داریم، دریچهای روشنی را به سمت ما باز نمیکند؛ یعنی نظام بانکداری با بهره 20 الی 30 درصد، امکان توسعه در کشور را فراهم نمیکند از طرفی دیگر ورود 20 الی 30 میلیارد دلار کالای قاچاق به کشور چرخه تولید را با مشکل مواجهه کرده است. لذا معتقدم برای رفع مشکلات جوانان کشور در هر زمینهای درابتدا امر باید هماهنگی بین نظامهای پیوسته در امور جوانان را سامان دهیم، در ثانی که مهمترین بخش موضوع همین است، برای جوانانی که به عنوان یک نیروی کار فعال، پرتوان و مبتکر هستند، ایجاد کار داشته باشیم.
مصری خاطر نشان کرد: متأسفانه، گویا مسئولین را خواب خوشی گرفته است، درحالی که اگر در راستای حل مسائل و مشکلات جوانان گامی برنداریم، درآینده نه چندان دور با بحران جدی مواجهه خواهیم شد. من نگران حال جوانان کشورم هستم، چراکه تعدادی جوانان از بیکاری افسرده شدهاند. در نظر بگیرید جوانی که با مدرک فوق لیسانس و دکتری چند سال به دنبال کار میگردد، اما کاری پیدا نمیکند؛ از طرفی دیگر در قانون کار، استخدام بالای سی سال ممنوع است؛ حال جوان با سن بالای سی سال، بیکار هیچ امیدی به زندگی ندارد. به طبع زندگی آن با بحران جدی مواجهه است. لذا باید نگران حال جوانانمان باشیم.
