احمد جان نثاری- قطع روابط کشورهای غربی با ایران تاریخچه‌ای طولانی و خواندنی دارد، حافظه تاریخی ملت ایران بعد از قطع رابطه آمریکا، همان سالهای اولیه انقلاب برای بار دوم زمانی شاهد قطع روابط کشورهای غربی بود که بنیانگذار نظام مقدس جمهوری اسلامی حکم ارتداد سلمان رشدی نویسنده کتاب آیات شیطانی را صادر فرمودند.
سفرای کشورهای اروپایی بعد از صدور فتوای تاریخی امام راحل درباره ارتداد سلمان رشدی در اعتراض به این حکم به کشورهای خود فراخوانده شدند، و روابط خود را با ایران به حالت تعلیق درآوردند اما زمان زیادی نگذشته بود که با عذرخواهی به ایران بازگشتند.
قهر کردن سفرای کشورهای اروپایی بعد از گذشت 8 سال در جریان حکم دادگاهی در شهر برلین آلمان موسوم به میکونوس تکرار شد 12 کشور اروپایی به این بهانه سفرای خود را از ایران فراخواندند و این قهر سیاسی اروپایی‌ها هم بیش از 6 ماه دوام نداشت و به بهانه روی کارآمدن دولت جدید روابط خود را با ایران از سرگرفتند.
آخرین بار نیز بعد از تجمع و ورود دانشجویان به سفارت انگلستان سفرای کشورهای اروپایی به نشانه اعتراض از ایران خارج شدند اما یک ماه نگذشته بود که یکی پس از دیگری در صف بازگشت به تهران قرار گرفتند.
اما این روزها مرور خبر قطع روابط کانادا با جمهوری اسلامی ایران صورت دیپلماتیک رسانه‌های ایرانی را با نگاه لبخند آمیز عاقل اندر سفیه روبرو کرده است.
کانادا با تمام متعلقات خود توسط فرانسه در 1763میلادی به انگلیس واگذار شد و قانون اساسی این کشور باید در اصول مانند قانون اساسی انگلیس باشد، اختیار قوه مجریه به پادشاه محول شود  و به نام او توسط فرماندار کل و شورای سلطنتی اجرا شود که در یک کلمه باید گفت کانادا در سیاستهای خود تابعی از انگلیس است.
 روابط ایران و کانادا از سال 1334 شمسی با افتتاح سفارت کشورمان در اتاوا آغاز شد، دو سال بعد سفارت کانادا در تهران بازگشایی شد و در این مدت هم سفارت روباه پیر امور روابط کانادا با کشورمان را عهده دار بود.
روابط ایران و کانادا در این سالها فراز و فرودهای فراوانی داشته است، بعد از انقلاب اسلامی و در طول 8 سال جنگ تحمیلی روابط به صورت یکجانبه از سوی این کشور با ایران قطع شد و سال 67 با امضای بیانیه مشترک مجددا برقرار شد، کمی بعد از آن اتهامات حقوق بشری وارده از سوی کانادا به کشورمان تا سال 76 روابط دو کشور را در حالت انجماد قرار داد و حتی از سطح کاردار نیز تنزل کرد، سال 77 این روابط بهبود پیدا کرد و 3 سال بیشتر دوام نداشت و این بار هم روابط به سطح کاردار کاهش یافت، اردیبهشت 91 بود که سفارت کانادا با صدور بیانیه‌ای بخش صدور ویزای خود را تعطیل و آن را به آنکارا انتقال داد و 17 شهریور 91 هم یادداشت تعطیلی سفارت کانادا در تهران منتشر شد.
علاء الدین بروجردی رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نهم در واکنش به این اقدام خلاف عرف دیپلماتیک کانادا با بیان اینکه تعطیلی سفارت این کشوردر تهران یک حرکت انگلیسی است، می گوید: باید بر اساس اصل عمل متقابل کار مشابهی در مورد دیپلماتهای کانادایی از سوی وزارت امور خارجه انجام شود.
حجت‌الاسلام علی فلاحیان وزیر اسبق اطلاعات تعطیلی سفارت کانادا در تهران را واکنش دست‌نشانده روباه پیر به برگزاری موفقیت‌آمیز و دستاوردهای نشست غیرمتعهدها به رهبری جمهوری اسلامی دانسته و با اشاره به خروج سفرای کشورهای اروپایی بعد از دادگاه میکونوس از ایران می گوید: حضرت آقا در آن مقطع، با اتخاذ سیاستی مقتدرانه فرمودند «خودشان رفته‌اند؛ خودشان هم برمی‌گردند.»
مرور رویدادهای قطع روابط کشورهای غربی با ایران اثبات می‌کند بزرگترین دلیل بازگشت سفرای کشورهای اروپایی به تهران منافع آنها بوده است، منافعی که کانادا به دلیل نداشتن استقلال سیاسی، بسیار کمتر از اروپایی ها از آن برخوردار است، در حقیقت روابط کمرنگ کانادا با ایران نشان می‌دهد این کشور برنامه مشخصی برای ایجاد ثبات در این رابطه و حفظ منافع ندارد و بیشتر از هر چیز تحت تاثیر سیاست روباه پیر بوده است.
هرچند زمینه تعطیلی سفارت کانادا چند ماه قبل با تعطیلی بخش صدور ویزا فراهم شده بود، برخی اعتقاد دارند این حرکت به دلیل پیروزی تهران در برگزاری موفق اجلاس جنبش عدم تعهد و شکست غرب در جریان سفر بان کی مون به ایران بوده است تا تلاش شود به هر نوع ممکن تبلیغاتی ضد ایران در عرصه دیپلماتیک شکل بگیرد.
در حقیقت پهنه ایران تنها در سالهای پس از انقلاب اسلامی مسیر تردد دیپلماتیک بسیاری از کشورهای غربی بوده و هست، تا جایی که تنها در 3 مورد بیش از 10 کشور اروپایی سفرای خود را از ایران فراخوانده اند و حال باید دید در این مسیر پر آمد و شد دیپلماتیک جایگاه کانادا کجا است؟