شربل نوشت: از صحنه کنونی عراق، جایی که جنگنده‌های آمریکایی در آسمان آن پرواز می‌کنند؛ در حالی که ژنرال قاسم سلیمانی روی زمین نقشی بزرگ ایفا می‌کند، پرس‌وجو کردم. حرف بایدن شامل نکاتی است که سیاستمدار یا روزنامه‌نگار را به تفسیر موضع آمریکا در عراق و سوریه کمک می‌کند. به‌خصوص آنکه دیدار (معصوم و آمریکایی‌ها) چند ماه پس از ظهور پر سر و صدای داعش انجام شد. بنده در دیدار‌ها و مصاحبه‌هایم در بغداد (با مسئولان) این تلاش را کردم که هویت مردانی که داعش را از «پیروزی بزرگ» محروم کردند، بهتر بشناسم. در پایان سفرم دانستم که این‌ها چهار نفرند. شربل در ادامه نام آیت‌الله سیستانی، مسعود بارزانی، سردار قاسم سلیمانی و باراک اوباما (رئیس‌جمهور آمریکا) را می‌برد؛ اما فراموش می‌کند که به هنگام تمجید از بارزانی ذکر کند که او خود به کمک زودهنگام ایران اعتراف کرده است. البته در ادامه شربل فراموش نمی‌کند که سخن دو روز پیش حیدرالعبادی نخست‌وزیر عراق در گفتگو با همین روزنامه (الحیات) را به یاد بیاورد که صراحتاً گفت: آمریکا زمانی به عراق کمک کرد که به لطف فتوای آیت‌الله سیستانی پیشروی داعش متوقف شده بود و کمک آمریکا چند ماه با تأخیر به عراق رسید. الحیات ادامه داد: اول آیت‌الله سیستانی است. فتوای «جهاد کفایی» نقشی تعیین‌کننده در خیزش قشرهای مختلف شیعه برای حمل سلاح تا زمانی‌که خطر داعش باقی باشد، داشت و دارد. مبالغه نیست اگر بگوییم که شبه‌نظامیان نقشی بارز در دور‌کردن خطر داعش از بغداد داشتند؛ پس از آنکه ارتش عراق در موصل و دیگر مناطق فروپاشید. شربل افزود: مرد دوم مسعود بارزانی رئیس کردستان عراق است. اگر داعش کردستان را در می‌نوردید، به مرز با ایران می‌رسید و منطقه را ملتهب می‌کرد و با توجه به منطقه صعب‌العبور آنجا، هیچ ارتشی نمی‌توانست آن را از آنجا بیرون کند. البته سردبیر الحیات در این بخش، هیچ اشاره‌ای به نقش مؤثر و سریع ایران در کمک‌رسانی به بغداد و اربیل نکرد؛ اما در ادامه از ذکر آن ناگزیر ماند؛ امری که مقامات بغداد تاکنون چندین بار به آن تأکید کرده‌اند. شربل نوشت: مرد سوم، قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه قدس است. او مسافر همیشگی بغداد و مسافر قدیمی کردستان است. ایران ظهور داعش را تهدیدی برای امنیت ملی خود قلمداد کرد و فوراً سلاح را به سوی بغداد و اربیل، بی‌آنکه درباره قیمت آن صحبت کند، گسیل کرد؛ این‌‌ همان مسئله‌ای است که حیدر العبادی در گفتگو با الحیات، به آن تصریح کرد.

سلیمانی به ارسال سلاح بسنده نکرد. پا را بسیار فرا‌تر از این گذاشت. در کانون‌های حساس (جنگ) حضور یافت و علاوه بر نقشی که در «پرداختن به حساسیت‌ها» داشت، عملیات نظامی را فرماندهی کرد. شربل ادامه داد: سلاح ایران کافی نبود. به نظر رسید که دخالت زمینی یا هوایی ایران، منطقه‌ای را که اصالتاً به نزاع سنی و شیعی حساس بود، ملتهب می‌کرد و به آتش می‌کشید. عراقی‌ها «اشغالگران سابق» را اجاره کردند. اینجا فرد چهارم به نام باراک اوباما، رئیس ائتلاف بین‌المللی دخالت کرد.