اما این خبر در شئون مختلفی راه را برای اظهار نظر‌ها‌ی مختلف درباره انگیزه‌های مقتدی صدر جهت کناره گیری از دنیای سیاست باز کرد. اظهار نظرهایی مبنی بر اینکه سید مقتدی قصد دارد پا جای پای پدر خود بگذارد و خود را به حوزه علمیه نجف نزدیک کند. این دست صحبت‌ها که بیشتر از سوی جریان‌های لیبرال مطرح است، تا حدود زیادی سعی کرده‌اند بر این مسئله تاکید داشته باشند که اندیشه‌های مقتدی صدر پس از اشغال عراق و سقوط صدام و تشکیل ارتش جیش المهدی نشانه‌ای از رادیکالیسم بوده، رادیکالیسمی که بیش از هر چیزی ریشه در دوری مقتدی صدر از حوزه نجف داشته است.
البته لیبرال‌ها و طرفداران سکولاریسم در داخل و خارج عراق به این نکته نیز اشاره داشته‌اند که بن بست در رادیکالیسم و طرد شدن از جامعه سیاسی عراق نیز ممکن است شخصیت مقتدی را آرام کرده باشد، تجربه‌ای که برای مقتدی و هوادارانش خوش یمن نبوده و بازگشت به عرصه فعالیت‌های مدنی و اجتماعی می‌تواند خاطره تلخ این دوران را تطهیر و تلطیف کند.
تلطیفی که موجب می‌شود او امکان بیشتری برای استفاده از سرمایه‌های اجتماعی شهید آیت الله محمد صادق صدر پیدا کند.
البته بسیاری هم این اقدام مقتدی صدر را با توجه به مولفه‌های رفتاری و شخصیتی وی و با توجه به تجربه‌ای که از آگوست ۲۰۱۳ که اعلام کرد از جهان سیاست
کناره‌گیری کرده و با مخالفت و اصرار جریان الاحرار در پارلمان عراق سرانجام در ۱۲ سپتامبر به صحنه سیاست بازگشت را طولانی مدت نمی‌دانند و معتقدند که مقتدی صدر با صدور بیانیه خروج از عرصه سیاست ورزی بیشتر از آنکه قصد داشته باشد از دنیای سیاست خداحافظی کند، بر تغییر خط مشی سیاسی خود برای به دست آوردن چهره‌ای جدید برای حضور پرقدرت و سرنوشت ساز در آینده عراق تلاش می‌کند.
اما به نظر برخی از کار‌شناسان، ریشه اقدام اخیر مقتدی صدر در کلام وی جاری است و حیات دارد آنجا که می‌گوید: «بدین وسیله اعلام می‌کنم که از این پس هیچ جناحی نمایندگی ما را در هیچ پستی چه در داخل و چه در خارج بر عهده ندارد».
بر همین اساس حسین رویوران کار‌شناس منطقه غرب آسیا در گفتگو با خبرنگار «شما» معتقد است، اقدام مقتدی صدر یک نوع اعتراض عملی و ابراز نارضایتی از اقدام اخیر نمایندگان مجلس مبنی بر تصویب قانون اختصاص حقوق مادام العمر برای خود دانست و گفت: رفتاری که این روز‌ها از مقتدی صدر دیده شده، بر می‌گردد به امتیازاتی که نمایندگان مجلس برای خود گرفته‌اند.
مبالغ زیادی که بخشی از آن‌ها مادام العمر است نشان داده که نمایندگان همراه مردم نیستند چرا که در نتیجه انفجار‌ها، شهادت‌ها و با وجود فقر و کمبود بسیاری از خدمات اجتماعی و بسیاری از مسائل دیگر نمایندگان در وادی متفاوتی با رنج و درد مردم قرار دارند.
اینکه اکثر نمایندگان صدری به داشتنن این امتیاز‌ها رای دادند، برای مقتدی صدر دردناک بود و به این دلیل وی تصمیم گرفت از سیاست کناره گیری کند.
حسین شیخ الاسلام، معاون امور بین الملل رئیس مجلس نیز در گفتگو با خبرنگار «شما» به این مسئله تاکید داشت و گفت: پیام اصلی خداحافظی مقتدی صدر از دنیای سیاست اعتراض به نمایندگان جریان صدر در پارلمان و برخی مسئولان سیاسی عراق است که به دنبال رفاه و جاه طلبی هستند که با آرمان‌های جریان صدر مبنی بر حمایت از مستضعفین در تضاد است.
اما آیا این مسئله موجب آن می‌شود که مقتدی صدر برای همیشه از دنیای سیاست کناره گیری کند؟
مهرداد اسلامی رئیس مرکز مطالعات بین المللی پرتو در این باره در گفتگو با خبرنگار «شما» معتقد است بازگشت مقتدی صدر از این تصمیم در آینده وجود دارد. در حال حاضر هم عده زیادی از آقای صدر خواسته‌اند که از تصمیم خود صرف نظر کرده و صحنه سیاست را ترک نکند.
هم طرف‌های مردمی و هم طرف‌های رسمی و سیاستمداران، حتی برخی جریان‌ها و احزاب اهل سنت نیز این درخواست را از مقتدی صدر داشته‌اند چرا که پذیرفته‌اند جریان صدر در عراق یک جریان اصلی است که کنار رفتن آن ممکن است منجر به بروز تغییراتی در سیاست‌های عراق شود.
هرچند هنوز مشخص نیست تصمیم مقتدی صدر تصمیمی موقتی است یا دائمی چرا که او اظهار کرده برای پایان دادن به رنج مردم عراق و رهایی سیاست و سیاسی‌ها تمامی دفا‌تر جریان صدر در سطوح دینی، اجتماعی و سیاسی را می‌بندد، تصمیمی که در آستانه انتخابات پارلمانی و در فاصله دوماه مانده به این رویداد مهم در عراق بیشتر جدی به نظر می‌رسد، ما را مترصد این قضیه می‌کند که مقتدی صدر هم چنان الگویی برای میلیون‌ها شیعه عراقی است.