ابوذر حبیبی فرزند اول مرحوم محمدنبی حبیبی دبیرکل سابق حزب مؤتلفه اسلامی به مناسبت دومین سالگرد درگذشت پدر بزرگوارش پیرامون آن مرحوم گفت: پدرم به‌شدت پایبند به تبعیت از علمای اسلام و روحانیت بود. برای ایشان روحانیت یک اصل در سیستم نظام اسلامی جمهوری اسلامی ایران بود.
وی افزود: برای حاج‌آقا همه چیز فدای دین بود. یعنی هیچ‌گونه منفعت‌اندیشی، مسامحه و مصلحت‌اندیشی در ذهن ایشان در مقابل دین و مسائل دینی تعریف نشده بود.
پسر ارشد مرحوم حبیبی در خصوص اینکه هیچ‌کدام از فرزندان آن مرحوم کار دولتی ندارند خاطرنشان کرد: ایشان منع نکردند که ما کار دولتی نداشته باشیم، اما به هیچ‌وجه کمکی هم در این زمینه به ما نکرد. پدر می‌گفت اگر توانستید خودتان بروید. ایشان نگفت شما حق ندارید کار دولتی انجام دهید، اما می‌گفت روی من هیچ حسابی نکنید. اگر توانش را داشتید خودتان بروید، ولی حق ندارید از اسم و ارتباطم استفاده کنید. این نکته مهمی است.
وی در پاسخ به این سؤال که خودتان شغلتان را چگونه پیدا کردید، گفت: من به مسائل فرهنگی علاقمند بودم و از صفر شروع کردم و 25، 26 سال زحمت کشیدم و زندگی‌ام را گذرانده‌ام.
حبیبی با اشاره به خاطره‌ای از زنده‌یاد حبیبی تعریف کرد: پیش از انقلاب و در شرایط حکومت ستمشاهی با اینکه ایشان تنها زندگی می‌کرد کاملاً پایبند به امور مذهبی بود. بعد از اتمام تحصیل در دوره کارشناسی ارشد برای گذراندن دوره دکتری تصمیم به تحصیل در خارج از کشور گرفت. در آن زمان مرحوم شهید بهشتی در هامبورگ آلمان مستقر بود. ابوی با ایشان مکاتبه کرد و شرایط خود را برایشان توضیح داد و از ایشان راهنمایی خواست. شهید بهشتی با رفتن پدرم به اروپا مخالفت کرد و حاج‌آقا بر خلاف میل شدیدی که به ادامه تحصیل در اروپا داشت به خاطر فرمایش شهید بهشتی برنامه خود را تغییر داد.
وی در باره یکی از خاطرات مرحوم حبیبی پیرامون قبول مسئولیت در سمت شهرداری تهران مطرح کرد: در دوران جنگ تحمیلی در سال 1362 شهر تهران به دلیل ضعف مدیریت شهری و نبود بودجه در شهرداری دچار بحران شدیدی شده بود. در آن زمان پدر استاندار تهران بود که افراد مطلع می‌دانند یکی از راحت‌ترین مناصب دولتی است. روزی نخست‌وزیر وقت میرحسین موسوی با منزل ما تماس گرفت و شخصاً تقاضا کرد ابوی پست شهرداری تهران را بپذیرد.
به علت تکلیف شرعی سمت شهرداری تهران را پذیرفت
وی افزود: حاج‌آقا به دو علت مخالف بودند،یکی سختی کار شهرداری در آن دوران بحران و بودجه نزدیک به صفر و دوم اختلافات بنیادین فکری با دولت و شخص میرحسین موسوی.
فرزند اول مرحوم حبیبی در ادامه اظهار کرد: روحیه انقلابی و عاقبت‌اندیشی ابوی ایشان را واداشت تا بر خلاف نظر شخصی‌اش برای اتمام حجت شرعی با آیت‌الله مهدوی کنی مشورت کند. آیت‌الله مهدوی کنی سؤال کرد مگر امام نفرمودند همه موظفند به دولت کمک کنند؟ ایشان هم پاسخ داد بله. آیت‌الله مهدوی کنی گفت پس شما شرعاً مکلف به قبول این پست هستید، ولو اینکه مشکلات بسیاری بر سر راه شما باشد. بنابراین ابوی به علت تکلیف شرعی سمت شهرداری تهران را پذیرفت.
