نصرعزیزی- استاد حبیب الله عسگراولادی که این روزها در بستر بیماری راضی به رضای الهی هستند، نقل قولی از جلسه دیدار تشکیلاتی موتلفه‌ای با امام راحل در سال 42 دارند و آن اینکه سعی شود در مسائل و موضوعات پیش آمده پس از بحث و گفتگو، اکثریت، اقلیت را قانع کنند نه ساکت. پیرامون این عبارت بسیار مهم و حیاتی که ابعاد مختلف اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و تربیتی دارد، و با توجه به حادثه اخیر مربوط به یک عضو شورای شهر تهران که به دلیل رأی به فرد مورد نظرش با برخوردهای نامعقول و غیرمتعارف مواجه گردید، نکاتی گفتنی و حائز اهمیت است:
1- فرمایش امام راحل بطور قطع نظریه‌ای مبنایی بوده که عمل به آن شاه کلید حل بسیاری از مشکلات اجتماعی است. اگر بنابر قانع ساختن شریک و یا رقیب و یا رفیق باشد، کدام امر اجتماعی و یا حتی انفرادی وخانوادگی لاینحل باقی می‌ماند؟
2- در یک جمع همگرا اگر وحدت عقیده، وحدت آرمان ، وحدت هدف، وحدت ارزشها و اخلاق وجود داشته باشد، حتماً وحدت روش‌ها با توجه به شرایط و مقتضیات زمان و تفاوت حل مسئله و موضوعات حاصل می‌شود. اگر اختلاف ریشه‌ای و اساسی در وحدت مبانی نباشد، یعنی در یک جمع برخی با صداقت و اخلاص و راستی و درستی عمل نمایند و بعضی با نفاق و دورویی و دروغگویی، چگونه فرجام کار به سکوت اقلیت یا ساکت بودن اقلیت منتهی می‌گردد؟ در فعالیتهای حزبی و تشکیلاتی اگر در حوزه اخلاق مثلاً یک معیار و شاخص یعنی صداقت ملاک باشد، بسیاری از تصمیمات و جلسات و برخوردها و تعامل‌هاو ارتباطات را می‌توان بر مبنای صداقت جهت داد. مگر این همه تاکید بر صواب و اهمیت برای فریضه‌ای نظیر نماز و امثال آن فرض شده، غیر از این است که آثار نماز در کار حزبی و جهت‌گیری و نوع تعامل اجتماعی ما روشن و شفاف باشد؟
3- نظریه بنیادی امام راحل که این همه اهمیت دارد، از کسی صادر گردید که مصداق حقیقی آیه «و امتی من یتق الله یجعل له مخرجاً» است و بر اساس تقوا با همه خواهش‌ها و منیت‌ها خود مبارزه کرد تا توانست قلوب میلیونها انسان مسلمان و غیرمسلمان را بستر انقلاب اسلامی فتح نماید. در غیر اینصورت باید پذیرفت امام راحل هم بر اساس گفته‌ها و نوشته‌های خویش فردی از جنس ما بوده که هزاران و بلکه میلیونها بار با بهره‌گیری از تعالیم روح بخش قرآن و سنت و خودسازی فردی و اجتماعی با شیطان نفس و شیطان جامعه و جایگاه و قدرت و مرتبت اجتماعی مبارزه کرد و موانع را پشت سرگذاشت و با این نگاه دینی است که جامعه سازی دینی می‌تواند نهادینه شود ولی شرط‌اش این است که مسئولان و نهادهای اجتماعی و آحاد جامعه به چنین رهنمودهایی مقید و پایبند و عامل باشند.
4- خانم الهه راستگو که با رأی مردم به شورای شهر تهران رفت، صرف نظر از درستی یا نادرستی رأی اش و یااینکه کدام نامزد بهتر و شایسته‌تر بودند و یا اینکه در پشت صحنه‌های لابی‌گری رأی دادن‌ها، به هر حال به ظاهر و با شیوه‌ای قانونی و پذیرفته شده، رأی خود را به صندوق انداخت. برخوردهایی که در شورای شهر توسط بعضی از اعضاء و در حزب متبوع با ایشان گردید، ضمن اینکه حتی نشانی از منش و روش ظاهری غربیها هم ندارد، تبعات منفی فراوانی در فضای افکار عمومی ایجاد نمود.
مهم این نیست که رأی یک فرد چه میزان اهمیت دارد و یا اینکه یک حزب ظاهراً خانوادگی چه کارکرد و تأثیری حزبی در جامعه و یا رفتارسازی و یا جامعه‌گرایی دارد و یا اینکه حزبی ادعای اسلامیت هم داشته باشد، بلکه مهم این است که در جامعه اسلامی برای احترام به رأی مردم و حفظ آرامش و تمرین کار جمعی و ترویج خویشتن داری و سعه صدر حداقل برای جلوگیری از سوء استفاده دشمنان ملاحظه ظاهر می‌گردید تا این همه در رسانه‌های بیگانه خوراک برای دشمنان تهیه نشود. علاوه بر این شاید بتوان از چنین رویدادهای کم اهمیتی که با اهمیت می‌شوند، فرصت حاصل شده را به فال نیک گرفت و یکبار دیگر گروهها و جریانها و احزاب و حتی مسئولان و صاحب نظران و اندیشمندان و نخبگان جامعه به یک خود انتقادی بنیادی روی آورده و روی نظریه حضرت امام بحث و بررسی آن را در دستور کار قرار دهند و با قدر یقین می‌توان گفت دستاوردهای بسیار زیادی را برای اصلاح رفتارهاو نهادینه‌سازی تصمیمات جمعی بدنبال خواهد داشت تا اینکه چند نفر فولکس نشین یک تصمیم ناپخته را نگیرند که این همه آسیب‌ها و تبعات را برای آبروی ملت آبرومند و عزتمند ایران اسلامی داشته باشد.
5- خوب است مردم فهیم جامعه ما و جریانها و گروههایی که در جهت گیری سیاسی قرار دارند به یک نکته توجه داشته باشند و آن اینکه فرزندان موتلفه‌ای امام راحل که بیش از نیم قرن ثبات و پایداری و وحدت و اخوت و فعالیت برای رضای خدا و خدمتگزاری در محضر ولایت داشته‌اند، یکی از رازهای ماندگاری‌شان عمل به همین نظریه سیاسی امام یعنی قانع نمودن اقلیت توسط اکثریت و نه ساکت کردن آنها بوده است. امید است این درس الگویی برای دیگران باشد.
