سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه به بررسی جمع‌بندی تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشور پرداخت و گفت: مذاکرات مسیر طولانی را طی کرد و پس از استقرار دولت جدید همه موضوعات قبلی مرور شد. مذاکرات باید منجر به رفع تحریم می‌شد و فقط نباید یک توافق امضا شود؛ بنابراین یکی از محورهای اصلی رفع تحریم و مسئله دوم تضمین‌هاست.

وی افزود: امریکا باید تضمین دهد و ضمانت دهد که تحریم مجدد باز نمی‌گردد. از طرفی امریکایی‌ها روی موضوعات خارج از برجام فشار می‌آورد که به‌هیچ‌وجه قابل‌پذیرش نیست و به امنیت ملی ما مربوط می‌شود. به گفته مهمان‌پرست اقتدار دفاعی جنبه بازدارندگی دارد و لذا حرف‌هایی خارج از برجام قابل‌پذیرش نیست.

سخنگوی اسبق وزارت خارجه ادامه داد: تضمین‌ها نقطه پایانی مذاکره است و بدین معناست که متن پایانی در دسترس قرار گرفته است.

وی اضافه کرد: تیم ایرانی انتظار دارد طرف امریکایی راه‌حل پیشنهادی ایران را قبول کند تا تضمین به نقطه قابل قبولی برسد.

مهمان‌پرست همچنین یادآوری کرد که شروعِ پایان مذاکرات به معنای نزدیک شدن به نقطه آخر است و افزود: پیشنهادها مبنی بر این است که اگر طرف مقابل موضع ایران را بپذیرد، شاید بتوان ظرف چند روز آینده توافق را نهایی کرد.

وی افزود: تضمین سیاسی طرف مقابل قابل‌اعتماد نیست؛ آن‌ها می‌گویند به‌خاطر بحث کنگره نمی‌توانند تضمین دهند و رئیس بعدی دولت به‌راحتی می‌تواند خلاف تعهد عمل کند و هیچ اهمیتی هم برایشان نداشته باشد.

مهمان‌پرست ادامه داد: دولت در برخی موضوعات بااهمیت مصوبه کنگره را هم می‌گیرند ولی در موضوع برجام به دلیل اختلاف‌نظر در امریکا، تضمین حالتی سست و ناپایدار است.

وی با اعتقاد بر این که ضمانت در دنیای امروز از چارچوب تعهدات عرفی خارج شده و تضمین‌ها باید به سمت منافع مادی و ملی کشور‌ها حرکت کند. لذا اگر طرفی احساس کند اگر تضمینی را نقض کند، خسارت مالی می‌بیند، در این صورت است که پای تعهدات خود خواهد ایستاد و اگر احساس شود منافعی ندارند، به‌راحتی هر کشوری زیر قول خود بزند.

مهمان‌پرست گفت: تضمین باید به‌گونه‌ای باشد که منافع اقتصادی در محدوده زمانی مشخص برای ما به تضمین درآید و در این صورت، نقض تضمین برای طرف غربی خسارت ایجاد می‌کند.