سال ۲۰۱۰ از معدود سال‌هایی بود که روزنامه صهیونیستی «معاریو»، درخصوص وضعیت مهاجرت و بافت جمعیتی سرزمین‌های اشغالی اخطار داد؛ زیرا اداره مرکزی آمار رژیم صهیونیستی اعلام کرد میزان مهاجرت به اسرائیل به کمترین میزان خود طی سه دهه اخیر رسیده است.
این روزنامه به نقل از کار‌شناسان هشدار داد که کاهش تعداد یهودیان در قبال افزایش اعراب ساکن مناطق اشغالی آینده خوبی برای رژیم صهیونیستی نخواهد داشت، چراکه نه‌تنها روز به روزشمار یهودیانی که اسرائیل را ترک می‌کنند و به موطن خود باز می‌گردند افزایش می‌یابد، بلکه تعداد اندکی از یهودیانی که در سایر مناطق مانند اروپای شمالی هستند و قصد مهاجرت دارند، اسرائیل را برای سکونت بر می‌گزینند.
این آمار‌ها موجب شد تا کار‌شناسان رژیم صهیونیستی از دولت بخواهند برنامه‌هایی برای «تشویق یهودیان برای مهاجرت به اسرائیل» تدبیر کنند تا بافت جمعیتی منطقه به نفع یهودیان تغییر کند. چرا موضوع جمعیت برای دولت یهود موضوعی مهم و نگران‌کننده بوده و خواهد بود؟ زیرا هدف اساسی بنیانگذاران اسرائیل، تشکیل سرزمینی برای تمام یهودیان جهان بود و بدون حضور یهودیان فلسفه وجودی دولت اسرائیل به زیر سؤال می‌رود، از سوی دیگر اسرائیل برای مقابله با چالش‌ها با فلسطینیان به تقویت بنیه نظامی -از بعد نیروی انسانی نیز نیاز دارد.
جالب اینجا است که با وجود اختلافات بسیار میان طیف‌های مختلف سیاسی رژیم صهیونیستی، مسئله جمعیت یکی از معدود مواردی است که نگرانی مشترک میان گروه‌ها و احزاب اسرائیل است؛ چراکه براساس آمار و ارقام منتشره از سوی اداره مرکزی آمار اسرائیل (ICBS) و با توجه به نرخ رشد جمعیت بین یهودیان و اعراب (داخل اسرائیل و فلسطینی‌های ساکن غزه و کرانه غربی)، پیش‌بینی می‌شود موازنه جمعیتی بین یهودیان و اعراب کمتر از دو دهه آینده به سود فلسطینی‌ها تغییر کند.
بنا بود اسرائیل مأمنی باشد برای یهودیان در دنیایی که «یهودی‌ستیزی بالقوه و بالفعل» دارد؛ اما طی شش سال گذشته، ساکنان سرزمین‌های اشغالی به صراحت اعلام کرده‌اند که رژیم صهیونیستی، مکان راحتی برای زندگی نیست و بحران سیاسی و اجتماعی رو به افزایش اسرائیل، بر نارضایتی‌های به‌اصطلاح شهروندان اسرائیلی می‌افزاید؛ به حدی که بیش از نیمی از یهودیان از سال ۲۰۱۱ به ترک اسرائیل می‌اندیشند و افرادی هم که قصد ترک اسرائیل را ندارند، معتقدند داشتن یک پاسپورت آمریکایی و اروپایی «برای روز مبادا» ضروری است.
البته احتمالا اگر امروز از یهودیان ساکن رژیم صهیونیستی بپرسیم، از تمایلشان برای داشتن پاسپورت‌های اروپایی تا حدودی کاسته شده است؛ زیرا هر روز خبر کشتار یهودیان در یکی از کشورهای عضو منطقه یورو به گوش می‌رسد و زمانی که به نظر برسد «یهودی‌ستیزی» در جوامع مدرن مستمر و بالفعل است، امنیت بر آسایش تقدم می‌یابد.
ساعاتی پس از این دو حمله تروریستی در کپنهاگ، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی از طرح ۴۶ میلیون دلاری با هدف تشویق یهودیان اروپا جهت مهاجرت به اسرائیل نیز سخن گفت؛ برآیند اظهارات نتانیاهو با توجه به مشکلات جمعیتی این رژیم، سؤالات متعددی را به ذهن متبادر می‌کند که آیا این رژیم صهیونیستی نیست که از چنین سناریوهایی بیشترین بهره را خواهد برد؟
شاید همان‌طور که بزرگ‌نمایی هیتلر و سیاست‌های ضد یهود و ادعای اثبات‌نشده «هولوکاست»، بهانه‌هایی بود برای اشغال فلسطین و تلاش‌های واهی برای تحقق سرزمین موعود یهود، اقدامات تروریستی که به صورت هدفمند شماری از یهودیان را نشانه می‌گیرد و بعضا هم مسلمانان را عامل آن نشان می‌دهد، بخشی از سیاست‌های «تشویق یهودیان برای مهاجرت به اسرائیل» باشد، تلاشی واهی برای جلوگیری از فروپاشی رژیم صهیونیستی از درون؛ تلاشی که خبر قطعی نتانیاهو از ادامه حملات علیه یهودیان در اروپا می‌تواند کلیدی برای شناسایی منشاء آن‌ها باشد.