حسن لاسجردی- مساله تشکیل کابینه عراق دارای ابعاد پیچیده‌ای است که بخشی از آن به ماهیت چهره نخست‌وزیر جدید عراق بر می‌گردد و مقدار دیگری از آن به سهم‌خواهی جناح‌های سیاسی این کشور مربوط می‌شود. باید توجه داشته باشیم که بسیاری از سیاسیون و همچنین تحلیلگران عراقی معتقدند که انتخاب محمد توفیق علاوی به عنوان نخست‌وزیر این کشور در شرایط فعلی بهینه و مناسب نبوده است.
بسیاری بر این عقیده‌اند که او از سایر نامزدها پیشرو‌تر نبوده و همین موضوع باعث شده تا بر خلاف ادعاهای موجود، بسیاری از جناح‌های عراق و شخصیت‌های این کشور وی را قبول نداشته باشند؛ چراکه اختلاف‌ها نشان می‌دهد که تمام جناح‌ها روی او توافق ندارند و حتی برخی از شخصیت‌های اهل تسنن و کردها معتقدند انتخاب علاوی از سر ناچاری و اضطرار بوده است.
در این میان نخست‌وزیر عراق به دنبال آن است که به همه بفهماند نابسامانی فعلی در کشورش محصول تنش و نزاع میان احزاب عراقی است و حالا او به دنبال آن است تا این وضعیت را سر و سامان دهد. علاوی می خواهد به افکار عمومی بفهماند افرادی را برای انتخاب خواهد کرد که بتوانند کابینه تکنوکرات و خارج از هرگونه جناح بازی سیاسی تشکیل دهند و در نهایت اوضاع را سروسامان ببخشد. واقعیت این است که چالش پیش روی او دقیقاً همین موضوع است؛ در عراق تمام سیاستمداران به یک حزب و جناح خاص گرایش دارند و اساسا چهره‌های مستقل بسیار محدود و کم هستند.
در این میان کردها و اهل تسنن با بسیاری از اسامی مطرح شده که قرار است کابینه عراق را تشکیل دهند مخالف هستند و از سوی دیگر سهم‌خواهی آنها در پارلمان همچنان ادامه دارد.