در حکومتِ حقّ ، باید این حاکمیت مردم بر سرنوشتشان پررنگ تر شود و نه تضعیف: این اقتضاى رشد است.
کسانى که از طرف مردم انتخاب مى شوند وظیفه تقویت حاکمیت مردم را دارند و نه از بین بردن آن را.
وظیفه انتخاب شدگان تقویت مشارکت مردم در امور اداره کشور به لحاظ کمّى و کیفى و تسهیل نظارت عمومى بر نحوه پیشرفت فعالیتهااست.
انتخاب شدگان باید مطالبات برحقّ مردم را محقق کنند والا مدعى نمایندگى مردم شدن بیهوده است.
آنها باید تماما در خدمت مردم باشند و نگذارند تخلف و اجحاف رخ دهد و فساد پدیدار شود: وظیفه اولیه آنها دفع است یعنى پیش گیرى از وقوع ظلم و تعدى و تجاوز.
آنها باید به مخدومان گزارش کامل و صادقى از شرائطى که کشور در آن قرارگرفته است بدهند و
برنامه و طرح هاى آنها باید راهگشا و دربرگیرنده خیر و سعادت مردم باشد و بعلاوه با همکارى و نظارت خود مردم پیاده و اجرا شود.
بخش خصوصى یعنى مردم، مردمى که تدوین مقررات و تنظیم مناسباتشان را به عهده منتخبانشان گذاشته اند و تا موقعى که آن منتخبان و کارگزاران در ایفاى وظائف قانونیشان مشغولند احترامشان واجب است.
منتخبان بر مردم ریاست نمى کنند، بر ارائه خدمات به مردم اعمال مدیریت مى کنند و مراقبند که ضوابط مراعات شود، تخلف صورت نگیرد و اگر استثناءاً جرمى رخ داد پیگیرى شود تا در کوتاه ترین مدت زمان رفع شود و آثار آن خلاف یا جرم نیز برطرف گردد.
افتخار دولت و وزراء و کارمندان فقط در خدمتگزارى به مردم است که درست انجام شدن چنان خدماتى به دانش نیاز دارد، تخصص مى خواهد، تجربه لازم دارد، به اخلاق حرفه اى احتیاج دارد: با سواد ترین و متخصص ترین و با تجربه ترین و وارسته ترین و فداکارترین و از خود گذشته ترین افراد ، کارمندان دولت اند و در رأس آنها و براى تضمین آن شیوه خدمتگزارى خداپسندانه ، وزرا و معاونان و مشاورانشان اند و به طریق اولى ، رئیس جمهورى ، خادم ترین و ایثارگرترین و مؤدب ترین و متواضع ترین همه آنهاست. آنها اهل زد و بند نیستند: هیچ منفعت ویژه و خصوصى در بین خود آنها و با نمایندگان مجلس Ù ˆ صاحب منصبان دستگاه قضائى برقرار نمى شود مگر براى احقاق حق مردم و پاسداشت حقوق عمومى. از اطلاعات و اختیار و اقتدارى که به آنها سپرده مى شود کوچکترین امتیازى را براى خود و خانواده و دوستان و اقربایشان منظور نمى کنند و اگر چنان مواردى را در میان زیردستان خود مشاهده کنند اصلاً و ابداً به توجیه آن نمى پردازند و بى درنگ و با شدت با آن برخورد مى کنند قبل از آن که سر منشأ اجحاف در حق مردم و ضایع شدن حقوق عمومى و بروز فساد انفرادى یا شکل گرفتن شبکه اى از تباهى در جامعه شود؛ بویژه اهتمام مى ورزند که از بیت المال براى خودنمایى و وجیه المله شدن استفاده نشود و اخلاص در خدمت به صورت تمام عیار مراعات گردد و کشور و مقدسات آن و امکانات معنوى و مادى آن براى دولتمردان هزینه نشود و دستاویز جاه طلبى آنها قرارنگیرد. این است دولت اسلامى.
