لاله افتخاری، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد در گفت‌و‌گو با خبرنگار ایکنا درباره شاخصه‌های سینمای قرآنی گفت: فیلم قرآنی که دارای ویژگی هنری نیز باشد به دو شکل مد نظر قرار می‌گیرد. ابتدا آثاری که به نحوی در آن راهکارهای تلاوت قرآن یا حفظ مدنظر است. این رویکرد در جای خود بسیار ارزشمند است، اما نمی‌تواند هدف باشد، البته در این حوزه کارهای خوبی نیز تولید شده‌اند که سریال‌های «یوسف پیامبر» و «مریم مقدس» بهترین مثال در این حوزه هستند.
وی افزود: اما شکل دوم کارهایی هستند که در آن محتوای قرآنی مد نظر است، به عنوان مثال شاید در اثر مربوطه آیه‌ای از قرآن تلاوت نشود و یا در آن یک قصه قرآنی روایت نشده باشد اما محتوا به گونه‌ای باشد که آیه یا پیامی قرآنی را در ذهن تداعی کند. برای مثال اگر در فیلم یا سریالی سبک زندگی قرآنی تبلیغ شود در حقیقت آن اثر در خدمت قرآن است. برای مثال وقتی ما درباره امانتداری حرف می‌زنیم به موضوعی قرآنی پرداخته‌ایم. این امانتداری می‌تواند به اشکال مالی امانتداری اشاره کند یا مسئولیتی که به فردی واگذار می‌شود، امانتی است که فرد باید با عملکرد خود امانتداری را به مخاطب نشان دهد.
رئیس سابق فراکسیون قرآن و عترت مجلس شورای اسلامی ادامه داد: برخی از موضوعات هستند که شاید از طریق گفتار یا سخنرانی نتواند به درستی تبلیغ شوند، اما همان مفهوم می‌تواند در قالب یک فیلم به شکلی تاثیرگذار در جامعه اشاعه شود. بهترین گواه برای این ادعا نیز بحث حجاب است که این روزها به شدت نیازمند توجه است. در این رابطه باید نکته‌ای را متذکر شوم، آن هم اینکه موضوع حجاب تنها به پوشش خلاصه نمی‌شود، بلکه پاکدامنی و عفاف بخش مهم دیگری از بحث حجاب است که باید در آثار نمایشی به آن توجه کرد.
افتخاری در پاسخ به این سوال که با توجه به شاخصه‌هایی که مطرح شد تا چه حد سینما و تلویزیون را در پرداختن به موضوعات قرآنی موفق می‌داند؟ گفت: در زمان حال ارزیابی من شاید شکل دقیقی نداشته باشد، چون بیننده تمام کارهای سینمایی یا تلویزیونی نیستم، ولی همین اندازه بگویم در کنار آثار سخیفی که در سینما و تلویزیون تولید می‌شود و احیاناً آن کارها در برخی جشنواره‌های خارجی جوایزی نیز کسب می‌کنند، تولیداتی نیز هستند که به شکل فاخر به موضوعات قرآنی توجه دارند.
وی متذکر شد: وقتی درباره فیلم‌های سخیف حرف می‌زنم ممکن است این تصور به وجود بیاید که منظور من تنها مختص به آثار کمدی می‌شود، درصورتی‌که برخی مواقع ممکن است موضوعاتی مهم تنها در قالب طنز امکان پردازش داشته باشند، پس نباید تصور کرد که اقشار مذهبی با کارهای شاد مخالف هستند، بلکه این شکل و نحوه اجراست که قادر است ارزش‌های هنری اثر مربوطه را تعیین کند.
عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد در پایان اعلام کرد: درباره واژه سخیف می‌خواهم نکته‌ای دیگر را به عنوان مخلص کلام بیان کنم. آن‌هم اینکه از دیدگاه من سخیف بودن تنها به ارزش‌های دینی بر نمی‌گردد، چون ساختار حرفه‌ای هم می‌تواند عاملی برای خوب یا بد بودن یک اثر خوب نمایشی باشد. بنابراین صرف داشتن معنای دینی عاملی برای خوب بودن یک کار نیست، بلکه معنا در کنار ساختار خوب شرط اساسی در شکل‌گیری یک کار فاخر است.
