بیش از یک سال است که از انتخابات شوراها می‌گذرد. در یزد برای دومین بار سپنتا نیکنام رای اعتماد مردم را به دست آورده بود و به شورای اسلامی شهر راه یافته بود. در این میان فردی که علی‌البدل شده بود، موضوع اقلیت دینی بودن سپنتا نیکنام را مطرح کرده تا بتواند پس از رد شدن وی، خود وارد شورای شهر یزد شود. او از طریق آشنایی‌ای که با برخی از اعضای شورای نگهبان داشت، موضوع را به آن شورا کشاند و سپس با اخذ نظر شورا از دیوان عدالت رای بر ابطال انتخاب سپنتا گرفت. مجلس شورای اسلامی برای رفع ابهام دو تبصره و یک ماده به قانون مصوب سال 1357 درباره انتخابات شوراها اضافه کرد. اما این اصلاحیه را شورای نگهبان خلاف شرع تشخیص داد و به مجلس عودت داد. از سویی مجلسی‌ها بر رای خود اصرار ورزیدند و به ناچار موضوع به‌عنوان اختلاف بین مجلس و شورای نگهبان به مجمع آمد و در مجمع نیز پس از بررسی‌های جامع و کارشناسانه در کمیسیون، قانون مصوب سال 1357 با یک تبصره و یک ماده مورد بررسی و سپس تایید قرار گرفت؛ یعنی اصلاحیه پیشنهادی مجلس تایید شد.
با چه استدلال‌هایی سپنتا نیکنام به شورای اسلامی شهر بازگشت؟به نظر می‌رسد فرآیند طرح این ماجرا در جامعه وجوه منفی داشت. ارزیابی شما چیست؟
وجوه منفی این ماجرا در جامعه به این مساله برمی‌گردد که رای دادن مسلمانان در شهری مثل یزد به اقلیت‌های دینی چه حکمی دارد؟ ما اگر به متن مذاکرات مجلس خبرگان مراجعه کنیم، در جواب سوال نماینده اقلیت‌های دینی نسبت به حضور اقلیت‌ها در شورای اسلامی شهر، شهید آیت‌ا... بهشتی می‌گوید شورای اسلامی به مفهوم شورای مسلمانان نیست، بلکه شورایی است که تابع نظام اسلامی است.
در قانون نیز پیش‌بینی شده که مصوبات شوراهای اسلامی باید مغایر با ضوابط اسلامی نباشد، بنابراین حضور اقلیت‌های دینی در شوراهای اسلامی که جنبه حاکمیتی ندارند و از ابعاد خدمتی و نظارتی برخوردارند و استفاده از تخصص حرفه‌ای آنها در امور مدیریت شهری و روستایی به نیت خیر و اصلاح و به نفع جامعه است. به علاوه اینکه احترام به حقوق شهروندی اقلیت‌های دینی پذیرفته‌شده در قانون اساسی و تقویت مشارکت اجتماعی آنهاست که در 40 سال اخیر در جمهوری اسلامی نتیجه منفی دربر نداشته است.
