واقعه‌ای که رسانه‌های دنیا از آن به عنوان دیدار قرن یاد کردند.
ملاقات وانگ یوچی، وزیر امورچین در دولت جمهوری تایوان و ژانگ ژوجینگ، همتای او در دولت جمهوری خلق چین در شهر نانجینگ، واقع در شرق جمهوری خلق چین البته با درنظر گرفتن جوانب احتیاطی از سوی دوطرف اتفاق افتاد چراکه در محل برگزاری هیچ پرچمی از دو کشور به چشم نمی‌خورد.
پس از جداشدن دو طرف از یکدیگر درسال ۱۹۴۹ تلاش‌های اخیر چندساله دو کشور بالاخره به نتیجه این دیدار رسید.
سابقه جدایی دو کشور از کجا آغاز شد؟
دولت‌های تایوان و چین یکدیگر را به رسمیت نمی‌شناسند و این نخستین ملاقات رسمی بین نمایندگان دو حکومت بود.
چین و تایوان ۶۵ سال پیش، پس از یک جنگ داخلی خونین از یکدیگر جدا شدند. زمانی که نیروهای ملی‌گرا در سال ۱۹۴۷ از کمونیست‌های تحت امر مائو تسه دونگ شکست خوردند، دو میلیون نفر از حامیان چیانگ کای شک، رهبر ملی‌گرا‌ها، به تایوان که با عنوان رسمی جمهوری چین خوانده می‌شود، گریختند. از آن زمان تاکنون این جزیره و سرزمین اصلی توسط دو حکومت مجزا هدایت شده‌اند که هر کدام ادعا دارند دولت حقیقی چین هستند. جمهوری چین مستقر در تایوان که از آن با عنوان حکومت ملی‌گرای چین نیز نام برده می‌شود تا سال ۱۹۷۱ میلادی به عنوان نماینده تمامی سرزمین چین در سازمان ملل حضور داشت و عضو دائم شورای امنیت نیز بود.
تا زمان ورود جمهوری خلق چین (پکن) به سازمان ملل و اخراج تایوان از این سازمان، جمهوری خلق چین عمدتاً مورد شناسایی کشورهای متمایل به بلوک شرق قرار گرفته بود و بسیاری دیگر از کشورهای جهان، جمهوری تایوان را به عنوان کشور چین به رسمیت می‌شناختند اما از آن زمان، به استثنای معدودی از کشور‌ها، سایر کشورهای جهان جمهوری خلق چین را به رسمیت شناختند. جمعیت تایوان در حدود ۲۳ میلیون نفر و جمعیت سرزمین اصلی چین در حدود یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر است.
از سال ۱۹۴۹ تاکنون تایوان و چین دولت‌های جداگانه داشته‌اند. اما این قطع رابطه به صورت کامل نبوده است چرا که در سال‌های از دهه ۹۰ میلادی با ایجاد سازمان‌های غیر رسمی روابط دو کشور به صورت نمادین مجددا احیا شد. از نتایج این مذاکرات منافع اقتصادی و تضمین‌های امنیتی برای تایوان و در مقابل پیوست این کشور به خاک چین از خواسته‌های پکن است. دو کشور در سال ۲۰۱۰ با امضای یک قرارداد اقتصادی بسیار توانستند به آشتی میان یکدیگر نزدیک شوند. اما همچنان رابطه رسمی میان این دو کشور در هاله‌ای از کدورت و اختلاف قرار داشت.
واکنش واشنگتن
رویارویی دو کشور بار‌ها به تهدید نظامی یکدیگر کشیده شده بود، و در این بین آمریکا و غرب همواره تلاش کرده‌اند با استفاده ابزاری از تایوان به مهار کردن سیاست‌های پکن اقدام نمایند. از جمله آن‌ها قراردادهای تسلیحاتی و نظامی آمریکا با تایوان بوده است که بار‌ها از سوی چین مورد اعتراض قرار گرفته است.
ملاقات نمادین وزیران دو دولت با توجه به ابراز تمایل دو طرف مبنی بر کاهش تنش و درپی آن تلاش برای برقراری تماس‌های دوجانبه با یکدیگر نشانه آغاز فصلی جدید در روابط دو دولت تلقی می‌شود. با اینکه هر دو طرف اعلام کرده بودند هیچ گونه توافقنامه‌ای میان طرفین امضا نخواهد شد اما همین حد از گفتگو میان این دو همسایه با سابقه تعارض‌های فراوان با یکدیگر و مداخلات گسترده آمریکا می‌تواند گام کوچکی در مسیر برقراری روابط عادی‌تر بین دو دولت باشد.
بسیاری نگران نزدیکی احتمالی و از بین رفتن ابرهای تیره اختلافات مرزی در روابط میان دو کشور هستند. نگرانی رقبای منطقه‌ای این دو کشور از آن جهت است که منافع اقتصادی آن‌ها بر سر بهره‌مندی از منابع دریایی مشترک با این کشورهاست.