حسین انواری- کشور در نوع نگاه به منابع انسانی به یک باز مهندسی جدی در زمینه تفکر نیروی انسانی و کار نیازمند است تا در کنار بحث تامین معاش و اشتغال، توجه به دین و معرفت و نشاط باطنی نیروی کار هم مورد توجه واقع شود.
سرمایه گذاری فرهنگی بر روی نیروهای کار در جهت شکوفایی به یک اقتصاد اسلامی سالم امری ضروری محسوب می‌شود.
اشتغال صرفا درآمد اقتصادی نیست؛ بلکه فاکتورهای مهمی چون تهدیدات فرهنگی، شکوفایی استعداد‌ها، امید و آینده نگری و... در کنار امر اشتغال باید مورد توجه واقع شود. ایجاد اشتغال صرفا با هدف مولد بودن صورت نمی‌گیرد، اشتغال علاوه بر اینکه باعث درآمد فرد می‌شود، بازداری از برخی آلودگیهای فرهنگی، اجتماعی و... را به دنبال دارد.
به عنوان نمونه زنان سرپرست خانوار در معرض آسیب‌های بسیاری هستند، این قشر از جامعه علاوه بر فقر مادی، عمدتا با فقر فرهنگی هم روبرو هستند و نگرش جامعه به آن‌ها باعث شده در معرض آسیب‌های بسیاری قرار گیرند. از طرفی اکثرا فاقد تحصیلات و مهارت لازمند و همه این‌ها در کنار کمبودهای عاطفی این قشر را با مشکلات جدی روبرو کرده است و این در حالی است که این قشر بزرگ متولی مستقیمی در کشور ندارند.
برای رفع این مشکل به عزم جدی هر سه قوه نیاز داریم. باید نگرش سطحی و احساسی را کنار گذاشته و با تدبیر و تعقل برای این مشکلات و معضلات چاره اندیشی کنیم و به جای اینکه بر روی «معلول‌ها» سرمایه گذاری کنیم باید به دنبال «علت‌ها» باشیم.
