بعد از دیدن تصویر خوش و بش آقایان هاشمی و احمدی نژاد در روزهایی که بعد از ۳سال در جلسات اخیر مجمع تشخیص مصلحت نظام حاضر می شد ، ناگهان و ناخودآگاه به یاد اتفاقات همان ۳سال پیش افتادم اتفاقاتی که از شب مناظره تلویزیونی آقایان موسوی و احمدی نژاد آغاز شد و مجموعه ای از تلخ ترین حوادث تاریخ جمهوری اسلامی را به دنبال داشت که امروز از آن تحت عنوان فتنه ۸۸ یاد می شود.
احسان امانی- بعد از دیدن تصویر خوش و بش آقایان هاشمی و احمدی نژاد در روزهایی که بعد از ۳سال در جلسات اخیر مجمع تشخیص مصلحت نظام حاضر می شد ، ناگهان و ناخودآگاه به یاد اتفاقات همان ۳سال پیش افتادم اتفاقاتی که از شب مناظره تلویزیونی آقایان موسوی و احمدی نژاد آغاز شد و مجموعه ای از تلخ ترین حوادث تاریخ جمهوری اسلامی را به دنبال داشت که امروز از آن تحت عنوان فتنه ۸۸ یاد می شود.
امروز و پس از گذشت ۳سال از آن حوادث در پس نگاه به این تصویر حسرت های زیادی از گوشه ذهن انسان می گذرد ، حسرت هایی از این قبیل که ای کاش آقای احمدی نژاد به توصیه رهبر عمل می کرد و در آن مناظره کذایی و در روزهای پس از آن از کسی نام نمی برد یا این که ای کاش آقای هاشمی به جای نگارش نامه سرگشاده خطاب به رهبر ، صبوری می کرد و حرف هایش را در ملاقات های خصوصیش با ایشان مطرح می کرد.
اما بزرگترین حسرت مربوط به آن دسته از افرادی است که چه در مقام مخالف آقای احمدی نژاد و چه در مقام طرفدار ایشان، هیجان زده و احساساتی شدند و مسیر رقابت های انتخاباتی را که به طور طبیعی می بایست در چهارچوب رقابت بین برنامه های نامزدهای مختلف پیش می رفت به بیراهه بردند و آن انتخابات را تبدیل به عرصه رقابت بین اشخاص کردند و شد آن چه که نباید می شد.
امید است در انتخابات های آینده و پیش رو احزاب، فعالان سیاسی و رای دهندگان همگی به این سطح از بصیرت و شعور سیاسی برسیم که پس از تایید صلاحیت نامزدها توسط شورای نگهبان و حضور آن ها در عرصه انتخابات ، آنچه که در عرصه عمومی جامعه به رقابت گذاشته شود فقط برنامه های هر نامزد باشد و نه چیز دیگر مصداق این کلام گهربار از امیر مومنان که می فرمایند انظر الی ما قال و لا تنظر الی من قال : نگاه کن ببین چه گفته شده است ، نگاه نکن ببین چه کسی این را گفته است.
