علیرضا بخشی- اقتصاد در کشورهای عضو منطقه مالی یورو، در یک حلقه ناقص محصور شده است. شرکتهای تجاری یکی پس از دیگری ورشکسته می شوند و بدهی هایشان بالا می‌رود و توان سوددهی را از دست می دهند.
بانکها هم اعتمادشان را به این شرکتها از دست داده اند. نمی توانند به این شرکتها وام بدهند. به همین دلیل شرکتهای جدید توان دریافت وام برای گسترشهای اقتصادی ندارند و اقتصاد و وضع بیکاری در شرایط بحرانی می ماند. ساختار مالی و اقتصادی رو به نابودی می رود. به عبارتی دیگر اقتصاددانان این مرحله را «سقوط» می نامند.
این بحران نزدیک به پنج سال است که دامان مردم اروپا را گرفته است.سران اتحادیه اروپا سعی می کنند این مسئله را نادیده بگیرند.مشکلات اقتصادی با زندگی مردم اروپا گره خورده و هر از چند گاهی در یک گوشه از قاره سبز، فریاد اعتراض به وضعیت معیشتی بلند می شود. این روزها ایتالیا و پرتغال در زیر ذره بین رسانه های جهان هستند.
ایتالیا در طولانی ترین رکود اقتصادی خود گرفتار است.ایتالیا از اواخر سال 2011 میلادی وارد دور جدید رکود اقتصادی شده و میزان بدهی این کشور به حدود 120 درصد تولید ناخالص ملی آن رسیده است.
هزاران تن از مردم و اعضا و هواداران احزاب چپ در رم پایتخت ایتالیا، طی هفته گذشته در اعتراض به وضعیت دشوار اقتصادی و بیکاری به خیابان ها ریختند و دست به برپایی تظاهرات زدند. تظاهرات کنندگان که از مخالفان سیاست های ریاضت اقتصادی و سیاست های تعدیلی دولت بودند، با حمل دست نوشته ها و تصاویری اعتراض خود را به بیکاری گسترده نشان دادند.
در این تظاهرات گسترده، معترضان علیه سیلویو برلوسکونی نخست وزیر پیشین ایتالیا نیز شعار سر دادند و او را عامل این وضعیت دانستند.
معترضان همچنین خواستار تجدید نظر انریکو لتا نخست وزیر ایتالیا در سیاست های تعدیلی و ریاضتی دولت شدند.حتی مائوریتسیو لاندینی دبیر کل اتحادیه کارکنان و کارگران بخش صنعت ایتالیا در این تظاهرات لب به اعتراض گشوده بود.
او گفته بود «اگر دولت می خواهد نقش مثبتی ایفا کند، باید آنچه را که دولت های مونتی و برلوسکونی انجام دادند، بشکند و بر سیاست های جدید تمرکز کند. من نمی دانم که دولت قادر به انجام این کار هست یا نه ولی این چیزی است که کشور به آن نیاز دارد و به همین دلیل است که ما امروز اینجا هستیم.» آنا ماریا پاریجی رئیس اتحادیه های کارگری در ایتالیا هم از شرایط این کشور خشمگین است و می گوید: دولت کارگرها را بیچاره کرده، بسیاری از کار بیکار و خانه نشین شدند، کارگرهایی که حتی حقوق بازنشستگی ندارند.آنها امروز بیکار و
نا‌امید هستند. موارد خودکشی بیش از پیش افزایش یافته. دولت باید صدای اعتراض ما را بشنود.» این مسئله امروز نه تنها در ایتالیا، بلکه در کل قاره اروپا در حال افزایش است. رسانه های اروپا این روزها سعی می کنند در خروجی شبکه ها و وبگاه های اینترنتی و یا حتی در نشریه های مکتوب خود این مسئله مهم که معیشت مردم در معرض خطر واقع شده را زیر حجم گسترده ای از سفید نمایی های خبری پنهان کنند.در مادرید پایتخت اسپانیا در روز بسیج عمومی علیه برنامه های ریاضت اقتصادی در اروپا، 42 نفر در جریان اعتراضات و درگیری با پلیس دستگیر شدند.در آتن مردم با در دست داشتن پرچمهای کشورهای دیگر اروپایی دچار بحران اقتصادی اتحاد خود با این کشورها را نشان داده و به اعمال برنامه های ریاضت اقتصادی در یونان اعتراض کردند.در بروکسل پایتخت بلژیک هم تظاهرات و اعتراضهای مشابهی در مقابل ساختمان شورای اروپا برپا شد. آیا جایگزینی برای برنامه های ریاضت اقتصادی در اروپا وجود دارد؟ به نظر می رسد سران اروپا علیرغم تدابیری که به قول خود برای حل این بحران طولانی در نظر گرفته اند، در آستانه مرحله جدید از بحران های اقتصادی قرار
گرفته‌اند، بحرانی که به صورت همه جانبه، سقف بدهی اعضای اتحادیه اروپا را به بالاترین میزان خود افزایش داده است.