سبز و آبی؛ این، نه داستان دو تیم فوتبال در ایران است و نه دو تیم بسکتبال در آمریکا بلکه حکایت تقابل ارتش افغانستان است با نیروهای ناتو...
حسن باقری - سبز و آبی؛ این، نه داستان دو تیم فوتبال در ایران است و نه دو تیم بسکتبال در آمریکا بلکه حکایت تقابل ارتش افغانستان است با نیروهای ناتو...
آمارها حاکی از افزایش حملات نیروهای افغان به نیروهای ناتو است؛ وضعیتی که کاملاً از 11 سال گذشته متفاوت بوده و سابقه نداشته که پادگانها و مراکز امنیتی برای نظامیان خارجی تا این حد ناامن شود.
این ناامنی به اصطلاح به «پر» کلاه «مارتین دمپسی» هم رسید و رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا که اتفاقاً برای بررسی تلفات اخیرشان به افغانستان سفر کرده بود، هواپیمایش هدف موشک قرار گرفت تا مجبور شود از هواپیمای دیگری برای خروج از افغانستان استفاده نماید. رئیس جمهور آمریکا که نتوانست شعار «تغییر»اش را درافغانستان – مثل خیلی موضوعات دیگر – پیاده کند، چندی قبل گفته بود: «ما باید اقدامات بیشتری برای جلوگیری از حملات سبزها علیه آبی‌ها انجام دهیم زیرا چنین حملاتی طی 12 ماه گذشته همواره رو به افزایش بوده است... افراد زیادی که درارتش افغانستان ثبت نام کرده‌اند به سوی نیروهای ائتلاف شلیک می‌کنند».
نیروهای افغانی در دو – سه هفته گذشته بیش از هفت بار به نظامیان خارجی حمله کرده‌اند تا عدد کشته‌های آمریکایی را درپنج سال گذشته به 69 برسانند؛ لئون پانتا وزیر جنگ آمریکا می‌گوید: «دشمنان ما درافغانستان تلاش کردند تا اعتماد نیروهای متحد خارجی به نیروهای داخلی افغانستان را از بین ببرند».
افزایش حملات نیروهای دولتی افغان علیه نظامیان خارجی علاوه بر آمریکا، به سربازان دیگر کشورها هم سرایت کرده و مقامات‌شان را نگران و به تکاپو انداخته است.
یکی از این دستورات صادر شده، طرح موسوم به «فرشته نگهبان» است که بر اساس آن هر گاه نیروهای آمریکایی با نیروهای افغان همکاری کرده یا در تماس نزدیک هستند، دست کم یک نیروی خارجی مسلح می‌بایست حضور داشته باشد تا از هر گونه حمله احتمالی جلوگیری نماید.
واقعیت آن است که بحرانی که این روزها آمریکا و نیروهای خارجی مستقر در افغانستان از آن یاد می‌کنند نتیجه عملکرد خود این کشورها است؛ به عبارت دیگر افغانیهایی که وارد نهادهای نظامی و امنیتی کشورشان می‌شوند در واقع بخشی از همان مردمی هستند که در 11 سال گذشته نیروهای خارجی مصیبتهای بسیاری را به آنها تحمیل کرده‌اند، از توهین به مقدسات تا کشتار همه روزه غیر نظامیان و همزمان تجارت آسان و بی دغدغه مواد مخدر و کسب ثروت هنگفت و...
در چنین اوضاع و احوالی طبیعی است که طرحهایی همچون «فرشته نگهبان» بیشتر به «جن بو داده» شباهت پیدا کند.
آمارها حاکی از افزایش حملات نیروهای افغان به نیروهای ناتو است؛ وضعیتی که کاملاً از 11 سال گذشته متفاوت بوده و سابقه نداشته که پادگانها و مراکز امنیتی برای نظامیان خارجی تا این حد ناامن شود.
این ناامنی به اصطلاح به «پر» کلاه «مارتین دمپسی» هم رسید و رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا که اتفاقاً برای بررسی تلفات اخیرشان به افغانستان سفر کرده بود، هواپیمایش هدف موشک قرار گرفت تا مجبور شود از هواپیمای دیگری برای خروج از افغانستان استفاده نماید. رئیس جمهور آمریکا که نتوانست شعار «تغییر»اش را درافغانستان – مثل خیلی موضوعات دیگر – پیاده کند، چندی قبل گفته بود: «ما باید اقدامات بیشتری برای جلوگیری از حملات سبزها علیه آبی‌ها انجام دهیم زیرا چنین حملاتی طی 12 ماه گذشته همواره رو به افزایش بوده است... افراد زیادی که درارتش افغانستان ثبت نام کرده‌اند به سوی نیروهای ائتلاف شلیک می‌کنند».
نیروهای افغانی در دو – سه هفته گذشته بیش از هفت بار به نظامیان خارجی حمله کرده‌اند تا عدد کشته‌های آمریکایی را درپنج سال گذشته به 69 برسانند؛ لئون پانتا وزیر جنگ آمریکا می‌گوید: «دشمنان ما درافغانستان تلاش کردند تا اعتماد نیروهای متحد خارجی به نیروهای داخلی افغانستان را از بین ببرند».
افزایش حملات نیروهای دولتی افغان علیه نظامیان خارجی علاوه بر آمریکا، به سربازان دیگر کشورها هم سرایت کرده و مقامات‌شان را نگران و به تکاپو انداخته است.
یکی از این دستورات صادر شده، طرح موسوم به «فرشته نگهبان» است که بر اساس آن هر گاه نیروهای آمریکایی با نیروهای افغان همکاری کرده یا در تماس نزدیک هستند، دست کم یک نیروی خارجی مسلح می‌بایست حضور داشته باشد تا از هر گونه حمله احتمالی جلوگیری نماید.
واقعیت آن است که بحرانی که این روزها آمریکا و نیروهای خارجی مستقر در افغانستان از آن یاد می‌کنند نتیجه عملکرد خود این کشورها است؛ به عبارت دیگر افغانیهایی که وارد نهادهای نظامی و امنیتی کشورشان می‌شوند در واقع بخشی از همان مردمی هستند که در 11 سال گذشته نیروهای خارجی مصیبتهای بسیاری را به آنها تحمیل کرده‌اند، از توهین به مقدسات تا کشتار همه روزه غیر نظامیان و همزمان تجارت آسان و بی دغدغه مواد مخدر و کسب ثروت هنگفت و...
در چنین اوضاع و احوالی طبیعی است که طرحهایی همچون «فرشته نگهبان» بیشتر به «جن بو داده» شباهت پیدا کند.
