شاید کسانی که یک روز شعار زنده باد مخالف من را ترویج و تبلیغ می کردند، حالا که اصولگرایان در عرصه عمل به این شعار با آنها وارد گود شده اند و معتقد به مناظره و گفتگو با آنها هستند، با توجه به عملکرد خود در برابر مخالفان، نمی توانند باور کنند که کسی حاضر باشد واقعا صدای مخالف خود را بشنود و نظرات او را منعکس کند. در هر حال توقع از شخصیتهای اصلاح طلب این است که به جای فرار از مصاحبه با رسانه های اصولگرا، تلاش کنند به سوالات آنها پاسخ منطقی و مستدل بدهند، پاسخ گوی همه رسانه ها به ویژه رسانه هایی که مخالف آنها هستند بیش از بقیه باشند و حتی اقدام به برگزاری نشستهای خبری با حضور خبرنگاران همه رسانه های مخالف کنند.
احمد جان نثاری – بعد از حوادث سال 88 تا کنون با تریبون هر رسانه اصولگرا سراغ چهره های مطرح و شاخص اصلاح طلبان رفتم، نشد یک مصاحبه اصولی داشته باشم، اگر هم بعد از کلی صحبت حاضر به پاسخ گویی شدند، فقط جوابهای تلگرافی و سربالا داده شد.
چرا برخورد اصلاح طلبان با خبرنگاران رسانه های اصولگرا به این شکل درآمده است و مدام از پاسخگویی به سوالات این خبرنگاران سرباز می زنند و یا در نهایت به جوابهای کوتاه و یا سربالا بسنده می کنند. می توان احتمالات موجود در این خصوص را این گونه تحلیل کرد.
- شاید شخصیتهای اصلاح طلب بعد از فتنه 88 توان پاسخ گویی به اقداماتی که با پرچم آنها انجام شد را ندارند، در جریان فتنه ها و به ویژه هتک حرمت ظهر عاشورای سال 88 اکثر این شخصیتها سکوت اختیار کردند و هیچ وقت بدترین اقدامات ضد اسلام و انقلاب را محکوم نکردند و حتی برخی از آنها تلاشهایی برای حمایت از چنین اقداماتی هم داشتند. بعد از فتنه ها هرگاه موقعیتی برای بازگشت این شخصیتها به دامن نظام فراهم شد، آنها خود حاضر به اعلام برائت نشدند و این بزرگترین دغدغه اصلاح طلبان در برخورد با رسانه های اصولگرا بوده و هست.
- احتمال دیگر این است که جریان اصلاح طلب با توجه به از دست دادن پشتوانه مردمی شجاعت لازم برای اعلام موضع در زمینه موضوعات و مسائل مختلف سیاسی را ندارد، نداشتن پشتوانه مردمی قدرت بیان مواضع را از اصلاح طلبان اخذ کرده تا جایی که تمام تلاش خود را برای قرارنگرفتن در معرض پاسخ گویی به رسانه های اصولگرا به کار می گیرند.
- در همین حال اصلاح طلبان از اینکه موضعی را اتخاذ و بعد از آن مورد نقد مخالفان خود قرار بگیرند وحشت دارند، همین ترس موجب می شود که یا از انجام مصاحبه خودداری کنند و یا به پاسخ های کوتاه و سربالا روی بیاورند چرا که نقدهایی که بر گفته های آنها صورت می گیرد معمولا مانند آب روی آتش عمل می کند و مواضعی که آنها علاقه دارند به هر نوعی یک جریان ایجاد کند را کاملا خنثی می‌کند و حتی جریانی به ضرر آنها ایجاد و پشتوانه مردمی آنها را ضعیف تر از قبل می کند.
- شاید کسانی که یک روز شعار زنده باد مخالف من را ترویج و تبلیغ می کردند، حالا که اصولگرایان در عرصه عمل به این شعار با آنها وارد گود شده اند و معتقد به مناظره و گفتگو با آنها هستند، با توجه به عملکرد خود در برابر مخالفان، نمی توانند باور کنند که کسی حاضر باشد واقعا صدای مخالف خود را بشنود و نظرات او را منعکس کند.
در هر حال توقع از شخصیتهای اصلاح طلب این است که به جای فرار از مصاحبه با رسانه های اصولگرا، تلاش کنند به سوالات آنها پاسخ منطقی و مستدل بدهند، پاسخ گوی همه رسانه ها به ویژه رسانه هایی که مخالف آنها هستند بیش از بقیه باشند و حتی اقدام به برگزاری نشستهای خبری با حضور خبرنگاران همه رسانه های مخالف کنند.
چرا برخورد اصلاح طلبان با خبرنگاران رسانه های اصولگرا به این شکل درآمده است و مدام از پاسخگویی به سوالات این خبرنگاران سرباز می زنند و یا در نهایت به جوابهای کوتاه و یا سربالا بسنده می کنند. می توان احتمالات موجود در این خصوص را این گونه تحلیل کرد.
- شاید شخصیتهای اصلاح طلب بعد از فتنه 88 توان پاسخ گویی به اقداماتی که با پرچم آنها انجام شد را ندارند، در جریان فتنه ها و به ویژه هتک حرمت ظهر عاشورای سال 88 اکثر این شخصیتها سکوت اختیار کردند و هیچ وقت بدترین اقدامات ضد اسلام و انقلاب را محکوم نکردند و حتی برخی از آنها تلاشهایی برای حمایت از چنین اقداماتی هم داشتند. بعد از فتنه ها هرگاه موقعیتی برای بازگشت این شخصیتها به دامن نظام فراهم شد، آنها خود حاضر به اعلام برائت نشدند و این بزرگترین دغدغه اصلاح طلبان در برخورد با رسانه های اصولگرا بوده و هست.
- احتمال دیگر این است که جریان اصلاح طلب با توجه به از دست دادن پشتوانه مردمی شجاعت لازم برای اعلام موضع در زمینه موضوعات و مسائل مختلف سیاسی را ندارد، نداشتن پشتوانه مردمی قدرت بیان مواضع را از اصلاح طلبان اخذ کرده تا جایی که تمام تلاش خود را برای قرارنگرفتن در معرض پاسخ گویی به رسانه های اصولگرا به کار می گیرند.
- در همین حال اصلاح طلبان از اینکه موضعی را اتخاذ و بعد از آن مورد نقد مخالفان خود قرار بگیرند وحشت دارند، همین ترس موجب می شود که یا از انجام مصاحبه خودداری کنند و یا به پاسخ های کوتاه و سربالا روی بیاورند چرا که نقدهایی که بر گفته های آنها صورت می گیرد معمولا مانند آب روی آتش عمل می کند و مواضعی که آنها علاقه دارند به هر نوعی یک جریان ایجاد کند را کاملا خنثی می‌کند و حتی جریانی به ضرر آنها ایجاد و پشتوانه مردمی آنها را ضعیف تر از قبل می کند.
- شاید کسانی که یک روز شعار زنده باد مخالف من را ترویج و تبلیغ می کردند، حالا که اصولگرایان در عرصه عمل به این شعار با آنها وارد گود شده اند و معتقد به مناظره و گفتگو با آنها هستند، با توجه به عملکرد خود در برابر مخالفان، نمی توانند باور کنند که کسی حاضر باشد واقعا صدای مخالف خود را بشنود و نظرات او را منعکس کند.
در هر حال توقع از شخصیتهای اصلاح طلب این است که به جای فرار از مصاحبه با رسانه های اصولگرا، تلاش کنند به سوالات آنها پاسخ منطقی و مستدل بدهند، پاسخ گوی همه رسانه ها به ویژه رسانه هایی که مخالف آنها هستند بیش از بقیه باشند و حتی اقدام به برگزاری نشستهای خبری با حضور خبرنگاران همه رسانه های مخالف کنند.
