عنصر استراتژیک: به دلیل اهمیت و حساسیت مناسبات منطقه‌ای آنچه اهمیت دارد اینکه با عنایت به نقش قدرت آفرین تکنولوژی هسته‌ای تهران بدنبال آن بوده تا در این دستیابی علمی زمینه‌ای ایجاد کند که به منافع امنیت جمعی در منطقه که همانا اعتماد متقابل بدون حضور نیروهای برهم زننده خارجی است تکیه شود و در عین حال ایران با اعلام آمادگی برای کمک به دیگر کشور‌ها برای همکاری علمی و فنی در حوزه صلح آمیز هسته‌ای عملا زمینه انحصار گرایی کشورهای بزرگ را با مانع بزرگی مواجه ساخته است که در این صورت از بعد استراتژیک می‌تواند به توسعه همه جانبه قدرت در این منطقه و در مجموع به قدرت منطقه‌ای بینجامد. - عنصر اکونومیک: عامل اقتصادی وتجاری موثر در تعاملات منطقه از نکات مهمی است که می‌تواند سایه سنگین خود را بر روابط واحدهای سیاسی منطقه تحمیل کند، چرا که خاورمیانه دارای جغرافیای خودکار اقتصادی و تجاری است که به شدت از متغیرهای درونی و برونی تاثیر می‌گیرد. از این رو هر اتفاقی می‌تواند بر اعداد و ارقام مبادلات کلان و خرد خود اثر‌داشته باشد، همچنانکه حضور قدرتهای اقتصادی جهان و شرکتهای چند ملیتی درکنار شرکتهای تخصصی مدرن با گردش بالای مالی همگی نشانگر اهمیت مضاعف تلاطمات تجاری و اقتصادی در منطقه است. - عنصراکوسیستمیک: محیط و جغرافیای مربوط به آن از رموز حیات هر جامعه‌ای به حساب می‌‌اید که از سوی دولت‌ها و ملت‌ها با دقت و اهمیت حداکثری محافظت می‌شود و در برخی مواقع دولت‌ها درباره تهدیدات از آن به بازی مرگ وزندگی یاد می‌کنند و به همین جهت عناصر تهدید کننده آب، خاک، هوا وسطوح مختلف عناصر حیاتی در کشمکش‌های منطقه‌ای به عنوان متغیرهای امنیتی وارد معادلات می‌شوند. دراین شرایط اگر کشورهای همجوار در یک منطقه دغدغه‌های محیط زیستی با فراوانی و اهمیت دو صد چندان داشته باشند این عامل بطور حتم می‌تواند عامل تهدیدزای به‌حساب‌آید و درمقابل در صورت چاره اندیشی مناسب برای این عناصر روح آرامش و همگرایی شکل می‌گیرد. با نگاهی دقیق به این متغیرهای سه گانه به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی ایران از ابتدای طرح موضوع هسته‌ای خود تا کنون توانسته هر سه عنصر را به گونه‌ای به پیش ببرد که هم فضای اعتمادآفرینی بوجود آید و هم با وجود شانتاژ‌ها و موج افرینی عناصر خارجی، کشورهای منطقه شیطنت موثری در پیگیری مسیر هسته‌ای ما نداشته باشند.
