ایشان یک روحانی بدون تکلف و با تمام آن مراتب علمی و سوابق مبارزاتی، نسبت به همه، مخصوصاً نسبت به علما و طلاب و روحانیون بسیار متواضع بودند.
آیت الله مهدوی کنی ریاست مجلس خبرگان رهبری در حاشیه مراسم تشییع مرحوم آیت الله انواری در گفتگو با خبرنگار "شما" از خصایص آن عالم مبارز یاد کرد. متن این گفتگو پیش روی شما است:
* شما امروز به سوگ یکی از همرزمان قدیمی خود نشسته اید. لطفا از سواق ایشان بگویید.
آقای انواری یک روحانی مخلص و انقلابی بودند و قبل از این که دیگران انقلابی باشند، ایشان انقلابی بودند. انقلاب ایشان با انقلاب امام، از خرداد 42 و بلکه قبل از آن شروع شد. سال‌ها در این راه، در زندان بودند. مدتی هم در زندان اوین با هم بودیم. ایشان قبل از ما زندانی
شده بودند. بعد از 13 سال که ایشان را درزندان ملاقات کردیم، روحیه بسیار شادی داشتند، در حالی که 13 سال زندان و دوری از دوستان و خانواده، خیلی طولانی است و بسیاری یک ماهش را هم نمی‌توانند تحمل کنند. دو سال از این مدت را در قلعه برازجان بودند که زندگی در آنجا بسیار دشوار است. اینها مبارزات قبل از انقلاب ایشان است.
بعد از انقلاب هم که با صبر و مقاومت، همراه امام بودند و در صحنه‌هائی که احساس وظیفه می‌کردند، حضور داشتند تا این اواخر که بیمار شدند و چند سالی در منزل بودند. با جامعه روحانیت قبل و بعد از انقلاب همراهی و بخصوص نسبت به من خیلی لطف داشتند. ان‌شاءالله خدایش رحمت کند و با اولیایش محشور بگرداند.
ویژگی بارز مرحوم آیت‌الله انواری از نظر شما چیست؟
ایشان چند ویژگی داشتند. از جنبه عبادی، تقید بسیار به عبادات و مستحبات و تقوا و ترک محرمات داشتند. از جنبه اجتماعی بسیار مردمدار و با همه مهربان بودند و حتی به غیرانقلابیون هم محبت داشتند، چون همه مؤمنین را دوست داشتند. این از خصوصیات ایشان بود که همه قبولشان داشتند به این که اهل محبت است و به همین جهت نزد همه محبوب بودند.
همیشه به فکر گرفتارها بودند و به کسانی که به ایشان مراجعه می‌کردند، هیچ وقت جواب نه نمی‌دادند و همیشه به فکر رفع مشکلات مردم بودند، بخصوص بعد از انقلاب که می‌توانستند چه در ارتباط با مسائل اداری و چه مسائل مالی کمک بیشتری بکنند. ایشان آقازاده‌شان حسین آقا را هم همین طور تربیت کردند که آخر مسئولیتشان به کمیته امداد افتاد. این آثار روحیه همان پدر بود که در این پسر تجلی کرد.
ایشان یک روحانی بدون تکلف و با تمام آن مراتب علمی و سوابق مبارزاتی، نسبت به همه، مخصوصاً نسبت به علما و طلاب و روحانیون بسیار متواضع بودند.
اشاره‌ای هم به سوابق علمی ایشان بفرمائید.
ایشان سال‌ها در قم و در تهران در مدرسه مروی بودند. سال‌ها درس مرحوم آیت‌الله حاج محمدتقی آملی که در تهران بودند، می‌رفتند. سال‌ها در مدرسه مروی تدریس داشتند و علمای تهران به خاطر مراتب تقوا و علمیت ایشان برایشان احترام خاصی قائل بودند. ایشان به همه روح نشاط می‌دادند و این از همان جنبه‌های علمیشان بود.
خدایش رحمت کند. ان‌شاءالله که با اولیای خدا محشور بشود.
* شما امروز به سوگ یکی از همرزمان قدیمی خود نشسته اید. لطفا از سواق ایشان بگویید.
آقای انواری یک روحانی مخلص و انقلابی بودند و قبل از این که دیگران انقلابی باشند، ایشان انقلابی بودند. انقلاب ایشان با انقلاب امام، از خرداد 42 و بلکه قبل از آن شروع شد. سال‌ها در این راه، در زندان بودند. مدتی هم در زندان اوین با هم بودیم. ایشان قبل از ما زندانی
شده بودند. بعد از 13 سال که ایشان را درزندان ملاقات کردیم، روحیه بسیار شادی داشتند، در حالی که 13 سال زندان و دوری از دوستان و خانواده، خیلی طولانی است و بسیاری یک ماهش را هم نمی‌توانند تحمل کنند. دو سال از این مدت را در قلعه برازجان بودند که زندگی در آنجا بسیار دشوار است. اینها مبارزات قبل از انقلاب ایشان است. بعد از انقلاب هم که با صبر و مقاومت، همراه امام بودند و در صحنه‌هائی که احساس وظیفه می‌کردند، حضور داشتند تا این اواخر که بیمار شدند و چند سالی در منزل بودند. با جامعه روحانیت قبل و بعد از انقلاب همراهی و بخصوص نسبت به من خیلی لطف داشتند. ان‌شاءالله خدایش رحمت کند و با اولیایش محشور بگرداند.
ویژگی بارز مرحوم آیت‌الله انواری از نظر شما چیست؟
ایشان چند ویژگی داشتند. از جنبه عبادی، تقید بسیار به عبادات و مستحبات و تقوا و ترک محرمات داشتند. از جنبه اجتماعی بسیار مردمدار و با همه مهربان بودند و حتی به غیرانقلابیون هم محبت داشتند، چون همه مؤمنین را دوست داشتند. این از خصوصیات ایشان بود که همه قبولشان داشتند به این که اهل محبت است و به همین جهت نزد همه محبوب بودند.
همیشه به فکر گرفتارها بودند و به کسانی که به ایشان مراجعه می‌کردند، هیچ وقت جواب نه نمی‌دادند و همیشه به فکر رفع مشکلات مردم بودند، بخصوص بعد از انقلاب که می‌توانستند چه در ارتباط با مسائل اداری و چه مسائل مالی کمک بیشتری بکنند. ایشان آقازاده‌شان حسین آقا را هم همین طور تربیت کردند که آخر مسئولیتشان به کمیته امداد افتاد. این آثار روحیه همان پدر بود که در این پسر تجلی کرد.
ایشان یک روحانی بدون تکلف و با تمام آن مراتب علمی و سوابق مبارزاتی، نسبت به همه، مخصوصاً نسبت به علما و طلاب و روحانیون بسیار متواضع بودند.
اشاره‌ای هم به سوابق علمی ایشان بفرمائید.
ایشان سال‌ها در قم و در تهران در مدرسه مروی بودند. سال‌ها درس مرحوم آیت‌الله حاج محمدتقی آملی که در تهران بودند، می‌رفتند. سال‌ها در مدرسه مروی تدریس داشتند و علمای تهران به خاطر مراتب تقوا و علمیت ایشان برایشان احترام خاصی قائل بودند. ایشان به همه روح نشاط می‌دادند و این از همان جنبه‌های علمیشان بود.
خدایش رحمت کند. ان‌شاءالله که با اولیای خدا محشور بشود.
