شهید مظلوم آیت الله بهشتی در سال 1307 در یک خانواده روحانی در اصفهان دیده بدنیا گشود. تحصیلات ابتدائی و سطح را در حوزه علمیه اصفهان گذراند و پس از آن رهسپار قم شد. در قم از محضر اساتید بزرگی چون آیت الله بروجردی، آیت الله محقق داماد، امام خمینی و علامه طباطبائی در رشته های فقه، اصول، فلسفه و عرفان کسب فیض کرد. به واسطه تسلط به زبان انگلیسی و آلمانی مکاتب فلسفی شرق و غرب را نیز به خوبی مطالعه نمود.
او به سرعت در فقه، اصول، فلسفه، عرفان، معارف قرآن، علم حدیث، علم رجال، ادیان، روانشناسی، جامعه شناسی، تاریخ و کتب اقتصادی جهان صاحب نظری اندیشمند و توانا شد.
بنا بر ضرورت و با اصرار مراجع تقلید به هامبورگ سفر نمود تا در مسجدی که توسط مرحوم آیت الله بروجردی بنیان گذارده شده به فعالیت و هدایت و ارشاد پردازد. او که اعتقاد به کار تشکیلاتی منسجم داشت اتحادیه انجمنهای اسلامی دانشجویان در اروپا را بنیان نهاد.
او در بازگشت به کشور بدون توجه به شایعاتی که ساواک درباره اش ساخته بود و به منظور نزدیک کردن قشر تحصیلکرده و طلاب، دبیرستان دین و دانش را در قم تأسیس کرد و خود نیز برای ایجاد تغییر نگرش نسبت به روحانیت به تدریس درس زبان انگلیسی پرداخت. خودش می‌گوید: «می‌خواستم ذهن دانش آموزان را متوجه این نکته کرده باشم که روحانیون در چهارچوب حوزه ها محصور نیستند و علاوه بر علوم حوزه‌ای با علوم روز آشنایی دارند.»
همچنین به کمک شهید قدوسی مدرسه حقانی را بنا نهاد. شهید بهشتی در سال 1342 به‌فرمان حضرت امام عضو شورای روحانیت جمعیتهای مؤتلفه اسلامی شد.
پس از پیروزی انقلاب، شهید بهشتی که از دانشی وسیع و فکری روشن و قدرت مدیریتی کم نظیر و صبر و استقامتی وافر برخوردار بود، برای خدمت به انقلاب کمر همت بست و با ایثار و گذشت و جامعیت بی نظیرش در تمام مسائل علمی و سیاسی و اجتماعی، خدمات شایانی به اسلام و انقلاب ارائه داد.
