در باره درخواست های ایالات متحده چه درخواست های منطقی مانند مذاکرات فضای هسته ای یا درخواست های غیر منطقی مانند مباحثی در باره حقوق بشری و تروریسم و صنایع موشکی....باید نگاه دوگانه ای داشته باشیم. این مواضع را می توان هم نقطه ضعف آمریکا تلقی کرد و هم نقطه قوت آن.
حسن لاسجردی- در حال حاضر مذاکرات ایران با 1+5 در مرحله چانی زنی است. به این معنا که ایران با 1+5 یک قرار اولیه داشته است که این قرار اولیه به قرارداد 6 ماهه تبدیل شده است. در حال حاضر دو طرف برای نهایی کردن گفتگو ها مشغول گپ و گفت هستند.از نکات اولیه و مهمی که در این مذاکرات باید مورد توجه قرار بگیرد این است که ایران چه هدفی را در پایان مذاکرات نشانه گذاری کرده است. اگر قرار است در پایان مذاکرات ضمن حفظ حقوق هسته ای و حل مشکلات اقتصادی، تجاری، روابط بین الملل و همچنین بحث سیاست دولت آقای روحانی مبنی بر تعامل نظام بین الملل را حل کنیم، باید از ابتدا راهی برایش طراحی شود که نیازمند یک سری مقدمات است. این مقدمات شامل نگاه بلند و برنامه اجرایی و عملیاتی و از همه مهمتر داشتن حوصله بیشتر برای نظام بین الملل برای تعامل بیشتر و بهتر است.ما از بحث های مرتبط با اظهار نظرات آمریکایی ها نباید بهراسیم و آشفته شویم به این دلیل که آنها از نگاه پلیس برتر به مذاکره وارد می شوند. آنچه برای ما مهم است اینکه در مذاکرات باید پاسخ ادعاها و بیانات بی پایه داده شود که تا به امروز این چنین بوده است.
در باره درخواست های ایالات متحده چه درخواست های منطقی مانند مذاکرات فضای هسته ای یا درخواست های غیر منطقی مانند مباحثی در باره حقوق بشری و تروریسم و صنایع موشکی....باید نگاه دوگانه ای داشته باشیم. این مواضع را می توان هم نقطه ضعف آمریکا تلقی کرد و هم نقطه قوت آن. اگر دلایلشان را در فضایی که مطرح می شود بررسی کنیم می توان تشخیص داد که آمریکایی ها از فضای قوتشان زیاده خواهی می کنند و یا فضای ضعفشان. در مذاکراتی که انجام شده است آمریکا از منظر قدرت وارد نشده است از این جهت است که مباحث غیر هسته ای را مطرح می کند. دولت آمریکا و مجموعه دیپلماسی که با آمریکایی ها مرتبط هستند و اصطلاحا دستگاه تصمیم سازی آمریکا را تشکیل می دهند چه لابی ها و چه کنگره و یا کشورهای همراه و هوادار نتوانسته اند نقش سازنده و درستی را در مقابله با ایران ایفا کنند.
