مجتبی امانی- عربستان سعودی، سال‌هاست که شمشیر را برای ایران از رو بسته است. اینکار کمی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی شروع شد. اما سعودی‌ها این دوراندیشی را داشتند که خودشان را بطور مستقیم با ایران درگیر نکنند. به همین دلیل از حماقت و توهم صدام استفاده کردند و جنگی هشت ساله را علیه ایران حمایت کردند تا شاید به هدف خود یعنی از هم پاشیده شدن جمهوری اسلامی یا لااقل تضعیف و پاره پاره شدن کشورمان دست یابند.

قصد آن ندارم که این بخش از تاریخ را بازگو کنم تنها پایان این شاهنامه برای عربستانی‌ها آن شد که موشک‌های صدام بر سر زمین آن‌ها فرود آمد و برای ساقط کردن این وحشی خودپرورده، از آمریکا کمک خواستند پول صعود و سقوط صدام را عربستانی‌ها و کویت و دیگر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس دادند. آمریکا که هم آمد نتوانست در عراق بماند آن زمان بود که سعودی‌ها فهمیدند که ای وای ما چه کردیم؟

شماتت‌ها بر بوش آغاز شد که چرا عراق را در یک سینی طلایی به ایران تسلیم کردید؟ تا این جای حکایت، قصه چوب و پیاز و ... بود که نصیب عربستانی‌ها شد. سعودی‌ها سال‌ها از کاری که خودشان کرده بودند در تحیر بودند. به همین دلیل بعد از حمله آمریکا به عراق و آزادسازی کویت و شاید با این پیش زمینه ذهنی که بخشی از اهداف آنها یعنی از بین رفتن زیرساخت‌های اقتصادی ایران در جنگ تحمیلی حاصل شده است و شاید تشکر از موضع بیطرفانه ایران در حمله به عراق، دست دوستی بسوی ایران دراز کردند و یا به تعبیری دیگر دست دوستی ایران را پس نزدند؛ چیزی که می‌توانست نشانه پشیمانی آنها از مواضع قبلی قلمداد شود.
رفته رفته ایران به پیشرفت‌های خوبی رسید و در همه زمینه‌ها پیشرفت کرد.

در دهه 90 شمسی، یعنی سی سال پس از انقلاب اسلامی، ایران آن چنان پیشرفت کرد که دوباره نگرانی و حسادت عربستان را تحریک کرد. از همان سال‌ها بود که عربستان به زعم خودش، تلاش کرد جلوی پیشرفت و نفوذ ایران را بگیرد. پیشرفت‌های حیرت انگیز در زمینه‌های علوم پزشکی، شبیه‌سازی حیوانات، نانو، موشک و دیگر صنایع نظامی، ماهواره فضایی، هسته‌ای در این سال‌ها خارق‌العاده بود. عربستان و البته کشورهای استکباری این پیشرفت‌ها را تحمل نمی‌کردند و آن‌ها را زمینه افزایش قدرت همه جانبه ایران می‌دانستند که به زعم آن‌ها می‌توانست زمینه تشکیل یک قدرت نه فقط منطقه‌ای بلکه قدرتی که شانه به شانه ابرقدرت‌ها در جهان بیاید، بوجود آورد.

طبیعی است که آمریکا، اروپا بخواهند از این انگیزه‌های سعودی‌ها برای مقابله با ایران استفاده کنند؛ چرا که در این حالت با پول و امکانات کشورهای اسلامی خود این کشورها را تضعیف می‌کنند. سعودی‌ها نشان دادند آمادگی کامل دارند که این نقشه را با تکیه بر ثروت‌های نفتی خود اجرا کنند.

آنچه که عربستان و البته آمریکا و اروپا را از ایران راضی می‌کند، کاهش قدرت آن است. آن‌ها به غیر از این راضی نمی‌شوند. هرکاری هم که از دستشان در این باره برآید، فروگذار نخواهند کرد حتی اگر ضررهایی را متوجه خودشان کنند. تلاش عربستان برای پایین نگه داشتن قیمت نفت، نمونه بارز فعالیت کشوری است که به زعم خود همزمان به خودش و به ما ضربه می‌زند.

پول‌هایی که عربستان در لبنان ، عراق ، مصر ، یمن و بحرین و... علیه ایران خرج کرده است سر به آسمان می‌زند. عربستان آنچنان از حرکت مرسی برای نزدیکی به ایران و باز کردن فضای جهانگردی برای ایران در مصر خشمگین شد که تمام عوامل خود را علیه مرسی بکار گرفت و از حکومت السیسی حمایت کرد. پادشاه عربستان فقط یک ربع بعد از اعلام سقوط مرسی، با السیسی تماس گرفت وحمایت خود را از وی اعلام کرد. موضوعی که برای اخوان المسلمین که تصور می‌کرد عربستان حامی تشکیل یک حکومت اخوانی خواهد بود غیر قابل انتظار و به عنوان خنجری از پشت تعبیر شد