گروهک‌های تروریستی تجزیه‌طلب با به اصطلاح ملی مذهبی‌ها، کمونیست‌های ورشکسته و تروریست‌های بمبگذار با فتنه‌گران 88 و حامیان دیکتاتوری سلطنتی مدعوین اصلی نشست پراگ بودند.
 و شاید در واقع تنها نقطه مشترک همه این گروهک‌ها وابستگی به سرویس‌های جاسوسی در همگرایی با دشمنی و مخالفت با جمهوری اسلامی است که آنها را برای دریافت پول به محوریت سازمان سیا گرد هم جمع کرده بود.
 افرادی که سالی یکی دوبار اختلافات بنیادین خود را در ظاهر به کناری گذاشته و در کنفرانس‌هایی کاملا تبلیغاتی به میزبانی پول‌های سازمان‌های جاسوسی شرکت می‌کنند تا بر ضد نظام فحاشی کنند.
 با نزدیکی زمان انتخابات ریاست جمهوری ایران در سال 92 این گروهک‌ها طرح‌های خود را جهت اهداف دولت‌های غربی در ایران به سازمان‌های جاسوسی ارائه داده و با خوش‌رقصی طلب بودجه بیشتری می‌کنند.
 هرچند سران این گروهک‌های تروریستی بعد از گذشت سه دهه از انقلاب به پوچی و بی‌ثمری فعالیت‌های خود پی‌برده اند به میزبانی قدرت های استکباری دور هم جمع شدند تا به خیال خام خود فتنه ای نو به پا کنند.
 نشست پراگ که ادامه نشست هایی همچون استکهلم یا بروکسل است بهانه ای شد تا با اسدالله بادامچیان به گفتگو بنشینیم و نظرات وی را راجع به تجمع عناصر ضد انقلاب در این نشست بپرسیم.
 
به نظر شما تشکیل کنفرانس هایی همچون استکهلم یا برلین یا پراگ که به تازگی و طی چند روز گذشته تشکیل شده چیست؟ و آیا این افراد پایگاه مردمی در داخل کشور دارند که از آن در جهت تامین اهداف استکباری استفاده کنند؟
هرگاه انتخابات یا مساله مهمی در کشور ما نزدیک بوده استکبار به جمع آوری و هماهنگی نیروهای خودش پرداخته تا در وقت ضرورت برای استکبار مزدوری کنند.
قدرت های استکباری در این زمینه طراحی هایی هم انجام می دهند مثل اینکه همه عناصر خود را یک جا جمع می کند تا برنامه های خود را به آنها دیکته کند؛ اما غافل از اینکه این عناصر اپوزیسیون یا ضد انقلاب از نظر موقعیت کاملا در بین ملت ما بی پایگاه هستند.
اینها در نزد ملت به صورت انسان های مفلوکی قلمداد می شوند که از کشور فرار کرده و به اربابان استکباری خود پناهنده شده اند.
اما واقعیت این است که استکبار غیر از این عناصر، کس دیگری را ندارد که به آنها متوسل شود.
 
 در حالی که عناصر ضد انقلاب در کنفرانس پراگ دور هم جمع شده بودند ، فخر آور این افراد را "اراذل و اوباش" و "سیاسیون درپیت" خطاب کرد.
نکته مهم در این زمینه این است که این افراد به شدت با هم اختلاف نظر دارند به این علت که هر کدام می خواهند فرد یا گروه دیگری اقداماتی را انجام دهد و آن دیگری از پول و امکانات استکبار سوء استفاده کند.
ضمن اینکه این افراد در درون تشکیلات خود هم دچار اختلاف دیدگاه هستند به علاوه تعدادی از این افراد که مسن تر شده اند و در حال حاضر جز سروصدای بیهوده و هیاهوی بی نتیجه کار دیگری از دستشان بر نمی آید انتظار دارند و علاقمندند که افراد جوان تری همچون باطبی یا علی افشاری از آنها تبعیت کرده و زیر مجموعه آنها قرار گیرند.
اتفاقی که مورد خواست امثال باطبی یا افشاری نیست و آنها چنین موضوعی را بر نمی تابند لذا اختلافات بسیاری دارند.
از سوی دیگر استکبار سعی می کند که عناصر ضدانقلاب را در چنین برنامه هایی دور هم جمع کند و آرا و نظر آنها را در جهت هدف و برنامه برای اتفاقی همچون انتخابات به هم نزدیک نماید تا این افراد به اطاعت از خواسته های استکبار وادار شوند.
 
 به نظر شما آیا واقعا عناصر ضد انقلاب می توانند باهم متحد و هماهنگ عمل کنند؟ رمز بیان شعاری همچون "اتحاد برای دموکراسی" در کنفرانس پراگ چیست؟
جمع کردن و کنار هم نشاندن آنها در مجامعی همچون کنفرانس برلین، استکهلم یا بروکسل هم به همین دلیل بود؛ الان هم کنفرانس پراگ دقیقا به همین منظور تشکیل شد تا به زعم آنها "اتحاد برای دموکراسی" شکل بگیرد.
اما نکته مهم این است که وقتی دولت های غربی و ایالات متحده دم از دموکراسی در کشورهای دیگر می زنند معنای آن حفظ منافع امریکا و هم پیمانانش است.
لذا و بر این اساس باید اسم این کنفرانس را اتحاد برای تامین منافع امریکا و استکبار بین الملل می گذاشتند.
نکته قابل اهمیت دیگر این است که تعداد عناصر شرکت کننده در پراگ بسیار محدود بود اما کم بودن آنها دلیل این نیست که امریکا مقاصد خود را برای ایشان مطرح و ابلاغ نکند.
هرچند این جمع شدن ها بیشتر حول همین محور بوده است یعنی در یک برهه ای از زمان برای انجام یک کار مقطعی همچون انتخابات بتوانند با هم هماهنگ شوند و بعد از هماهنگی در خارج نیز جریان های انحرافی و فتنه گر را در داخل کشور فعال کنند.
همچنانکه در فتنه بعد از انتخابات سال 88 هم شاهد بودیم که همه گروه های خارجی ضد انقلاب از سران فتنه یعنی کروبی و موسوی حمایت فعال داشتند.
غیر از این موارد عناصر خود فروخته ضد انقلاب توان هماهنگ شدن و هم فکر شدن با هم را نداشته اند.
لذا این افراد کاری جز فتنه و التهاب آفرینی در کشور از دستشان بر نمی آید چراکه در بین مردم افراد شناخته شده و قابل طرحی را ندارند چه برسد به اینکه بخواهند در ذهن و روحیه مردم تاثیرگذاری هم داشته باشند.
در هر حال ما و ملت ما باید برای انتخابات پیش رو کاملا مراقبت کنیم و هوشیار باشیم چون عناصر استکباری از هم اکنون فعال شده و برای آن زمان برنامه ریزی می کند.
در داخل کشور باید بررسی کرد که چه افرادی یا چه مجموعه هایی حرف عناصر ضد انقلاب را تکرار می کنند و بالعکس رفتار و سخنان عناصر ضدانقلاب هم بررسی شود تا خطوط مشخص بین این گروه ها در داخل و خارج از کشور مشخص شود.
اتحاد میان منحرفین و معاندین راهبرد استکبار بین الملل است تا در کشور تشنج و فتنه انگیزی نمایند اما همچون همیشه هوشیاری مردم تنها راه شناخت و تمیز خطوط مشترک در رفتار و گفتار عناصر ضد انقلاب داخلی و خارجی خواهد بود.
 
رویکرد اصلی استکبار از راه اندازی کنفرانسی همچون پراگ چیست؟ آیا اختلافات فراگیر میان عناصر اپوزیسیون به واقع اختلافی درون گروهی است؟
منظور از تشکیل این چنین کنفرانس هایی وحدت نیست، مقصود بیان اهداف و راهبردهای قدرت های غربی و استکباری است تا عناصر اپوزیسیون در همان مسیر حرکت کرده و مساله ای مثل انتخابات به محل درگیری و نزاع مبدل شود و الا این افراد و گروه ها هیچوقت با هم متحد نخواهند شد.
طبیعی است که مقداری از این دعواها و بیان اختلاف دیدگاه میان گروه های مختلف اپوزیسیون فرافکنی یا به اصطلاح ره گم کردن باشد اما مقداری هم واقعیت اختلاف میان آنها است.
اختلافاتی از جهت اتهام زنی به یکدیگر به علت ایجاد سازش و ائتلاف با گروه های رقیب میان اپوزیسیون وجود دارد چون همه به خوبی می دانند که این افراد و گروه ها نمی توانند با اربابان خود اختلاف پیدا کنند.
اما اصل قضیه برای تشکیل کنفرانسی مثل پراگ، یافتن خط اساسی استکبار برای ایجاد تنش در کشور و حرکت در این مسیر مشخص است.