«سعی می کنیم به ائتلاف برسیم»، «درباره نامزد موتلفه حوصله کنید» ،«فعالیت انتخاباتی دولت خلاف قانون است»
انتخابات - «سعی می کنیم به ائتلاف برسیم»، «درباره نامزد موتلفه حوصله کنید» ،«فعالیت انتخاباتی دولت خلاف قانون است» اینها خلاصه حرفهای بادامچیان قائم مقام موتلفه در گفت وگو با خبرآنلاین است.
چهره ای که می گوید انتخابات سال آینده را پیچیده تر از دوره های قبل می داند و برخی از سوالات ما درباره پیش بینی نامزدهای جدی انتخابات سال 92 را به آینده مو کول می کند. زمان را در مسائل سیاسی اولویت دار نمی داند و فراهم بودن شرایط را مهم تر می داند. به صراحت حضور دولت و معرفی نامزد از سوی قوه مجریه را خلاف قانون می داند و می گوید اگر در این زمینه مراقبت نکنیم کار به «دیکتاتوری» می انجامد.
گفت و گوی خبرآنلاین با قائم مقام موتلفه را در ادامه ملاحظه فرمائید.
***
پیش بینی شما از انتخابات ریاست جمهوری با حضور چند نامزد اصولگرا است؟ آیا اتفاقات سال 84 و 88 در میان اصولگرایان تکرار می شود؟ یا اینکه شما فکر می کنید اصولگرایان درنهایت به یک توافق ضمنی خواهند رسید؟
به طور کلی، اصولگراها هدفشان رسیدن به یک وحدت است و اگر این امر محقق نشد، رسیدن به یک ائتلاف را دنبال می کنند. کلان اصولگرایی همیشه – منهای سلیقه های مختلف درون آن –مورد تهاجم استکبار است و غرب، نمی خواهد اجازه بدهد اسلام در ایران رشد کند. به همین دلیل، حرکت خالص انقلاب، همیشه یک عده مزاحم و سوء استفاده چی دارد. مزاحمانش کسانی اند که اهل ارزش ها نیستند. مثل گروهک منافقین که با خط اصیل اسلام امام (ره) و فقاهت درگیری داشتند.
از طرفی افرادی هستند که می خواهند از موقعیتی که پیش آمده، بهره بگیرند و موقعیت و دنیاشان را بالا ببرند. اینها همواره هستند و قطعا این گروه با کسانی که خالصانه در راه اهداف انقلاب حرکت می کنند، در تضاد هستند. بنابراین اصولگرایان واقعی همیشه در انتخابات در مقابل این چند جریان هستند و این امر آنها را ناگزیر می کند که به دنبال وحدت یا ائتلاف باشند. اما اینکه در مواقعی ممکن است اصولگرایان به این هدف نرسند؟ بله، امکان دارد.
در جایی که خیال ها راحت است و سلطه جویی ها مطرح نیست، رقابت بین چند گروه خوب است و اشکالی هم ندارد. مثلا اول انقلاب در زمان کاندیداتوری شهید رجایی،آقای عسگراولادی، شیبانی ،پرورش و ... کاندیدا شدند.
یعنی شما می گوید ما الان در«دوران خیال راحت» هستیم؟!
نه، اتفاقا انتخابات 92 به شدت پیچیده، پر ماجرا و پر ازشعار و حرف است. یک انتخابات بسیار شلوغ داریم.
برخلاف صحبت هایتان که اصل را وحدت اصولگرایان می دانید، اما خود موتلفه اولین حزبی بود که از کاندیدای مستقل برای انتخابات سخن گفت؟
الان همه دارند مستقل می آیند. اما مساله این است که در نهایت به چی می رسیم؟ الان همه می آیند و خودشان را نامزد می کنند. برخی ها چون افراد دیگری وارد عرصه می شوند، ضروتی به حضور نمی بینند. چون آن طرف را از خودشان صلاحیت دار تر می بینند. بعضی ها هم نمی آیند، چون موقعیتی ندارند و در شرایطی که دو تا سه چهره قوی وارد عرصه شدند، جایی برای عرض اندام آنها نیست. پس در آغاز همه مستقل می آیند، اما ما درنهایت سعی می کنیم به ائتلاف برسیم.
حضور چند نامزد جدی اصولگرا را در رقابت های انتخابات 92 پیش بینی می کنید؟
هنوز زود است بخواهیم در این زمینه صحبت کنیم.
اما کمتر از 6 ماه به انتخابات ریاست جمهوری مانده است و آنهایی که خود را اصلح می دانند، وارد گود شده اند و ستاد هایشان هم کمو بیش فعالیت خود را آغاز کرده اند.
حال شما که قبول کردید زود نیست، قبول بکنید که دیر هم نیست!
نامزد موتلفه را بهمن ماه معرفی می کنید؟
در این باره کمی حوصله کنید.
یعنی ممکن است کاندیدای مورد حمایت شما بهمن هم معرفی نشود؟
زمان در مسائل سیاسی شرط نیست. شرایط سیاسی باید فراهم شود.
عرض من این است که تا پایان بهمن، ممکن است نامزد مورد حمایت حزب موتلفه معرفی شود؟
این حرف مال آینده است. در این مورد هنوز به مصداق نرسیدیم و به همین علت معرفی آن طول می کشد.
اخیرا در فضای سیاسی کشور، اتئلافی تحت عنوان 1+2 شکل گرفته است. این ائتلاف را جدی می دانید یا اینکه فکر می کنید رخدادهای سال 84 در میان اصولگرایان درباره آن تکرار شود؟
اولا 1+2 یعنی چه؟ یعنی یک نفر اصل است و دو نفر دیگر در معیت او هستند؟ یک موقع این دوستان می گویند ما سه نفر نامزد هستیم و با هم به میدان می آئیم. اما یک بار می گویند یکی از ما هست ولی دو نفر دیگر او را همراهی می کنند.
حالا سوال این است که در این فرآیند، آن نفر اول کیست و دو نامزد دیگر که او را معیت می کنند، چه کسانی هستند؟ لذا من نمی دانم این اصطلاح 1+2 یعنی چه؟
مساله بعدی این است که این سه نفر نمی توانند همزمان رئیس جمهور شوند. پس باید یکی از این دوستان در نهایت برگزیده شود. حالا باید از خود این بزرگوارن پرسید که راهکارشان چیست؟ یعنی چگونه یک نفر مطرح می شود؟ و اینکه آیا این مساله از الان برای آنها مشخص است؟ اینکه چطور این سه نامزد تک، با هم هستند را باید از خودشان بپرسید. من چکاره هستم دراین مورد جواب بدهم.
به نظرتان این ائتلاف پایدار می ماند؟
به نظرم این اقدام جزء مقدمات همین بحث های جاری انتخابات است. من اصل این اقدام و مذاکره و صحبت در میان این سه نفر را خوب می دانم. اما اینکه در این مسائل کدام یک از آنها می خواهد جلو باشد و کدام نفر دوم، به خودشان مربوط است. نکته بعدی این است که آیا نامزد ها منحصر به این سه نفر هستند؟ نه. خود آنها هم معتقد نیستند. منحصر به آنها نیستند.
مشابه همین اتفاق در انتخابات مجلس نهم تحت عنوان «کمیته سه نفره» آغاز شد و در نهایت به جبهه متحد اصولگرایی رسید. اما خروجی کمیته مرکزی اصولگرایان و نحوه چینش نمایندگان تهران و سهم دادن به طیف های مختلف در نهایت چند دستگی را در میان این گروه ها افزایش داد. با تجربه انتخابات مجلس نهم شما فکر می کنید چنین گروهی برای انتخابات ریاست جمهوری ممکن است شکل بگیرد و البته نظرشان را کاندیداها بپذیرند؟
برویم جلو ببینیم چه می شود انشاء الله. الان جای یک نظر قطعی نیست.
پس احتمالش را زیاد نمی دانید؟ درست است؟
هنوز خیلی محورها شکل نگرفته است تا بتوان نظر قطعی داد.
درباره نامزدهای احتمالی دولت برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، نظرتان چیست؟ با فرض صحت این امر، فکر می کنید این کاندیدای احتمالی امکان جلب آراء مردم را هم دارد؟
بین اینکه طرفداران دولت کسی را معرفی کنند تا دولت خود راسا کسی را نامزد کند، فرق است. اصولا اگر دولت بخواهد وارد بحث انتخابات و معرفی نامزد برای دوره بعد شود، جرم است؛ دولت مسئولیت اجرایی دارد و هیچ جا هم ننوشته اند که قوه اجرایی برای دولت بعد از خود، کاندیدا معرفی کند. طبق قانون انتخابات، این اقدام سوء استفاده از موقعیت است. بنابراین باید دولت را کنار بگذاریم . چون دولت قانونا نمی تواند نامزد معرفی کند.
اگر فرض ما این باشد که حامیان دولت بخواهند به یک نامزد برسند، چطور؟
ما اول این مساله را باید شفاف کنیم، چون الان برخی فکر می کنند فلانی نامزد آقای احمدی نژاد است. آقای رئیس جمهور که نمی تواند نامزد معرفی کند. این استفاده از موقعیت ریاست جمهوری، برای اینکه نفر بعد باب میل آقای احمدی نژاد در بیاید است و طبعا خلاف قانون و مبانی و ارزش ها انقلاب است. اگر در این زمینه مراقبت نکنیم، کار به دیکتاتوری می انجامد. کما اینکه برخی در دوران سازندگی، برخی از همراهان آقای هاشمی دنبال این بودند که آقای هاشمی را برای بار سوم رئیس جمهور کنند. همان زمان بنده و امثال بنده با این امر مخالفت کردیم و گفتیم: «احترام همه به جای خود محفوظ، ولی دولت موجود نمی تواند برای ریاست جمهوری و رای ملت تصمیم بگیرد.» امروز هم دولت آقای احمدی نژاد نمی تواند برای بعد از خود کسی را به عنوان پسند خود معرفی کند. این خلاف قانون و مبانی انقلاب است. اضافه بر اینکه دولت و وزراء شرعا نمی توانند وقت خود را صرف این کار کنند. چون آنها امانت دار قدرت مردم هستند.
اما اینکه دوستان دولت و بخشی از جبهه پایداری- چون همه آنها این طور نیستند- بخواهند یا مایل باشند کسی را معرفی کنند، بدون هر گونه وابستگی به دولت یا دستگاه های حکومتی، ایرادی ندارد. چون اگر شهردار محترم هم بخواهد از شهرداری استفاده کند، درست نیست.
سوال من درباره «طیف نزدیک به شخص آقای رئیس جمهور» بود. مدت های مدیدی است که از آقای مشایی به عنوان یک نامزد انتخابات صحبت می شود. حتی برخی می گویند آقای احمدی نژاد برای حمایت از این نامزد به شهرستان ها می رود؟
این خلاف قانون و جرم است.
اما برخی معتقدند که آقای احمدی نژاد به عنوان یک فعال سیاسی که می تواند برای کسی که او را اصلح می داند، تبلیغ کند؟
مگر در قانون انتخابات نیست که استفاده از موقعیت و امکانات دولتی جرم است؟ مگر آقای احمدی نژاد رئیس جمهور نیست؟ حالا رئیس جمهور به عنوان رئیس قوه اجرایی کشور که مسئولیت اجرای انتخابات را دارد، می تواند برود و برای کسی تبلیغ کند؟ قانونا این امکان را ندارد.
اخیرا بحث های درباره احتمال تائید صلاحیت آقای مشایی بواسطه حکم حکومتی رهبر معظم انقلاب مطرح شده است. مثل اتفاقی که سال 84 برای آقای معین افتاد. از نظر شما به عنوان یک فعال سیاسی، این امر چه میزان امکان وقوع دارد؟
هر کس در کشور که فکر می کند صلاحیتی دارد، می تواند خود را نامزد بکند. طبعا شورای نگهبان هم براساس صلاحیت های مندرج در قانون درباره افراد رسیدگی می کنید.
چهره ای که می گوید انتخابات سال آینده را پیچیده تر از دوره های قبل می داند و برخی از سوالات ما درباره پیش بینی نامزدهای جدی انتخابات سال 92 را به آینده مو کول می کند. زمان را در مسائل سیاسی اولویت دار نمی داند و فراهم بودن شرایط را مهم تر می داند. به صراحت حضور دولت و معرفی نامزد از سوی قوه مجریه را خلاف قانون می داند و می گوید اگر در این زمینه مراقبت نکنیم کار به «دیکتاتوری» می انجامد.
گفت و گوی خبرآنلاین با قائم مقام موتلفه را در ادامه ملاحظه فرمائید.
***
پیش بینی شما از انتخابات ریاست جمهوری با حضور چند نامزد اصولگرا است؟ آیا اتفاقات سال 84 و 88 در میان اصولگرایان تکرار می شود؟ یا اینکه شما فکر می کنید اصولگرایان درنهایت به یک توافق ضمنی خواهند رسید؟
به طور کلی، اصولگراها هدفشان رسیدن به یک وحدت است و اگر این امر محقق نشد، رسیدن به یک ائتلاف را دنبال می کنند. کلان اصولگرایی همیشه – منهای سلیقه های مختلف درون آن –مورد تهاجم استکبار است و غرب، نمی خواهد اجازه بدهد اسلام در ایران رشد کند. به همین دلیل، حرکت خالص انقلاب، همیشه یک عده مزاحم و سوء استفاده چی دارد. مزاحمانش کسانی اند که اهل ارزش ها نیستند. مثل گروهک منافقین که با خط اصیل اسلام امام (ره) و فقاهت درگیری داشتند.
از طرفی افرادی هستند که می خواهند از موقعیتی که پیش آمده، بهره بگیرند و موقعیت و دنیاشان را بالا ببرند. اینها همواره هستند و قطعا این گروه با کسانی که خالصانه در راه اهداف انقلاب حرکت می کنند، در تضاد هستند. بنابراین اصولگرایان واقعی همیشه در انتخابات در مقابل این چند جریان هستند و این امر آنها را ناگزیر می کند که به دنبال وحدت یا ائتلاف باشند. اما اینکه در مواقعی ممکن است اصولگرایان به این هدف نرسند؟ بله، امکان دارد.
در جایی که خیال ها راحت است و سلطه جویی ها مطرح نیست، رقابت بین چند گروه خوب است و اشکالی هم ندارد. مثلا اول انقلاب در زمان کاندیداتوری شهید رجایی،آقای عسگراولادی، شیبانی ،پرورش و ... کاندیدا شدند.
یعنی شما می گوید ما الان در«دوران خیال راحت» هستیم؟!
نه، اتفاقا انتخابات 92 به شدت پیچیده، پر ماجرا و پر ازشعار و حرف است. یک انتخابات بسیار شلوغ داریم.
برخلاف صحبت هایتان که اصل را وحدت اصولگرایان می دانید، اما خود موتلفه اولین حزبی بود که از کاندیدای مستقل برای انتخابات سخن گفت؟
الان همه دارند مستقل می آیند. اما مساله این است که در نهایت به چی می رسیم؟ الان همه می آیند و خودشان را نامزد می کنند. برخی ها چون افراد دیگری وارد عرصه می شوند، ضروتی به حضور نمی بینند. چون آن طرف را از خودشان صلاحیت دار تر می بینند. بعضی ها هم نمی آیند، چون موقعیتی ندارند و در شرایطی که دو تا سه چهره قوی وارد عرصه شدند، جایی برای عرض اندام آنها نیست. پس در آغاز همه مستقل می آیند، اما ما درنهایت سعی می کنیم به ائتلاف برسیم.
حضور چند نامزد جدی اصولگرا را در رقابت های انتخابات 92 پیش بینی می کنید؟
هنوز زود است بخواهیم در این زمینه صحبت کنیم.
اما کمتر از 6 ماه به انتخابات ریاست جمهوری مانده است و آنهایی که خود را اصلح می دانند، وارد گود شده اند و ستاد هایشان هم کمو بیش فعالیت خود را آغاز کرده اند.
حال شما که قبول کردید زود نیست، قبول بکنید که دیر هم نیست!
نامزد موتلفه را بهمن ماه معرفی می کنید؟
در این باره کمی حوصله کنید.
یعنی ممکن است کاندیدای مورد حمایت شما بهمن هم معرفی نشود؟
زمان در مسائل سیاسی شرط نیست. شرایط سیاسی باید فراهم شود.
عرض من این است که تا پایان بهمن، ممکن است نامزد مورد حمایت حزب موتلفه معرفی شود؟
این حرف مال آینده است. در این مورد هنوز به مصداق نرسیدیم و به همین علت معرفی آن طول می کشد.
اخیرا در فضای سیاسی کشور، اتئلافی تحت عنوان 1+2 شکل گرفته است. این ائتلاف را جدی می دانید یا اینکه فکر می کنید رخدادهای سال 84 در میان اصولگرایان درباره آن تکرار شود؟
اولا 1+2 یعنی چه؟ یعنی یک نفر اصل است و دو نفر دیگر در معیت او هستند؟ یک موقع این دوستان می گویند ما سه نفر نامزد هستیم و با هم به میدان می آئیم. اما یک بار می گویند یکی از ما هست ولی دو نفر دیگر او را همراهی می کنند.
حالا سوال این است که در این فرآیند، آن نفر اول کیست و دو نامزد دیگر که او را معیت می کنند، چه کسانی هستند؟ لذا من نمی دانم این اصطلاح 1+2 یعنی چه؟
مساله بعدی این است که این سه نفر نمی توانند همزمان رئیس جمهور شوند. پس باید یکی از این دوستان در نهایت برگزیده شود. حالا باید از خود این بزرگوارن پرسید که راهکارشان چیست؟ یعنی چگونه یک نفر مطرح می شود؟ و اینکه آیا این مساله از الان برای آنها مشخص است؟ اینکه چطور این سه نامزد تک، با هم هستند را باید از خودشان بپرسید. من چکاره هستم دراین مورد جواب بدهم.
به نظرتان این ائتلاف پایدار می ماند؟
به نظرم این اقدام جزء مقدمات همین بحث های جاری انتخابات است. من اصل این اقدام و مذاکره و صحبت در میان این سه نفر را خوب می دانم. اما اینکه در این مسائل کدام یک از آنها می خواهد جلو باشد و کدام نفر دوم، به خودشان مربوط است. نکته بعدی این است که آیا نامزد ها منحصر به این سه نفر هستند؟ نه. خود آنها هم معتقد نیستند. منحصر به آنها نیستند.
مشابه همین اتفاق در انتخابات مجلس نهم تحت عنوان «کمیته سه نفره» آغاز شد و در نهایت به جبهه متحد اصولگرایی رسید. اما خروجی کمیته مرکزی اصولگرایان و نحوه چینش نمایندگان تهران و سهم دادن به طیف های مختلف در نهایت چند دستگی را در میان این گروه ها افزایش داد. با تجربه انتخابات مجلس نهم شما فکر می کنید چنین گروهی برای انتخابات ریاست جمهوری ممکن است شکل بگیرد و البته نظرشان را کاندیداها بپذیرند؟
برویم جلو ببینیم چه می شود انشاء الله. الان جای یک نظر قطعی نیست.
پس احتمالش را زیاد نمی دانید؟ درست است؟
هنوز خیلی محورها شکل نگرفته است تا بتوان نظر قطعی داد.
درباره نامزدهای احتمالی دولت برای انتخابات ریاست جمهوری یازدهم، نظرتان چیست؟ با فرض صحت این امر، فکر می کنید این کاندیدای احتمالی امکان جلب آراء مردم را هم دارد؟
بین اینکه طرفداران دولت کسی را معرفی کنند تا دولت خود راسا کسی را نامزد کند، فرق است. اصولا اگر دولت بخواهد وارد بحث انتخابات و معرفی نامزد برای دوره بعد شود، جرم است؛ دولت مسئولیت اجرایی دارد و هیچ جا هم ننوشته اند که قوه اجرایی برای دولت بعد از خود، کاندیدا معرفی کند. طبق قانون انتخابات، این اقدام سوء استفاده از موقعیت است. بنابراین باید دولت را کنار بگذاریم . چون دولت قانونا نمی تواند نامزد معرفی کند.
اگر فرض ما این باشد که حامیان دولت بخواهند به یک نامزد برسند، چطور؟
ما اول این مساله را باید شفاف کنیم، چون الان برخی فکر می کنند فلانی نامزد آقای احمدی نژاد است. آقای رئیس جمهور که نمی تواند نامزد معرفی کند. این استفاده از موقعیت ریاست جمهوری، برای اینکه نفر بعد باب میل آقای احمدی نژاد در بیاید است و طبعا خلاف قانون و مبانی و ارزش ها انقلاب است. اگر در این زمینه مراقبت نکنیم، کار به دیکتاتوری می انجامد. کما اینکه برخی در دوران سازندگی، برخی از همراهان آقای هاشمی دنبال این بودند که آقای هاشمی را برای بار سوم رئیس جمهور کنند. همان زمان بنده و امثال بنده با این امر مخالفت کردیم و گفتیم: «احترام همه به جای خود محفوظ، ولی دولت موجود نمی تواند برای ریاست جمهوری و رای ملت تصمیم بگیرد.» امروز هم دولت آقای احمدی نژاد نمی تواند برای بعد از خود کسی را به عنوان پسند خود معرفی کند. این خلاف قانون و مبانی انقلاب است. اضافه بر اینکه دولت و وزراء شرعا نمی توانند وقت خود را صرف این کار کنند. چون آنها امانت دار قدرت مردم هستند.
اما اینکه دوستان دولت و بخشی از جبهه پایداری- چون همه آنها این طور نیستند- بخواهند یا مایل باشند کسی را معرفی کنند، بدون هر گونه وابستگی به دولت یا دستگاه های حکومتی، ایرادی ندارد. چون اگر شهردار محترم هم بخواهد از شهرداری استفاده کند، درست نیست.
سوال من درباره «طیف نزدیک به شخص آقای رئیس جمهور» بود. مدت های مدیدی است که از آقای مشایی به عنوان یک نامزد انتخابات صحبت می شود. حتی برخی می گویند آقای احمدی نژاد برای حمایت از این نامزد به شهرستان ها می رود؟
این خلاف قانون و جرم است.
اما برخی معتقدند که آقای احمدی نژاد به عنوان یک فعال سیاسی که می تواند برای کسی که او را اصلح می داند، تبلیغ کند؟
مگر در قانون انتخابات نیست که استفاده از موقعیت و امکانات دولتی جرم است؟ مگر آقای احمدی نژاد رئیس جمهور نیست؟ حالا رئیس جمهور به عنوان رئیس قوه اجرایی کشور که مسئولیت اجرای انتخابات را دارد، می تواند برود و برای کسی تبلیغ کند؟ قانونا این امکان را ندارد.
اخیرا بحث های درباره احتمال تائید صلاحیت آقای مشایی بواسطه حکم حکومتی رهبر معظم انقلاب مطرح شده است. مثل اتفاقی که سال 84 برای آقای معین افتاد. از نظر شما به عنوان یک فعال سیاسی، این امر چه میزان امکان وقوع دارد؟
هر کس در کشور که فکر می کند صلاحیتی دارد، می تواند خود را نامزد بکند. طبعا شورای نگهبان هم براساس صلاحیت های مندرج در قانون درباره افراد رسیدگی می کنید.
