1- عدم تجاوز به منابع طبیعی ؛ متأسفانه به زمینهایی از منابع طبیعی در سالهای گذشته به بهانه های مختلف تجاوز شده و برای آنها پروانۀ ساخت و ساز صادر شده است. این امر باعث بروز مشکلاتی بویژه برای مردم همجوار آن زمینها شده است و شایسته است به هر قیمت اصلاح گردد.
2- مراعات اقتضای کوهپایه ؛ وضع ساخت و سازها در کوهپایۀ تهران از قوارۀ خاصی تبعیت نمی کند و تراکم ساخت و ساز عمدتاً از سه طبقه به هفت تا یازده طبقه و در مواردی به برج سازی توسعه یافته است و هر کس از بالا نگاهی بر این مجموعه از ساخت و سازها بیندازد تلّی از سنگ و سیمان و آهن را که بدون نظام مندی مشخص برافراشته شده اند، شاهد خواهد شد. ساماندهی کوهپایۀ تهران باید جدی گرفته شود و تا خیلی دیر نشده به آن اولویت داده شود.
3- بی هویتی معماری و شهرسازی تهران : هر تازه واردی فرقی بین شهرسازی و معماری ساختمانها در تهران و سایر کشورهای غیر اسلامی نمی بیند که وجه تمایز آن محسوب شود؛ همین امر به نادیده گرفتن معیارهای اسلامی و برخی ضوابط شرعی انجامیده و باعث مسائل فرهنگی و اجتماعی شده است.
4- پاسداری از حریمها؛ بسیاری از حریمها در شرائط منطقی و کارشناسی تعریف شده و به مردم ذینفع ابلاغ شده است ولی متأسفانه ، پس از گذشت چند صباحی، آن حریمها کان لم یکن تلقی شده است و ساخت و سازهای بی قواره ای در آنها لجام گسیخته و شتابان آغاز شده است که شرائط بغرنجی را برای محلاتی که مشمول آن حریمها بوده اند بوجود می آورد. این تغییر کاربری ها بدون توجه به سیاستهای تعیین حریم و صرفا با استفاده از اختیارات ویژه ای که کمیسیون مادۀ 5 در تهران دارد انجام گرفته است. یکی از مهمترین آن حریمها ، حریم 1800 متر است که پس از صدور مجوزهای شتابزده در دو سال گذشته ، منتظر ورود به مرحلۀ بحران شده است. راه حل مشکل، در متوقف ساختن اقداماتی است که با نادیده انگاشتن حریمها ، ولو با ظاهر قانونی بخشیدن به آنها ، از دو سال گذشته آغاز شده و نیز بازگشت به کاربری های تعریف شدۀ قبلی، نظیر توسعۀ فضای سبز، است.
5- امور فرهنگی؛ نیازهای فرهنگی و هنری شهر تهران گسترده و پیچیده است و باید بر مبنای راهبردی مصوب، برای آن برنامه ریزی و طراحی اجرائی بشود والا نتیجۀ معکوس و نامطلوب به بار می آورد، نظیر توصیه های شعارگونه ای که در مورد رعایت نظم و مقررات بر در و دیوار شهر نقش می بندد ولی همزمان با آن ، مزاحمتهای بی شماری با زیر پا گذاشتن حقوق شهروندی و حقوق همسایگی ، برای مردم ایجاد می شود. این تعارض ، که ناشی از ضدیت شعار و عمل است، فقط موجب خلل وارد کردن به اعتقادات مردم می شود . اقدامات مخلصانه و خداپسندانۀ شهرداری است که بهترین اثر مثبت فرهنگی را بر مردم می گذارد و نه پرده نویسهای شعارگونه.
6- آلودگی هوا؛ مهمترین عاملی که موجب برهم خوردن تعادلهای محیط زیستی می شود تجاوز از حدودی است که متناسب با ظرفیتهای محیط زیستی تعریف و تعیین شده اند : مقدار هوای تقریبا و اغلب ساکن بین کوههای مرتفع البرز در شمال تهران و نیز کوههای شرق تهران جوابگوی نیازها و فعالیتهای جمعیت دوازده میلیونی تهران نیست و سالها است که بویژه از این لحاظ فضای زیستی تهران به حد اشباع خود رسیده است و بنابراین افزایش تراکم و ساخت و سازهای نیمه بلند و بلند مرتبه هیچ توجیهی ندارد و پیرو آن اصالت دادن به عبور و مرور خودروهای شخصی با برپا کردن پلها و ساخت بزرگراههای شهری و تونلها ، به جای اولویت مطلق دادن به ترابری عمومی و متناسب با نیازهای واقعی شهروندان تهرانی، جز بر افزایش تولید آلاینده ها اثری ندارد و چارۀ اضطراری نیز که مسئولان امر یافته اند ، ایجاد محدودیت است در استفاده از خودرو شخصی با طرحهای ارتجالی مختلف نظیر زوج و فرد... .
البته بر این آلودگی هوا باید آلودگی آب و خاک و آلودگی صوتی را نیز افزود. نجات دادن تهران در محترم شمردن ظرفیت زیستی آن است و نه در افزایش تراکم و نه در گسترش دادن به امکانات استفاده از وسائل ترابری شخصی.
به طور خلاصه مسائل اصلی شهر تهران را می توان بدین صورت فهرست کرد:
1. ظرفیت زیستی تهران (اسلوب شهرسازی ، فروش تراکم، محله ها و ویژگیهای هرکدام، فضای سبز، اقتضای مرکزیت کشور بودن ،خدمات...)
2. شهر برای زندگی انسانها یا برای تردد خودروها ؟
3. خط گسل ، زلزله، ساخت و ساز بویژه در حریم گسل
4. آلودگی خطرناک وفلج کنندۀ هوای تهران و چاره جویی آن
5. کوهپایۀ تهران : گسترش امکانات تفریحی(مانند مجموعۀ فرهنگی ورزشی توچال) و ساماندهی دسترسیها، ترددها و توقفگاهها
6. خدمات شهری: تسهیل عبور و مرور عمومی و رفع ازدحامها، و مشکلات آب و فاضلاب، برق ، گاز
7. احترام به حق شهروندی و حق همسایگی
8. چاره جویی مسائل فرهنگی و اجتماعی تهران و برخورد با ساختار شکنی ها
9. حل مسائل امنیتی و سیاسی
10. پیش بینی اقدام مؤثر در هنگام حوادث غیر مترقبه
