آقای عسگراولادی در خاطرات خود از امام (ره) به مواردی اشاره می‌کرد که ایشان در قبل از قیام 15 خرداد کمک به بعضی از علما و شخصیت‌های آبرومند را از طریق ایشان انجام می‌دادند و همین روحیه امدادگری و نیکوکاری زمینه واگذاری مسئولیت تأسیس و اداره کمیته امداد بعد از انقلاب را از سوی امام فراهم ساخته بود.
آقای عسگراولادی می‌گفت: کمیته امداد درست است که یکی از نهادهای ابتدایی در انقلاب اسلامی بود، اما ریشه در اصل نهضت اسلامی دارد و نسل جوان ما باید این روحیه حضرت امام خمینی (ره) را بشناسد. مرداد 91
این حبیب خدا از بدو پذیرش مسئولیت خطیر و سنگین کمیته امداد امام خمینی که کار را در ساختمان انتهایی مجلس شورای ملی سابق در بهارستان شروع کرد، علیرغم اینکه از سال 43تا 56 در زندان رژیم ستم‌شاهی از کار اجرائی بدور بود. ولی خود را برای چنین خدماتی ساخته و مبانی نظری این تلاش خالصانه را از عمق قرآن وسیره اولیاء الهی دریافته بود.
لذا با آگاهی کامل از مبانی دینی و اسلامی خدمت به محرومان و نیازمندان و راهکارهای اسلامی فقرزدایی و اطلاع از سیره ائمه اطهار در توجه و رسیدگی به ایتام و مساکین و محتاجین و بی سرپرستان، زیرساخت نهاد انقلابی امداد امام را پی‌ریزی و برنامه دراز مدت آن برای رفع فقر و محرومیت در دورترین نقاط کشور را تنظیم کرد.
عسکراولادی رفع فقر در جامعه اسلامی را به استناد سوره بلد از قرآن کریم، گردنه سخت لازم به عبوری می‌دانست که تا جامعه اسلامی گردن انسانها را از زیر دین مالی دیگران خارج نسازد. و به از پا افتادگان زمین‌گیر و گرسنگان در رنج و ایتان بی سرپرست رسیدگی نکند از این گردنه صعب‌العبور عبور نکرده است. مرداد91
عسکراولادی با اذعان به اینکه فقر موجود در کشور عمدتاً ارث بجا مانده از رژیم طاغوت و محصول بی عدالتی و ظلم و ستم سرمایه‌داران در آن رژیم بوده ولی با استناد به روایات اسلامی، سوء تدبیر و سوء مدیریت در جامعه را عامل تداوم فقر موجود در جامعه می‌دانست. مهر91
مفهوم این بینش این بود که اگر مدیران اقتصادی از درک درست اقتصاد اسلامی برخوردار باشند و راهکار تحقق عدالت اقتصادی را بدانند و درد فقر و محرومیت را چشیده باشند و تدبیر لازم را برای رفع تبعیض و تحقق عدالت بکار گیرند فقر موجوددر جامعه به سرعت کاهش خواهد یافت.
مرحوم عسکراولادی با استناد به توصیه‌های رهبر معظم انقلاب اسلامی معتقد بود که امدادگران کمیته امداد باید اسلام انقلابی و صحیح را به همراه کمک‌های اقتصادی به ذهن و فکر اقشار ضعیف و محروم جامعه منتقل سازند و فقر را به سرمایه اجتماعی نظام اسلامی تبدیل نمایند تا این قشر نه تنها منشأ ناامنی برای کشور و دولت نشوند بلکه پشتیبان و حامی نظام و اسلام باشند.
عسکراولادی در توجه به نیازمندان و محرومان خود الگوی امدادگری مخلص و دلسوز و یتیم‌نواز و پرتلاش و خستگی‌ناپذیر بود. به دورترین نقاط کشور و روستاها سفر کرد و از نزدیک وضع محرومان و نیازمندان جامعه را بررسی و برای حل مشکلات آنها چاره‌اندیشی می‌کرد.
عسکراولادی خدمت در امداد و رسیدگی به امور محرومان را عبادت می‌دانست و باور داشت که چون از قبَلِ امام و ولایت به بی سرپرستان و ایتان و نیازمندان رسیدگی می‌کند، باید این رسیدگی بهترین و چاره‌اندیشی‌ها کارسازترینو برخوردبا آنها با خلق نیکو و خیرخواهی کامل باشد.
عسکراولادی با اداری و دولتی شدن کمیته امداد شدیداً مخالف و از قول امام(ره) بارها نقل می‌کرد که امداد اگر دولتی و اداری شود هیچ می‌شود. این نگاه ضمن حفظ شاخصه‌ها و ویژگیهای نهادی کمیته امداد بودو نشان می‌داد که بزرگترین آفتی که این نهاد را تهدید می‌کند، دور شدن از مردم و مشارکت مردم و اداری شدن و خروج از روحیه نهادی و جهادی و بسیجی در خدمت به محرومان است.
یادم هست در دیداری که در اوایل سال با مراجع عظام تقلید داشتیم بویژه در دیداربا حضرت آیت الله جوادی آملی این حبیب خدا در خصوص اینبرداشت غلط که اقتصاد کمیته امدادی به معنی گداپروری است توضیحات مفصلی برای علما و مراجع می‌دادندکه روشن شود روش اقتصادی کمیته امداد مدد به کار و زندگی شرافتمندانه و اشتغال و ارتقاء فن و حرفه در مددجویان است، نه گداپروری و کمک صرف بلاعوض.
عسکراولادی نقش دولت نهم در کاهش فاصله طبقاتی در کشور را ستود و تاکید داشت که سیاستهای حمایتی دولت نهم موجب شد ثروتهای کشور به وسیله امداد و دیگر دستگاههای حمایتی به مناطق محروم و دورافتاده سوق داده شود و مشکلات روزمره میلیونها نفر از مردم در آستانه فقر حل و از پیوستن آنها به جمع فقرای جامعه جلوگیری شود.
عسکراولادی به تقویت وام قرض‌الحسنه بعنوان پیشگیری از فقر و حمایت آبرومندانه از نیازمندان اهمیت زیادی می‌داد و همیشه وقت زیادی از ساعات کاری‌اش را به شنیدن مشکلات مردم بصورت چهره به چهره و اختصاص وام برای حل مشکل آنها اختصاص می‌داد.
مرحوم عسکراولادی به کار فرهنگی برای مددجویان و محرومان، ایجاد اشتغال و خودکفایی نیازمندان، حل مشکل درمان سرپرستان خانواده‌ها و تأمین نیازهای ازدواج جوانان اهمیت ویژه‌ای می‌داد و این اقدامات را از خدمات ماندگار و فقرزدا در جامعه می‌دانست.
درب خانه عسکراولادی به روی متقاضیان و نیازمندان جامعه باز و روزانه دهها تقاضای گرفتاران را واصل و رسیدگی می‌کرد.
عسکراولادی در رسیدگی به مشکلات محرومان تعطیلی نمی‌شناخت و روزهای جمعه را نیز به ملاقات با نیازمندان آبرومند اختصاص داده بود و از نزدیک با یک یک آنها دیدار و نحوه رفع مشکل آنها را در ذیل نامه‌هایشان یادداشت و به مسئولان امداد ابلاغ می‌کرد.
عسکراولادی همانطور که به نیازمندان و ایتام توجه داشت به امدادگران نیز که بعضاً وضع خودشان مثل نیازمندان و محرومان بود توجه و دقت می‌کرد و از وضع آنها غفلت نداشت.
نام عسکراولادی را در جای جای خدمات عام‌المنفعه جامعه می‌توان دید، از جمله:
1- ستاد رسیدگی به مشکلات اعتصابیون نفت 2- ستاد رسیدگی به خسارت دیدگان انقلاب 3- ستاد رسیدگی به خسارات بمب‌باران تهران در دوران جنگ 4- هیئت مدیره شهرک مهدیه قم 5- عضویت در هیئت امناء چندین حوزه علمیه و مسجد 6- عضویت در هیئت مدیره چندین صندوق قرض‌الحسنه 7- کمک به تشکل‌های مردم نهاد قرآنی، فرهنگی 8- کمک به مؤسسات خیریه فراوان مردمی که در خدمت ایتام، مزدوجین محروم، خانواده‌های بی سرپرست و... بوده‌اند.
عسکراولادی در آخرین دیدارش با معاونین کمیته‌امداد به آسیب‌شناسی امداد در حوزه‌های مختلف ساختاری مالی و فن‌آوری و مددکاری تاکید نمود و افزود اگر آسیب‌شناسی نکنیم و آنها را برطرف نکنیم، این امانت امام(ره) دچار خطر می‌شود. او برخودکفا شدن امداد و اتکاء به کمکها و مشارکت مردم اصرار داشت.
عسکراولادی شورای مرکزی امداد را پارلمان امداد می‌دانست و قانونگذاری و برنامه‌ریزی آن را برای کوتاه مدت و دراز مدت ضامن حرکت سالم این نهاد در مسیر رضایت رهبری و امام(ره) تلقی می‌کرد
آخرین آرزوی عسکراولادی این بود که در دیدار شورا با مقام معظم رهبری سیاستهای آینده کمیته امداد با توجه به تحولات اقتصادی و برنامه‌های دولت نهایی شود و این نهاد بر اساس مأموریت و رسالت جدید متناسب با زمان در مسیر کاهش فقر و محرومیت حرکت کند، یادش گرامی و راهش پررهرو باد.
منبع:کتاب حبیب دلها
