این روزها شاهد تحرکات گسترده افراطی‌ها برای بازگشت به عرصه سیاسی هستیم که در میان آنها توهین به مقدسات، متشنج کردن فضای دانشگاه ها و ... یادآور فضای دوره تلخ حاکمیت اصلاح طلبان بر دولت و مجلس است. با تحرکاتی که انجام شده است، اصولگرایان در قدم اول چه باید بکنند؟

در باره این موضوع که در یک جامعه آزاد همه دیدگاه‌ها و نظرها آزادند، مطالب خود را بگویند و این مسئله لازمه آزادی، استقلال و جمهوری اسلامی است، در اسلام و قانون اساسی هم کاملاً مشخص است، مرز آن هم در قانون اساسی، قوانین موضوعه، فقه، شرع و موازین انقلابی که برگرفته از خط امام، رهبری، مراجع و علماست، مشخص شده است. مرز این است که به توطئه نینجامد، مخلّ موازین الهی نباشد، در جامعه ایجاد افکار التقاطی و انحرافی نکند بنابراین در اینجا که شما می‌فرمایید وظیفه چیست؟ وظیفه این است که اصولگرایان و کسانی که به ارزش‌های الهی معتقدند، بر مبنای خط امام، ولایت امرمان چیزی را که در شرایط و مقتضیات گوناگون لازم است، انجام بدهند.

این که گروه‌های گوناگون دارند از این فرصت استفاده می‌کنند، همیشه همین است. یعنی به محض این که انقلاب پیروز شد، ظرف مدت دو ماه حدود 20 گروه و تشکیلات گوناگون شکل گرفتند که اکثرشان توسط توده‌ای‌ها، کمونیست‌ها و برخی هم عناصر غرب‌گرا بودند. امام با اینها مدارا کرد تا مردم آنها را شناختند و چهره‌هایشان روشن شد که اینها در مبانی فقهی اسلام نمی‌اندیشند، در مبانی سیاسی تابع سیاست غرب یا شرق هستند. گروه‌های چپ سیاست کمونیستی یا سوسیالیستی را قبول داشتند، از گروه‌های غرب‌گرا هم سیاست غرب یعنی علم سیاست به معنای حکومت و قدرت را در نظر دارند.

از آن طرف معمولاً نفوذی‌های استعمار و استکبار جهانی در این گروه‌های التقاطی و انحرافی پیدا می‌شوند، چون مشی استکبار و استعمار هویت‌ اسلامی‌ زدایی و هویت ایرانی زدایی از کشور ما است و در همه کشورهای اسلام هم با هویت ملی آن کشورها دنبال کرده‌اند.

گاهی این سیاست به شکل مستقیم اعمال می‌شد، مثل زمان رضاشاه که به صورت بی‌حجابی و مقابله با دین، اسلام و روحانیت عمل می‌کرد. در دوران محمدرضاشاه هم با پوشش مردمی، حقوق بانوان و کارگران و به نام اصلاحات عمل می‌کرد. همه اینها هم از زمان مشروطه تا رضاشاه و بقیه هم تحت عنوان اصلاحات عمل می‌کردند. سید ضیاء هم در نامه‌ای که به دکتر مصدق که در آن موقع والی فارس بود، می‌نویسد تو چرا از اصلاحات من حمایت نکردی؟ بنابراین قضیه روشن است. به همین دلیل این دیدگاه‌ها زمانی که میدان پیدا می‌کنند، دستشان برای مردم باز می‌شود، به شرطها و شروطها که دستگاه‌های ذی‌ربط بدون برخوردهای خشن یا غیرقانونی با رعایت موازین قانونی و قانون اساسی مراقب باشند که این نوع افکار تحت تأثیر غربی‌ها در حد مغایرت با قانون در نیاید.

کسانی که صاحب قلم و بیان هستند پاسخ این مطالب را به صورت متین و روشنگرانه مطرح کنند و نشریه «شما» هم می‌تواند این کار را بکند و مطلب بنویسد، همان طور که در پاسخ به مقاله شخصی که سابقه‌های آن چنانی در اصفهان داشت و این مقاله را نوشت، هم دستگاه قضائی و هیئت منصفه مطبوعات با او برخورد قانونی کرد و هم مردم و نشریات ارزش‌گرا به‌خوبی پاسخش را دادند.

بهترین راه، افشای اهداف اصلی این آقایان، در طرح این گونه مسائل است و نمونه‌هایی از مشروطه به این طرف امثال میرزا ملکم‌خان و حیدر عمو اوغلی و فتح‌علی آخوندزاده و بعد هم به‌تدریج فراماسونرهایی مثل مشیرالدوله، مستوفی‌الممالک، پیرنیا، عباس اقبال آشتیانی، تقی‌زاده و... داشتند و در روزگار ما هم امثال آقای سروش، آقای کدیور و امثال اینها که مشخص است اگر آدم‌های انقلابی‌ای بودند، غرب به آنها پناه نمی‌داد. مشخص است که اینها مورد پسند و مطلوب استکبار جهانی هستند. بنابراین راه درست مقابله با این جریانات و افکار روشنگری، بیداری و توجه است.

آسیبی که الان در میان اصولگرایان به عینه دیده می‌شود این است که اصولگرایان متحد نیستند. مثلاً آقای روزی‌طلب را که در شیراز برکنار کردند، طرفداران احمدی‌نژاد خوشحال شدند و گفتند کاری را که احمدی‌نژاد نتوانست تمام کند، دولت روحانی انجام داد و ایشان را برکنار کرد. با این تفرقه چه باید بکنیم؟

این که مسئولی را کنار بگذارند و مسئول دیگری را بیاورند، حق مسئولان است. این که آقای احمدی‌نژاد نتوانست و دولت جدید این کار را کرد، به نظر من اینها حرف‌های چندان جالبی نیستند، چون اگر انسان بخواهد پای مسائلی بایستد و آنها را انجام بدهد، این کار را می‌کند. منتهی آنها رعایت کردند و دیدند چنین شخصیت فرهنگی ارزشمندی که توده‌های مردم به خودش و خانواده شهیدپرورش علاقمندند، باید نگه دارند.

از نظر سلیقه و روش در بسیاری از موارد با او همراه نبودند، ولی او را کنار گذاشتند. کنار گذاشتن آقای روزی‌طلب بیش از هر چیزی به ضرر کسانی است که او را کنار گذاشته‌اند. اگر بهتر از روزی‌طلب سراغ داشتید و این برادر سه شهید است و آنها کسی را گذاشته‌اند که برادر چهار شهید است یا از کسی که سابقه طولانی فرهنگی ارزشی انقلاب در خط امام و رهبری داشته است، آدم بهتری را گذاشته‌اند، مشکلی پیش نمی‌آید، ولی اگر او را بردارند و کسی را بگذارند که تفکرات لیبرالی دارد و این تیپ‌هاست مردم متوجه می‌شوند اینها دارند خلاف شعارهایی که داده‌اند عمل می‌کنند و در نتیجه برای آنها دوگانگی پدید می‌آید و این به نفع دولت نیست و معتقدم رئیس‌جمهور محترم باید در این گونه موارد توجه بیشتری را مبذول کند.

این آقایان الان به سراغ انتخابات مجلس دهم و خبرگان رفته‌اند و بحث‌هایی که دارند می‌کنند این است که ریاست مجلس آینده با چه کسی باشد. فکر می‌کنید زود وارد عمل شده‌اند و دارند این بحث‌ها را می‌کنند یا اصولگرایان هم باید به این فکر باشند؟

هر کسی حق دارد برای انتخابات مجلس از حالا فکر کند و ما حق نداریم به کسی بگوییم به این چیزها فکر نکن، مخصوصاً به گروه‌های سیاسی. این طرف هم با توجه به شرایط و ویژگی‌ها باید مراقب باشد. ملت هم بیدارند و به نظر من با ملت هوشیار ایران هر کسی سیاسی‌بازی کند، آسیب می‌بیند و پیش نمی‌رود.

خبرگان هم که جایگاهشان مشخص است و مردم برای مجلس خبرگان که از روحانیونی با سلیقه‌های مغایر با اصول شرع و احکام اسلام انتخاب نمی‌کنند. مردم به ولایت فقیه عادل و مقام معظم رهبری عشق می‌ورزند. علما، بزرگان و خبره‌هایی از فقهای اسلامی را هم بهتر از هر کسی می‌شناسند. این مجلس نیست که تبلیغ کنند و این نماینده بشود یا نشود. در مجلس نهم هم دیدیم هم خط اصلاح‌طلبان خیلی فعال بود، هم خط تیپ آقای مشائی، ولی مگر توانستند پیش ببرند.حواس مردم جمع است و ان‌شاءالله در آن موقع هم با تذکرات همه و رهنمودهای ولی‌فقیه انتخابات بسیار خوبی انجام خواهد شد.