روزنامه شرق سالهاست منتشر می‌شود. این روزنامه پایگاه قشر روشنفکری از نوع چپ و غربی و ملی است. شاید به عبارتی بتوان گفت واپسین باقیمانده جریان روشنفکری انتلکتوئل در ایران است
علی حقجو- روزنامه شرق سالهاست منتشر می‌شود. این روزنامه پایگاه قشر روشنفکری از نوع چپ و غربی و ملی است. شاید به عبارتی بتوان گفت واپسین باقیمانده جریان روشنفکری انتلکتوئل در ایران است که از زمان فتحعلیشاه قاجار با میرزا صالح شروع شده و در اوج خود به جریان ملکم خان غربی (به تعبیر شرق هزاره چهره) وآخوندزاده چپ ضد مذهب، و آدمیت فراماسونر، و آقاخان سوسیالیست غربی، رسید و سپس راه فروکاهیدن آغاز کرد و به نقد جلال آل احمد در خیانت و خدمت روشنفکران رسید و بالاخره با نهضت اسلامی و نه غربی و نه شرقی امام خمینی رو به افول نهاد و در نظام جمهوری اسلامی در چند چهره و چندین گروه و سلیقه محدود گردید و اکنون رو به انقراض است این سیر جریانی را می‌توان در روزنامه شرق و به ویژه در ضمیمه‌های آنان یافت این سیر جریانی را می‌توان در روزنامه شرق و به ویژه در ضمیمه‌های آنان یافت و متوجه شد که نسل جوان ایرانی، دیگر این افکار وارداتی را نمی‌پسندد و خود صاحبنظری شده است که راه مستقل و خالص را می‌طلبد.در هفته گذشته این روزنامه ضمیمه‌ای منتشر کرد با عنوان سایه روشن پارلمان در ایران، که یادداشت آن نیاز به تحلیل دارد. عنوان یادداشت «راه دشوار گذر به دموکراسی پارلمانی» است. بعد از مقدمه یادداشت که نگاهی از دیدگاه لیبرال دموکراسی چپ غربی به سیر مجلس‌های ایران در حدود یکصد سال دارد آن را تجربه دموکراسی خواهی ایرانی‌ها می‌داند و سپس نتیجه‌گیری می‌کند: «اما چرا اندیشه دموکراسی پارلمانی در ایران نافرجام مانده، یا آنچنان که باید و شاید شکل نگرفته است و هنوز از جزیی‌ترین ابزارهای آن چیزی نیست».شرق برای تحلیل این نتیجه گیری از ذهنیت روشنفکری کمک می‌گیرد و تحلیلی می‌کند، که آن عجز جریان روشنفکری لیبرال را کاملاً آشکار می‌کند و در پایان رهنمود می‌دهد: «با تمام حرف و حدیث‌ها، از راه رسید 9 مجلس برای ایرانیان عاشق دموکراسی پارلمانی اما راه زیادی است. رهروان این راه باید برای گذر سریعتر به دموکراسی پارلمانی کوشش دو چندان کنند. پس به دموکراسی پارلمانی کمک کنیم چه گرایش و جناح ما در مجلس باشد، چه نباشد مهم حفظ پارلمان و نقش آن در کشور است»1
و اما نقد!!
استفاده از واژه و عبارت «دموکراسی پارلمانی» بجای مردمسالاری اسلامی و «مردمسالاری مجلسی» نشانه‌ای از رسوبات غربزدگی است که جریان روشنفکری انتلکتوئلی هنوز تصور دارد که می‌تواند به همان خواسته‌های دموکراسی غربی در ایران برسد در حالی که ایران نظام جمهوری اسلامی را بر اساس استقلال، آزادی و نه شرقی و نه غربی، پذیرفته است و راه مستقلی را در مردمسالاری اسلامی انتخاب کرده است و به قهقرای اندیشه‌های غربی قرن نوزدهم بر نمی گردد.
- ملت ایران از مشروطه غربزده و دموکراسی دروغین غربی گذشته و از جریان روشنفکری ضد مذهب آخوندزاده و سوسیال دموکراسی آقاخانی و لیبرال دموکراسی ملکم خان فراماسونر عبور کرده و نظام و اندیشه مستقل ایرانی و اسلامی را جویا و خواستار شده و به مقدسات آن رسیده و از جامعه مدنی، دوره اصلاحات که می‌خواستند آن را بجای «جامعه اسلامی» جا بیاندازند نیز گذشته و تجربه‌ها را در نظام جمهوری اسلامی با اصل ولایت فقیه می‌خواهد و اندیشه های نو علماء و دانشگاهیان برخاسته از انقلاب اسلامی را باور دارد. ودیگر در پی تکرار کلمات و واژه‌های غربی که مفاهیم غربی را در بر دارند نیست.
- 9 مجلسی که شکل گرفته است با انتخابات آزاد و با توجه به اذعان نشریه شرق همه نوع افکار و دیدگاهها را برای ملت از میان و مواضع نمایندگان هر تفکر و جریان سیاسی آشکار کرده است. در مجلس اول دیدگاه علما و خط اصیل امام خمینی را دیده و دیدگاه نمایندگان لیبرالیست بنی صدری چون سلامتیان را تجربه کرده و دیدگاههای مهندس بازرگان و دکتر سحابی و صباغیان (لیبرال دموکراسی مذهبی غربزده) را نیز یافته و مواضع نمایندگان بینابین و دچار التقاط فکری غربی و چپی و سوسیالیستی و حتی رسوبات افکار کمونیستی را هم به خوبی شناخته و از همه آنها کناره گرفته است. مردم کار را در مجلس دوم به نمایندگان خط امام سپردند و مجلس سوم به قول همین یادداشت، «در اختیار چپ‌گرایان به رهبری مجمع روحانیون قرار گرفت» که مجمع روحانیون معممین چپ‌زده بودند. و طوری افکار آنها و مواضعشان برای مردم روشن شد که مردم در مجلس چهارم به آقایان کروبی و مرحوم توسلی هم ردی ندادند و این ربطی به نظارت استصوابی نداشت زیرا نظارت استصوابی در مجلس ششم هم بود ولی روحانیونی که در رأس خود آقای خاتمی را فرزند و برادر امام نامیدند. با گروههایی که مواضعشان حتی برای آقای کروبی آشکار نبود تا آنجا که در برابر مواضع دکتر شیرزاد نماینده اصفهان، آقای کروبی لحن او را بدتر از رادیو اسرائیل دانست و آنها در مجلس ششم با دولت اصلاحات که در درونش عناصری جدی در فکر سکولاریزاسیون کردن حاکمیت، کشور، دولت و مجلس بودند، کاری کردند که ملت از آنها احساس نگرانی کرد و در انتخابات مجلس هفتم آنها را به کلی کنار زد و در مجلس هشتم و نهم نیز به اصولگرایان بطور قاطع رأی داد و حتی اقلیت مجلس هشتم از اصلاح‌طلبان، کارشان بجایی رسید که یا نامزد نشدند چون می‌دانستند رأی ندارند و یا رأی نیاوردند و به قول آقای علیخانی در مجلس نهم تعدادشان به 8 نفر رسیده است.
- این موضوع دیگر آشکار شده که خط تبعیت از غرب و کمونیسم و سوسیالیسم و غربزدگی و غربگرایی به پایان رسیده است. جریان روشنفکری غربزده نیز به انتهای تاریخ خود رسیده یا به موزه های تاریخ دارد سپرده می‌شود یا در حال بحرانی است که غرب را و مردم غرب را به شدت نگران کرده و در پی «استراتژی تغییر» هستند. ظهور اندیشه ناب اسلامگرای مترقی، پویا، بیدارگر و آزادی‌آور که امروز در کشورهای منطقه استراتژیک خاورمیانه کاملاً آشکار است اثرات ارزشمند آن در جمهوری اسلامی ایران با حاکمیت مردمسالاری اسلامی جایی دیگر برای جریانهای وارداتی از غرب و شرق نگذاشته است. جمهوری اسلامی در همین آزادی بیان و آشکار شدن تفکرات و دیدگاهها و مواضع است که جریان روشنفکری که هنوز بدنبال دموکراسی پارلمانی مشابه غرب است را دچار انزوای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی کرده و باز هم اگر اصرار بورزند آنها را به عقب خواهد راند. بهتر است این دوستان هم مثل ملت ایران به مجلس برخاسته از مردمسالاری اسلامی و نه غربی بیاندیشند. والا ملت به اندیشه مجلس تقلیدی از دموکراسی پارلمانی غربی هیچ رویکردی نخواهد داشت.
پی نوشت:
1- ضمیمه شرق، شنبه6 خرداد، ص2
استفاده از واژه و عبارت «دموکراسی پارلمانی» بجای مردمسالاری اسلامی و «مردمسالاری مجلسی» نشانه‌ای از رسوبات غربزدگی است که جریان روشنفکری انتلکتوئلی هنوز تصور دارد که می‌تواند به همان خواسته‌های دموکراسی غربی در ایران برسد در حالی که ایران نظام جمهوری اسلامی را بر اساس استقلال، آزادی و نه شرقی و نه غربی، پذیرفته است و راه مستقلی را در مردمسالاری اسلامی انتخاب کرده است و به قهقرای اندیشه‌های غربی قرن نوزدهم بر نمی گردد.
- ملت ایران از مشروطه غربزده و دموکراسی دروغین غربی گذشته و از جریان روشنفکری ضد مذهب آخوندزاده و سوسیال دموکراسی آقاخانی و لیبرال دموکراسی ملکم خان فراماسونر عبور کرده و نظام و اندیشه مستقل ایرانی و اسلامی را جویا و خواستار شده و به مقدسات آن رسیده و از جامعه مدنی، دوره اصلاحات که می‌خواستند آن را بجای «جامعه اسلامی» جا بیاندازند نیز گذشته و تجربه‌ها را در نظام جمهوری اسلامی با اصل ولایت فقیه می‌خواهد و اندیشه های نو علماء و دانشگاهیان برخاسته از انقلاب اسلامی را باور دارد. ودیگر در پی تکرار کلمات و واژه‌های غربی که مفاهیم غربی را در بر دارند نیست.
- 9 مجلسی که شکل گرفته است با انتخابات آزاد و با توجه به اذعان نشریه شرق همه نوع افکار و دیدگاهها را برای ملت از میان و مواضع نمایندگان هر تفکر و جریان سیاسی آشکار کرده است. در مجلس اول دیدگاه علما و خط اصیل امام خمینی را دیده و دیدگاه نمایندگان لیبرالیست بنی صدری چون سلامتیان را تجربه کرده و دیدگاههای مهندس بازرگان و دکتر سحابی و صباغیان (لیبرال دموکراسی مذهبی غربزده) را نیز یافته و مواضع نمایندگان بینابین و دچار التقاط فکری غربی و چپی و سوسیالیستی و حتی رسوبات افکار کمونیستی را هم به خوبی شناخته و از همه آنها کناره گرفته است. مردم کار را در مجلس دوم به نمایندگان خط امام سپردند و مجلس سوم به قول همین یادداشت، «در اختیار چپ‌گرایان به رهبری مجمع روحانیون قرار گرفت» که مجمع روحانیون معممین چپ‌زده بودند. و طوری افکار آنها و مواضعشان برای مردم روشن شد که مردم در مجلس چهارم به آقایان کروبی و مرحوم توسلی هم ردی ندادند و این ربطی به نظارت استصوابی نداشت زیرا نظارت استصوابی در مجلس ششم هم بود ولی روحانیونی که در رأس خود آقای خاتمی را فرزند و برادر امام نامیدند. با گروههایی که مواضعشان حتی برای آقای کروبی آشکار نبود تا آنجا که در برابر مواضع دکتر شیرزاد نماینده اصفهان، آقای کروبی لحن او را بدتر از رادیو اسرائیل دانست و آنها در مجلس ششم با دولت اصلاحات که در درونش عناصری جدی در فکر سکولاریزاسیون کردن حاکمیت، کشور، دولت و مجلس بودند، کاری کردند که ملت از آنها احساس نگرانی کرد و در انتخابات مجلس هفتم آنها را به کلی کنار زد و در مجلس هشتم و نهم نیز به اصولگرایان بطور قاطع رأی داد و حتی اقلیت مجلس هشتم از اصلاح‌طلبان، کارشان بجایی رسید که یا نامزد نشدند چون می‌دانستند رأی ندارند و یا رأی نیاوردند و به قول آقای علیخانی در مجلس نهم تعدادشان به 8 نفر رسیده است.
- این موضوع دیگر آشکار شده که خط تبعیت از غرب و کمونیسم و سوسیالیسم و غربزدگی و غربگرایی به پایان رسیده است. جریان روشنفکری غربزده نیز به انتهای تاریخ خود رسیده یا به موزه های تاریخ دارد سپرده می‌شود یا در حال بحرانی است که غرب را و مردم غرب را به شدت نگران کرده و در پی «استراتژی تغییر» هستند. ظهور اندیشه ناب اسلامگرای مترقی، پویا، بیدارگر و آزادی‌آور که امروز در کشورهای منطقه استراتژیک خاورمیانه کاملاً آشکار است اثرات ارزشمند آن در جمهوری اسلامی ایران با حاکمیت مردمسالاری اسلامی جایی دیگر برای جریانهای وارداتی از غرب و شرق نگذاشته است. جمهوری اسلامی در همین آزادی بیان و آشکار شدن تفکرات و دیدگاهها و مواضع است که جریان روشنفکری که هنوز بدنبال دموکراسی پارلمانی مشابه غرب است را دچار انزوای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی کرده و باز هم اگر اصرار بورزند آنها را به عقب خواهد راند. بهتر است این دوستان هم مثل ملت ایران به مجلس برخاسته از مردمسالاری اسلامی و نه غربی بیاندیشند. والا ملت به اندیشه مجلس تقلیدی از دموکراسی پارلمانی غربی هیچ رویکردی نخواهد داشت.
پی نوشت:
1- ضمیمه شرق، شنبه6 خرداد، ص2
