وی ادامه داد: پس از سرکارآمدن دکتر روحانی، همه جریانات گفتند اصولگرایان شکست خوردند، اما این در حالیست که دکتر روحانی شخصا ۵۱ درصد آراء و مابقی نامزدهای اصولگرا نیز ۴۹ درصد آراء را به خود اختصاص دادند که البته یک نوع توازن است نه یک شکست.
نایب رئیس جبهه خط امام و رهبری دلیل رای نیاوردن اصولگرایان در انتخابات را تعدد کاندیدا‌ها دانست و افزود: اگر هریک از نامزدهای اصولگرا بر روی یک اصولگرای دیگر اجماع می‌کردند رای بیشتری از آن آن‌ها می‌شد.
بادامچیان سال ۹۲ را سال مطرح شدن اصولگرایان ارزیابی کرد و گفت: از نظر سیاسی اصولگرایان وحدت نداشتند، البته در انتخابات ریاست جمهوری انتخاب یک فرد رجحان است نه شکست دیگری، اما متاسفانه برخی دلشان می‌خواهد کشور ما همیشه در حال درگیری باشد و هر دولتی که سرکار بیاید نتواند از همه نیرو‌ها استفاده کند.
قائم مقام حزب موتلفه اسلامی با بیان اینکه حزب موتلفه معتقد است که کشور متعلق به همه نیروهای علاقمند و خدوم است، بیان داشت: چرا هر دولتی که با رای مردم سر کار می‌آید (اصلاح طلب و اصولگرا) نیروهای خدوم و انقلابی را کنار زده و سعی می‌کند تا جریان خود را به انحصار درآورد، در حالیکه تمام دولتمردان نقاط قوت و ضعف داشته و همه مدیران با آزادی عقیده در نظام اداری کشور عمل می‌کنند، بنابراین نظام اداری کشور جای دعوا نیست.
بادامچیان با بیان اینکه اداره کشور محل جناحی عمل کردن نیست، افزود: واقعیت این است که ثبات مدیریت باید باشد، همه مدیران با حفظ عقیده در نظام اداری کشور در هر زمان و با هر سلیقه‌ای کمک می‌کنند که بایستی زمینه آن را فراهم کرد.
نایب رئیس جبهه پیروان به یکطرفه شدن جریان دولتمردان در طول دولت‌های (نهم و دهم) و دوران اصلاحات اشاره کرد و افزود: اگر اکنون هم دولت یازدهم یکطرفه شود، از سال ۹۳ آسیب‌های جدی آن را خواهیم دید و در این صورت شما به جای پیشرفت جناحی عمل کردن را می‌بینید که دولت‌ها را دچار آسیب کرده است.
بادامچیان رعایت اخلاق و ادب در مناظرات سیاسی دعوت از حضور گسترده مردم به جهت خلق حماسه سیاسی، تبریک به رقبای انتخاباتی را از نقاط قوت اصولگرایان در سال ۹۲ دانست و افزود: کاندیداهای اصولگرایی پس از انتخابات مانند اصحاب فتنه مردم را به جنگ و اردوکشی خیابانی دعوت نکردند، اما از طرفی نیز عدم اجماع و اختلاف نظرهایی در مورد اینکه چه کسی رئیس شود، نقطه‌ای منفی در جریان اصولگرایی بود، در حالیکه در اسلام ما طالب مقام بودن و رئیس شدن را شرک دانسته و معتقدیم عبودیت خدا بایستی از سوی رئیس حکومت تحقق بخشیده شود.
