بدیهی است که سارکوزی در این خصوص ( بازگشت به قدرت) محاسباتی را صورت داده است. نخستین مولفه‌ای که در این زمینه مورد توجه سارکوزی قرار گرفته، موقعیت فرانسوا اولاند در نظرسنجی‌های عمومی است. واقعیت امر این است که اولاند به عنوان رئیس جمهوری که در سال ۲۰۱۲ توانست سارکوزی را شکست دهد، هم اکنون در نظرسنجی‌ها وضعیت به شدت آسیب‌پذیری دارد. میزان محبوبیت اولاند به زحمت از مرز ۲۰ درصد می‌گذرد. این در حالی است که بسیاری از طرفداران حزب سوسیالیست از جمله کارگران و معلمان که در پیروزی اولاند در سال ۲۰۱۲ نقش مهمی داشتند، حاضر به حمایت دوباره از وی نیستند. آنها در جست و جوی جایگزینی هستند که بتواند وعده‌های عملی نشده اولاند را بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ به واقعیت تبدیل کند. با این حال به نظر می‌رسد معادله در فرانسه پیچیده‌تر از چیزی است که بسیاری از شهروندان این کشور تصور می‌کنند!
هم اکنون نام سه سیاستمدار فرانسوی یعنی سارکوزی، اولاند و مارین لوپن بیش از پیش از سوی رسانه‌های این کشور مورد توجه قرار گرفته است. از این سه نامزد، به عنوان سه رقیب جدی انتخاباتی یاد می‌شود. در این میان سارکوزی امیدوار است که در دور نخست بتواند اولاند را شکست دهد و به همراه لوپن به دور دوم و نهایی رقابت‌های انتخاباتی راه پیدا کند. او امیدوار است که در این صورت، بسیاری از رای‌دهندگان و طرفداران حزب سوسیالیست از ترس راهیابی جریان راست افراطی و مارین لوپن به قدرت، آرای خود را به سود وی به گردش درآورند. با این حال این محاسبه می‌تواند دستخوش تغییرات عمده‌ای شود!
نباید فراموش کرد که لوپن نیز محاسبات خاص خود را در این زمینه دارد. در صورتی که رای‌دهندگان فرانسوی تحت تأثیر حضور سارکوزی و اولاند در انتخابات ترجیح دهند آرای خود را به سود فرد سومی به گردش در آورند، این فرد کسی جز مارین لوپن نخواهد بود. سارکوزی امتحان بدی بین سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ میلادی پس داد و همین مسئله سبب شد تا رای‌دهندگان به او اجازه ندهند که برای دومین دور متوالی در کاخ الیزه حضور پیدا کند.
تنها برگ برنده سارکوزی هم اکنون ضعف و ناتوانی اولاند است. از این رو سارکوزی نسبت به جلب آرای سلبی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه حساب باز کرده است نه آرای ایجابی! میزان آرای ایجابی سارکوزی در نظرسنجی‌ها به مانند اولاند پایین است، اما در آرای سلبی (آرایی که احتمال دارد به سبب حضور اولاند و لوپن به سود سارکوزی به گردش در آید) وی وضعیت بهتری دارد. در هر حال اگر سارکوزی بتواند به قدرت باز گردد، به نوعی شاهد عقب گرد سیاسی در کاخ الیزه خواهیم بود. این عقب گرد سیاسی خود را در معادلات سیاست داخلی و خارجی فرانسه به بدترین نحو ممکن نشان خواهد داد. ضمن آنکه حضور دوباره اولاند در قدرت یا پیروزی جریان راست افراطی به رهبری لوپن در انتخابات پیش رو نیز هر یک مولد بحران‌های تازه‌ای در دو حوزه سیاست داخلی و خارجی فرانسه خواهد بود. از این رو فارغ از اینکه کدام یک از این سه نامزد در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه پیروز شوند، می‌توان پیش بینی کرد که این کشور در بازه زمانی سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۲ با بحران‌هایی در حوزه‌های مختلف سیاسی و امنیتی مواجه خواهد شد. هنوز به این سه گزینه، گزینه چهارم و قطعی دیگری اضافه نشده است؛ اما با توجه به نامزدی سارکوزی از جریان راست میانه، بعید است فرد دیگری از این جریان حاضر شود در مقابل وی قرار گیرد.
وضعیت کنونی فرانسه نوعی بن بست در عرصه سیاسی این کشور را نشان می‌دهد؛ وضعیتی که شهروندان فرانسوی مجبورند آراء سلبی خود را در صندوق‌های رأی واریز کنند. در آمریکا نیز شاهد چنین وضعیتی هستیم؛ آراء سلبی؛ یعنی رأی‌دادن مردم به یک نامزد به سبب این است که رقیب او رأی نیاورد، نه اینکه نامزد مورد نظرشان از توانایی و مقبولیت برخوردار است. آیا چنین وضعی در آمریکا و فرانسه نشانه کلیت عرصه سیاسی کشورهای غربی است یا یک مسئله مقطعی غیر قابل تعمیم؟ بهتر است با این نگاه فضای سیاسی کشورهای اروپایی را رصد کنیم.