خیزش مردمی و نهضت اسلامی در منطقه خاورمیانه و شمال افریقا، نتایج و تبعات فراوانی داشته است که یکی از شاخص‌ترین آن‌ها این بود که شاهزادگان و پادشاهان منطقه همگی اصلاح طلب و دموکرات شده و اتحادیه عرب از خواب گران و حالت کمای شدید بیدار و به فاز انقلابی و رادیکالی انتقال یافت.
برای اولین بار در تاریخ معاصر عرب شاهد فعالیت و تحرک فوق العاده دبیرکل اتحادیه عرب (نبیل العربی) و رئیس دوره‌ای شورای وزیران خارجه عرب (شیخ حمد آّل ثانی نخست وزیر و وزیر خارجه قطر) هستند ولی نه برای آزادی فلسطین و تأسیس دولت آن بلکه می‌خواهند زمینه را برای اشغال یک کشور مستقل عربی فراهم کنند.
به گزارش خبرگزاری فارس در طول شش دهه اخیر هیچ‌کدام از سران و مقامات عرب جهت آزادی یک وجب از خاک فلسطین پا به آستانه سازمان ملل و شورای امنیت آن ننهادند ولی امروزه جهت پهن کردن فرش قرمز برای ورود ناتو و تحرک ماشین جنگی غرب به کشور سوریه، العربی و شیخ حمد دست گدایی و توسل به سوی شورای امنیت دراز نموده‌اند.
العربی‌ها و شیخ حمد‌ها و سعود الفیصل‌ها کجا بودند زمانیکه صهیونیستها طی ۶۰ سال به نسل کشی‌ها و آواره کردن فلسطینی‌ها مشغول بوده و اینک تمام سرزمین اشغالی فلسطینی (مردم، خاک، تاریخ، فرهنگ، میراث) توسط صهیونیستها در حال یهودی سازی است. شیوخ عرب حاشیه خلیج فارس اخیراً در مکتب آمریکا و انگلیس پیرو دموکراسی و حکومت مردمی و مدنی را فرا گرفته و می‌خواهند به حکومت‌ها و ملت‌های کشورهای عربی درس‌های دموکراسی، مشارکت مردمی و جامعه مدنی یاد بدهند و اگر یاد نگرفته‌اند لشکرهایی از جنگجویان سلفیه جهادیه، وهابیت نجدی و شاگردان بن لادن و زرقاوی را به آن کشور‌ها گسیل خواهند شد.
برهمین اساس دموکراسی و حکومت مردمی مدل طالبان افغانستان را به زور به مردم کشورهای عربی خواهند آموخت و امواجی از حملات تکفیری و فتنه طایفه‌ای در سراسر این کشور‌ها تولید خواهند کرد.
تحرک نبیل العربی دبیر کل اتحادیه عرب این روز‌ها در عرصه بحران سوریه متاسفانه در قالب دبیرکل یک سازمان منطقه‌ای مانند اتحادیه عرب نیست بلکه فعالیت و رفتار او بسان کارمندی نزد دربار آل سعود و آل ثانی بوده و در دایره سیاست‌های این دو کشور فعالیت دارد.
شورای همکاری خلیج فارس به رهبری آل سعود تاکنون در طولانی شدن جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، تقویت رژیم صدام حسین، تقویت روند سازش و عادی سازی روابط عربی ـ صهیونیستی، تحکیم دولت طالبان در افغانستان، زمینه سازی برای اشغال بغداد و بسترسازی برای حمله نظامی ناتو علیه لیبی، نقشهای زیادی داشته است.