به نظر بنده سیاست دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشور ما در قبال گستاخی های رژیم وهابی سعودی، سیاست منفعلانه ای است، و این باعث شده که سران این رژیم بویژه وزیر خارجه بی ادب و هتاک این رژیم، پررویی و بی ادبی را از حد گذرانده است. مردم ما هم در قبال این سیاست منفعلانه گلایه‌مند هستند و به نظر من دولت باید این را جبران بکند. سیاست خارجی ما بر اساس 3 اصل عزت، حکمت و مصلحت بنا نهاده شده است. چه عزتی در این برخورد ما با رژیم سعودی وجود دارد و چه حکمتی و چه مصلحتی؟ دیگر چیزی در روابط ما و عربستان باقی نمانده که ما بخواهیم رعایت مصلحت را بکنیم یا عزت و حکمت را.

با کسی که همه آداب را کنار می گذارد باید با قاطعیت رفتار کرد. نظام اسلامی که با آمریکا و سربازانش با آن قاطعیت برخورد می کند و آنها را دستگیر می‌کند، حالا دستگاه دیپلماسی اش با یک رژیم قرون وسطایی مثل عربستان سعودی اینطور برخورد بکند قابل قبول نیست. بعد از این همه بی ادبی و این همه جنایتی که حکام آل سعود کردند؛ فاجعه منا، شهادت عالم بزرگ شیخ باقر النمر، بمباران یمن، دخالت در سوریه حالا وزیر خارجه ما بیاید لقب برادر را نسبت به اینها به کار ببرد این دیگر اوج انفعال است. این در حالی است که عربستان امروز آشکارا دارد با ما دشمنی می کند و نزاکت و بی‌ادبی را از حد گذرانده است. لذا به نظر می رسد که آقایان باید یک تجدید نظر در نوع ادبیات و نگرششان در برخورد و مواجهه با برخی از این کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، بویژه با عربستان سعودی و حکام آن داشته باشند. تحقیری که برخی از این کشورهای عربی نسبت به ما انجام می دهند، در رسانه هایشان علیه جمهوری اسلامی تحلیل می کنند، همچنین با جان ملت ما به این شکل بازی می کنند و در حادثه ای مثل منا صدها نفر شهید می شوند و حتی حاضر به عذرخواهی نمی‌شوند، آیا ما باید به این راحتی از خون این جانباختگان و از ظلمی که صورت گرفته چشم پوشی کنیم؟ این درست نیست و ما باید با این رژیم با زبان خودش سخن بگوییم؛ کسی که حرف زور می زند باید با زبان زور با او سخن گفت.

اینگونه سخن گفتن از سوی وزیر خارجه ما، در حالی که مذاکرات برای سرنوشت سوریه در جریان است و یکی از طرف های اصلی مذاکره که عربستان است اعلام کرده که قصد اعزام نیرو به این کشور را دارد، آیا به معنای کوتاه آمدن ایران از موضوع سوریه نیست؟ به طور کلی چه مفهومی را القا می کند؟

همانطور که عرض کردم این یک موضع منفعلانه است. زبان دستگاه دیپلماسی ما باید با سیاست های جمهوری اسلامی در منطقه همخوانی داشته باشد. خب امروز در سوریه می بینید که جناح مقاومت در حال کسب پیروزی است و منافع رژیم سعودی در حال لطمه دیدن است. گروهک های تروریستی که محصول دلارهای نفتی حکام آل سعود هستند سرشان دارد به سنگ می خورد. در این موقعیت آیا دستگاه دیپلماسی ما باید با این ادبیات با حکام آل سعود سخن بگوید؟! امروز روزی است که ما به عربستان نیاز نداریم بلکه این عربستان است که به جمهوری اسلامی نیاز دارد. این عربستان است که سیاست هایش در منطقه شکست خورده و حتی اربابانش هم امروز از این همه وقاحت و هتاکی و دریدگی راضی نیستند و خود آمریکایی ها به آنها فشار می آورندکه بروید مشکلاتتان را با جمهوری اسلامی حل کنید. در یک چنین فضایی انتظار می رود که دستگاه دیپلماسی با زبان اقتدار سخن بگوید نه با زبان انفعال.