وی با ذکر این خاطره ادامه داد: «امام-ره- بعدها فرمودند: ای منتظران آیا شما با میلیون ها انسان منتظر، پراکنده و بدون وحدت و همراهی به نتیجه می رسید؟! بعد تاکید کردند: ای منتظران جمع شوید؛ با هم باشید؛ کار کنید و به پیش روید.»
بادامچیان با بیان اینکه نمی توانیم همچون نیاکان گذشته به اشتباه دست به دامان غرب شویم، گفت: «بعد از عید فطر در راهپیمایی برخی می گفتند امکان این کار میسر نیست اما قرار شد دسته ی تظاهر کنندگان بعد از نماز عید فطر از تپه قیطریه به راه افتند و آقای بهشتی نیز اعلام کردند که حتما با این جمع همراه می شوند.»
وی ادامه داد: «آن حرکت عظیم رژیم را ترساند؛ درست است که رژیم شاه مردم را رنج می داد اما استقامت در آن روزها بود که ما را به پیروزی رساند. بنابراین نسل امروز هم نباید فقط مشکلات را ببیند و منتظر باشد! نسل امروز باید در کنار هم کار و مسئولانی شایسته انتخاب کنند که به کار بیایند و از آن مسئولان مطالبه کنند.»
بادامچیان تصریح کرد: «امام-ره- به ما آموخته بودند که کار نشد ندارد؛ این عین عبارت امام-ره- است؛ بنابراین اینکه در مبارزات انسان باید هوشیاری و فعالیت خود را در کنار عزم و اراده به کار بندد؛ بسیار مهم بود. در زمان طاغوت یکی از شکنجه ها بیخوابی دادن به افراد بود. زندانیان را یک متر مانده به دیواری تیره رنگ ایستاده نگاه می داشتند و با کابل آنقدر او را شلاق می زدند تا خواب اش نبرد.»
وی این خاطره را چنین ادامه داد: «گاهی فرد حالت هوشیاری خود را از دست می داد و ممکن بود مطالبی را به زبان بیاورد که به ضرر مبارزه و انقلاب باشد. از طرفی ما شروع به آموزش هایی کردیم تا این شکنجه را خنثی کند. از کاروان سالارها آموخته بودیم که این افراد در خواب راه می روند و فهمیدیم که انسان قادر است ایستاده نیز بخوابد.»
بادامچیان در بخشی دیگر از برنامه رادیویی "خیابان انقلاب" گفت: «سال ۵۳ برای بار سوم در کمیته مشترک که امروز محل موزه عبرت است، زندانی شدم. از ۱۲ شب و در طول مسیر مرا شکنجه دادند تا اینکه به اتاق بازجویی رسیدیم. تا ۴ صبح زیر شکنجه بودم. پشت بند ۵ و ۶ که رسیدیم سرمای سختی احساس می شد. همان جا به همین صورت خوابیدم و با همان لباس خون آلود نماز صبح را قضا خواندم.»
